Διαβήτης: Η κρυφή απειλή για αιφνίδιο καρδιακό θάνατο

Μια νέα, πολυεθνική μελέτη κοόρτης, που δημοσιεύτηκε στο European Heart Journal, ρίχνει φως στην απρόσμενη σύνδεση μεταξύ του διαβήτη και του αιφνίδιου καρδιακού θανάτου, μιας κατάστασης που προκαλεί εκατομμύρια θανάτους παγκοσμίως ετησίως. Τα ευρήματα υπογραμμίζουν ότι ο διαβήτης δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται απλώς ως μεταβολική διαταραχή, αλλά ως ένας ισχυρός καρδιαγγειακός παράγοντας κινδύνου που απαιτεί έγκαιρη παρακολούθηση, επιθετικές στρατηγικές πρόληψης και βελτιωμένη μακροχρόνια καρδιακή φροντίδα.

Σύμφωνα με τη μελέτη, ο διαβήτης αυξάνει δραματικά τις πιθανότητες αιφνίδιου καρδιακού θανάτου, μια τάση που υποτιμάται στην καθημερινή κλινική πρακτική. Ο κίνδυνος ήταν αυξημένος τόσο στον διαβήτη τύπου 1 όσο και στον τύπου 2, με τον πρώτο να παρουσιάζει την υψηλότερη σχετική αύξηση. Ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι οι νεότεροι ενήλικες με διαβήτη εμφάνισαν δυσανάλογα αυξημένο κίνδυνο, αποδεικνύοντας ότι ο αιφνίδιος καρδιακός θάνατος δεν είναι μόνο πρόβλημα μεγαλύτερων ηλικιών. Επιπλέον, άτομα με κακό έλεγχο του σακχάρου, μακροχρόνια νόσο ή συνυπάρχοντες καρδιαγγειακούς παράγοντες κινδύνου αντιμετώπισαν τα χειρότερα αποτελέσματα, ακόμη και μετά τον συνυπολογισμό παραμέτρων όπως παχυσαρκία, υπέρταση και χοληστερόλη.

Η έρευνα επισημαίνει πολλούς μηχανισμούς που καθιστούν τον διαβήτη ιδιαίτερα επικίνδυνο για την καρδιά. Η χρόνια υψηλή γλυκόζη βλάπτει τα αιμοφόρα αγγεία, επιταχύνοντας τη στεφανιαία νόσο και αυξάνοντας την πιθανότητα απόφραξης. Η αυτόνομη νευροπάθεια, που πλήττει τα νεύρα που ρυθμίζουν τον καρδιακό ρυθμό, μειώνει τη μεταβλητότητα του ρυθμού και την ικανότητα του οργανισμού να ανταποκρίνεται στο στρες. Οι μεταβολικές ανωμαλίες που σχετίζονται με τον διαβήτη διαταράσσουν την ηλεκτρική σηματοδότηση της καρδιάς, ενώ οι δομικές αλλαγές, όπως η υπερτροφία της αριστερής κοιλίας και η σκλήρυνση του μυοκαρδίου, δυσχεραίνουν την άντληση και αυξάνουν την πιθανότητα αιφνίδιας ανεπάρκειας. Τέλος, οι διαβητικοί είναι πιο επιρρεπείς σε «σιωπηλές» καρδιακές προσβολές, χωρίς προειδοποιητικά συμπτώματα.

Ομάδες υψηλότερου κινδύνου περιλαμβάνουν νεότερους ενήλικες με διαβήτη πρώιμης έναρξης, άτομα με μακροχρόνια νόσο, κακό έλεγχο γλυκόζης (υψηλή HbA1c), συνυπάρχουσες παθήσεις (υπέρταση, Χρόνια Νεφρική Νόσος), ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου, καθώς και άτομα με διαβήτη τύπου 1.

Παρόλα αυτά, οι καρδιολόγοι τονίζουν ότι ο αυξημένος κίνδυνος δεν είναι αναπόφευκτος. Η συνεπής διατήρηση σταθερού σακχάρου, η επιθετική διαχείριση παραγόντων κινδύνου (υπέρταση, χοληστερόλη, παχυσαρκία), ο έλεγχος για σιωπηλή καρδιακή νόσο μέσω τακτικών αξιολογήσεων, η υιοθέτηση υγιεινών συνηθειών τρόπου ζωής (άσκηση, διατροφή, διακοπή καπνίσματος) και η βελτιστοποίηση φαρμακευτικών αγωγών, όπως οι αναστολείς SGLT2 και οι αγωνιστές GLP-1, μπορούν να μειώσουν σημαντικά την πιθανότητα αιφνίδιου καρδιακού θανάτου.

Είναι ζωτικής σημασίας οι ασθενείς να συζητούν με τον γιατρό τους το προφίλ καρδιακού κινδύνου τους, τους στόχους ελέγχου γλυκόζης και χοληστερόλης, πιθανά συμπτώματα που απαιτούν επείγουσα αξιολόγηση, και τις επιλογές φαρμακευτικής αγωγής που προσφέρουν καρδιακά οφέλη. Η καλή επικοινωνία είναι το κλειδί για την πρόληψη απειλητικών για τη ζωή συμβάντων.