Από τον πόλεμο στην εξουσία: Η αλλαγή σκυτάλης στη Συρία
Ο Άχμεντ αλ Σαράα, ο πρώην τζιχαντιστής, είναι πλέον ο ηγέτης που καλείται να αναστήσει μια κατεστραμμένη χώρα, αντιμέτωπος με τη σκιά του παρελθόντος του και τις εσωτερικές προκλήσεις.
Έναν χρόνο μετά την ανατροπή του προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ, η Συρία παραμένει μια χώρα ερειπίων, αντιμέτωπη με βαθιά εσωτερικά προβλήματα. Η πτώση του Άσαντ, που πολλοί πίστευαν ότι είχε κερδίσει τον πόλεμο, ήρθε από μια συντεταγμένη, καλά εξοπλισμένη και αποφασισμένη δύναμη ανταρτών. Επικεφαλής της, προερχόμενος από την επαρχία Ίντλιμπ, ήταν ο Άμπου Μοχάμεντ αλ Τζολάνι, με την τζιχαντιστική οργάνωσή του, τη Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σαμ (HTS).
Το πολεμικό ψευδώνυμο του Τζολάνι, Άχμεντ αλ Σαράα, παραπέμπει στις ρίζες της οικογένειάς του στα Υψίπεδα του Γκολάν, τα οποία προσαρτήθηκαν από το Ισραήλ το 1967. Σήμερα, ο Σαράα είναι υπηρεσιακός πρόεδρος, ενώ ο Μπασάρ αλ Άσαντ βρίσκεται σε μια «χρυσοποίκιλτη» εξορία στη Ρωσία. Η Συρία, παρά τις προσπάθειες ανασυγκρότησης, παραμένει σε κατάσταση χάους, με τους κατοίκους να ζουν ανάμεσα στα «σκελετωμένα» κτίρια των πόλεων και των χωριών. Ωστόσο, η «Δικτατορία της Σιωπής» που επέβαλαν επί δεκαετίες ο πατέρας και ο γιος Άσαντ έχει παρέλθει, αφήνοντας μια αίσθηση ελαφρύτερης ατμόσφαιρας.
Ο Σαράα φαίνεται να έχει κερδίσει την αναγνώριση στη Σαουδική Αραβία και τη Δύση, παρουσιαζόμενος ως η μοναδική ρεαλιστική ελπίδα για ένα σταθερό μέλλον της Συρίας. Τον Μάιο, ο πρίγκιπας διάδοχος της Σαουδικής Αραβίας οργάνωσε μια σύντομη συνάντηση μεταξύ του Σαράα και του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος τον περιέγραψε ως «νέο, ελκυστικό και σκληρό τύπο».
Στην εσωτερική πολιτική σκηνή, όμως, οι Σύροι αντιλαμβάνονται τις αδυναμίες του Σαράα και τα σοβαρά προβλήματα της χώρας. Η εξουσία του δεν φτάνει στα βορειοανατολικά, όπου κυριαρχούν οι Κούρδοι, ούτε σε τμήματα του νότου, όπου οι Δρούζοι, μια άλλη μειονοτική θρησκευτική κοινότητα, επιδιώκουν αυτονομία με την υποστήριξη του Ισραήλ. Στις ακτές, οι Αλαουίτες, η σέκτα στην οποία ανήκει ο Άσαντ, ανησυχούν για την πιθανότητα επανάληψης των σφαγών του Μαρτίου. Οι χριστιανικές κοινότητες, ορθόδοξοι και καθολικοί, ζουν επίσης υπό διαρκή φόβο.
Πριν από έναν χρόνο, οι νέοι «κυρίαρχοι» της Δαμασκού, όπως και οι περισσότεροι αντάρτες, ήταν σουνίτες ισλαμιστές. Ο Σαράα, ο ηγέτης τους, έχει μια μακρά πορεία αγώνα στο πλευρό της αλ Κάιντα στο Ιράκ, ενώ υπήρξε ανώτερος διοικητής σε οργάνωση που εξελίχθηκε στο Ισλαμικό Κράτος. Αργότερα, αποστάτησε τόσο από το Ισλαμικό Κράτος όσο και από την αλ Κάιντα, χτίζοντας τη δύναμή του στη Συρία.
Όσοι τον επισκέφθηκαν στο Ίντλιμπ, ανέφεραν ότι είχε αναπτύξει μια πιο πραγματιστική κοσμοαντίληψη, προσαρμοσμένη στη διακυβέρνηση μιας χώρας με μεγάλη θρησκευτική ποικιλομορφία. Παρά το γεγονός ότι οι Σουνίτες αποτελούν την πλειοψηφία, η παρουσία Κούρδων, Δρούζων και Χριστιανών καθιστά δύσκολη την αφομοίωση του τζιχαντιστικού παρελθόντος του Σαράα.