Η αναπαράσταση της καταστροφής

Ο μαέστρος με την μεταλλική πτυσσόμενη μπαγκέτα άνοιξε την εκδήλωση. Αμέσως άδραξαν την ευκαιρία οι νεοέλληνες «καλλιτέχνες» και την αξιοποίησαν. Οι οποίοι ζητούν και την κατανόηση μας, γιατί ενώ έχουν πλούσια εμπειρία σε παρόμοιες εκδηλώσεις δεν κατάφεραν να εκδηλώσουν την αναπαράσταση, έτσι ώστε να προσομοιάζει κατά το δυνατόν στην καταστροφή της Σμύρνης από τους Νεότουρκους το 1922.

Γράφει ο Θοδωρής Βγενής*

Φυσικά, η εκδήλωση θα  γίνονταν στην Νέα Σμύρνη ,που αλλού άλλωστε, αλλά πριν συμπληρωθούν καν τα 100 χρόνια. Είχαν λίγα μέσα στη διάθεση τους, τι αναπαράσταση να κάνεις με λίγες μολότοφ και μερικά στυλιάρια.

Το επείγον και η συγκυρία δεν τους επέτρεψε να αναπτύξουν όλες τους τις δυνατότητες.  Ο Δήμος Νέας Σμύρνης και οι κάτοικοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του θιάσου και προσέφεραν ότι μπορούσαν για να είναι επιτυχημένη η αναπαράσταση.  Δόξα τω θεώ διαθέτει ο Δήμος και οι πολίτες αρκετά υλικά για να σκηνοθετήσουν οι «καλλιτέχνες» στο «πλατό» μιας πόλης. Κάδους απορριμμάτων, κήπους, σηματοδότες, πεζοδρόμια, αυτοκίνητα και καταστήματα. Η μόνη ένσταση των «καλλιτεχνών» ήταν η γεωγραφική θέση της πόλης, διότι ως γνωστόν δεν έχει λιμάνι. Επίσης και η παράλειψη του δήμου να μην ακουστεί το ομώνυμο τραγούδι του Σταύρου Κουγιουμτζή «Μικρά Ασία».

Αναρωτιέται η πλειοψηφία των πολιτών πιστεύω εάν έχουμε την πολυτέλεια να αναλώνουμε τις όποιες δυνάμεις και αντοχές έχουμε σε ενέργειες που αποπροσανατολίζουν και πλήττουν την κοινωνική συνοχή, η οποία είναι τόσο απαραίτητη για να αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί την πανδημία, τον γείτονα εξ ανατολών και την οικονομία στο σύνολο της. Μερίδιο ευθύνης για ό,τι συμβαίνει στη χώρα μας έχουμε όλοι μας αναλογικά. Εάν δεν εντοπίσουμε και δεν επιλέξουμε τις μεθόδους και τις πρακτικές εκείνες που μαγνητίζουν τους πολίτες και τους ενώνουν κανένα στόχο δεν θα προσεγγίσουμε και κανένα πήχη δεν θα υπερβούμε.