Γιώργος Σαραντάκος: Γιατί ο Πειραιάς είναι….Θρύλος
Γράφει ο Γιώργος Σαραντάκος
Γράφει ο Γιώργος Σαραντάκος*
Ξέρετε η σχέση του Πειραιώτη με την πόλη του είναι μια σχέση ερωτική, μια σχέση που δεν την συναντάς, τουλάχιστον στο βαθμό που γνωρίζω, σε άλλες πόλεις. Ίσως να μπορούσα να την παρομοιάσω με την Θεσσαλονίκη και τους κατοίκους της, αλλά και πάλι δεν νομίζω σε τέτοιο βαθμό.
Ο Πειραιάς άλλωστε είναι μια πόλη που συνδυάζει τα πάντα. Έχει τη θάλασσα, το λιμάνι του, σημείο αναφοράς στις τέσσερις γωνιές του κόσμου, λιμάνι πολυτραγουδισμένο, με βραβευμένα τα “παιδιά του Πειραιά”, με την αξέχαστη Μελίνα Μερκούρη.
Τι είναι όμως ο Πειραιάς εκτός από το λιμάνι του; Η Καστέλλα, το Μικρολίμανο,η Πειραϊκή η Φρεαττύδα. Μια θάλασσα από την οποία επηρεάζεται ο ρυθμός ζωής της πόλης.
Εγώ γεννήθηκα, μεγάλωσα και μένω στον Πειραιά τα τελευταία 52 χρόνια και ειλικρινά δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να ζήσω κάπου αλλού. Βλέπετε εμείς οι Πειραιώτες είμαστε ζυμωμένοι με την πόλη μας. Γνωρίζουμε ο ένας τον άλλο πολλές φορές με το μικρό του όνομα, υπάρχουν συγκεκριμένα στέκια που θα βρεις συγκεκριμένες παρέες να μιλήσεις να γελάσεις, κάποιες φορές να καυγαδίσεις, αλλά πάντα μέσα στο πλαίσιο της παρέας.
Αυτή η πόλη έχει τους δικούς της κανόνες και το δικό της δίκαιο. Αν δεν την ζήσεις δεν μπορείς να το καταλάβεις, γι’αυτό ίσως και ορισμένοι “επισκέπτες” δεν μπορούν να αντέξουν τη ζωή αυτής της πόλης και φυσικά θα “παραμείνουν” πάντα…επισκέπτες.
Κάθε γειτονιά και μια ιστορία. Τα Καμίνια που έγιναν τραγούδι θρύλος με την μελωδία του Σταύρου Ξαρχάκου και την φωνή του γνήσιου Πειραιώτη Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Τα Μανιάτικα, ίσως η μόνη περίπτωση που ολόκληρη περιοχή έχει συγκεκριμένο τοπωνύμιο. Και πως να συμβαίνει διαφορετικά, όταν στην περιοχή αυτή ζουν περισσότεροι από 60.000 Μανιάτες περήφανοι για την καταγωγή τους; Η τα Ταμπούρια η Αγία Σοφία η Υπαπαντή, δρόμοι και πλατείες που έχουν γυριστεί αμέτρητες σκηνές από πετυχημένες ελληνικές ταινίες.
“Πειραιάς ίσον Ολυμπιακός”
Πειραιάς ίσον Ολυμπιακός και το αντίστροφο. Μοναδική η σχέση αυτών των δυο ιδεών, καθώς δεν μπορείς, κατά τη γνώμη μου βέβαια, να είσαι Πειραιώτης και να μην είσαι Ολυμπιακός ή φυσικά δεν μπορείς να είσαι Ολυμπιακός και να μην αγαπάς τον Πειραιά. Δεν γίνεται αυτό. Εγώ είμαι Ολυμπιακός. Πως θα μπορούσε να συμβαίνει το αντίθετο άλλωστε, καθώς για τους Πειραιώτες ο Ολυμπιακός δεν είναι απλά μια ομάδα, είναι τρόπος ζωής και σκέψης.
Θυμάμαι από μικρός την αγωνία της Κυριακής, μεσημέρι τότε , να διαβάσουμε τα μαθήματα μας και να προλάβουμε το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό, τον μεγάλο αντίπαλο, η την ΑΕΚ ή ακόμα και τον ”συμπολίτη” Εθνικό.
Ο Ολυμπιακός είναι ομάδα, είναι περηφάνια. Είναι η ομάδα που από πιτσιρικάδες μας έκανε να πηγαίνουμε περήφανοι και χαμογελαστοί στο σχολείο και αργότερα μεγαλύτεροι στη δουλειά, στο γραφείο.
Ο Ολυμπιακός για μένα τουλάχιστον είναι η απόλυτη διέξοδος. Από την πίεση της καθημερινότητας, όπως άλλωστε για τους περισσότερους. Το γήπεδο, είτε είναι το Καραΐσκάκη είτε το ΣΕΦ είτε το Μελίνα Μερκούρη δεν ξεχωρίζει.
Δεν ξεχωρίζεις άθλημα αν είσαι σωστός Ολυμπιακός. Μεγάλες χαρές σου προσφέρουν και το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ και το βόλλευ ή το πόλο, όλα κοντά και δίπλα στην πόλη. Θα πας, θα γελάσεις θα χαρείς η και θα στεναχωρηθείς, όλα μέσα στο παιχνίδι είναι αλλά δεν παύει αυτό να αποτελεί το μομέντουμ, η λύση, το ξέσπασμα.
Για τον Πειραιά και τον Ολυμπιακό θα μπορούσες να γράφεις για ώρες και να μην τελειώνουν οι σκέψεις. Αραδιασμένες σε ένα χαρτί η αποτυπωμένες μέσα από το πληκτρολόγιο του υπολογιστή. Χρόνο, χώρο και διάθεση να έχεις. Τι τα θέλεις όμως αν δεν τα ζήσεις δεν θα τα καταλάβεις. Ευτυχώς λοιπόν που εγώ τα ζω και μπορώ και τα καταλαβαίνω. Και μακάρι να τα ζω για πολλά χρόνια ακόμα.
Ο Γιώργος Σαραντάκος είναι δημοσιογράφος στο Star*