Σκουρλέτης: Χρειάζεται νέος σχεδιασμός για την πανδημία, όχι επικοινωνιακή πολιτική
Σκληρή κριτική στην πολιτική της κυβέρνησης στο υγειονομικό πεδίο άσκησε ο Γραμματέας της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ και βουλευτής Επικρατείας, Πάνος Σκουρλέτης μιλώντας στον Real FM.
Ο Γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ έκανε λόγο για ανάγκη χάραξης και υλοποίησης ενός νέου στρατηγικού σχεδιασμού για την αντιμετώπιση των συνεπειών της πανδημίας, που θα περιλαμβάνει την ουσιαστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας.
Ταυτόχρονα, εντόπισε έλλειμμα στρατηγικής και απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα, εκτιμώντας ότι η σύγκλιση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών θα μπορούσε να συμβάλλει στη διαμόρφωσή της. «Τα περισσότερα κόμματα μιλούν για την ανάγκη μιας στρατηγικής διαλόγου. Αν αυτός είναι ο στόχος, αν το εννοούμε τελικά και δεν είναι κάτι προσχηματικό, τότε θεωρώ ότι μπορεί να βρεθεί ένας κοινός τόπος», τόνισε.
Ακολουθούν σημεία της συνέντευξης:
Για την πανδημία και την αναγκαία στρατηγική για την αντιμετώπιση των συνεπειών της
«Στα θέματα της υγείας, έστω και τώρα, πρέπει να υπάρξει ένα οργανωμένο σχέδιο με μόνιμες προσλήψεις σε όλες τις βαθμίδες του συστήματος Υγείας. Πρέπει να ενισχυθεί το δημόσιο σύστημα Υγείας και να αφήσουμε στην άκρη τις νεοφιλελεύθερες ακαμψίες περί σύμπραξης του ιδιωτικού τομέα με το Δημόσιο, όλα αυτά που αποδυνάμωσαν τα συστήματα Υγείας και στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη, τα τελευταία χρόνια».
«Δυστυχώς, η κυβέρνηση με τη στάση της μετά το lockdownυπονόμευσε το τείχος ανάσχεσης απέναντι στην πανδημία με αντιφατικά μέτρα και καθυστερημένα μέτρα. Αλήθεια, ποιος ευθύνεται που έλειπαν λεωφορεία και πήγαινε ο κόσμος στοιβαγμένος στη δουλειά του ή στις παραλίες της Αττικής; Υπάρχει κάποια ατομική ευθύνη σ’ αυτό; Γιατί τώρα τελευταία το θέμα της ατομικής ευθύνης “φοριέται” σε τέτοιο βαθμό ώστε να ακυρώσει και να απομειώσει τις ευθύνες της κυβέρνησης και της Πολιτείας.
Ποιος ευθύνεται για τα πλοία που από 60% ανέβασαν την πληρότητά τους στο 80% προς τα νησιά; Ποιος ευθύνεται που απ’ ότι φαίνεται τα κρούσματα ανακοινώνονται ύστερα από μια εκτίμηση εάν είναι σκόπιμο να ανακοινωθούν; Ποιος ευθύνεται που βγαίνει χθες ο υπουργός Υγείας και ουσιαστικά κάνει ένα “εμπόριο ελπίδας”, όπως είδα έναν επιτυχημένο τίτλο σήμερα στην Εφημερίδα των Συντακτών; Και, όπως καταλαβαίνουμε όλοι και παρακολουθούμε από τα διάφορα ρεπορτάζ, δεν είναι δεδομένο ότι θα έχουμε το εμβόλιο τον Δεκέμβριο. Όλα υποτάσσονται στην επικοινωνία γι’ αυτή την κυβέρνηση»;
Για την τουρκική προκλητικότητα και την ασκούμενη πολιτική στα εθνικά θέματα
· «Η Τουρκία δεν μας έχει αιφνιδιάσει σε κάτι. Βάζει ζητήματα, στέλνει το ερευνητικό σκάφος της, προσπαθεί να “γκριζάρει” περιοχές. Το ερώτημα είναι ποια είναι η στρατηγική εκ μέρους της ελληνικής πλευράς. Και εδώ είναι που εμείς ασκούμε κριτική στην κυβέρνηση, η οποία τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησής της κατασπατάλησε τον χρόνο, μη έχοντας συνειδητοποιήσει τι ακριβώς συμβαίνει ή, αν θέλετε, ήταν περισσότερο παρατηρήτρια και κατά τη γνώμη μου όμηρος εσωτερικών προβλημάτων, διχασμών και διαφορετικών προσεγγίσεων που υπάρχουν για τα εθνικά ζητήματα εντός της ΝΔ».
· «Εάν επιδιώκεις ένα μέγιστο μέτωπο συνεννόησης πάνω στα εθνικά ζητήματα, που προφανώς πρέπει κάθε φορά να το επιδιώκουμε, θα πρέπει να μην εξαντλείσαι μόνο σε τηλεφωνικές επικοινωνίες με τους αρχηγούς ή να βάζεις τον αρμόδιο υπουργό Εξωτερικών να ενημερώνει τα άλλα στελέχη. Χρειάζεται να υπάρξει αυτή η ουσιαστική και συμβολική κίνηση του Συμβουλίου Αρχηγών. Κι εδώ να πω ότι και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με το όποιο κύρος διαθέτει και με τις όποιες δυνατότητες έχει από το θεσμικό της ρόλο, πρέπει να ωθήσει προς μια τέτοια κατεύθυνση».
· «Τα περισσότερα κόμματα μιλούν για την ανάγκη μιας στρατηγικής διαλόγου. Αν αυτός είναι ο στόχος, αν το εννοούμε τελικά και δεν είναι κάτι προσχηματικό, τότε θεωρώ ότι μπορεί να βρεθεί ένας κοινός τόπος. Και θα πρέπει να εντάξουμε όλες τις επιμέρους τακτικές κινήσεις μέσα σ’ αυτή τη στρατηγική».
· «Η στάση των ευρωπαίων πρέπει να μας προσγειώνει. Διότι κάτι σημαίνει. Να μη θεωρούμε ντε φάκτο ότι τα δικά μας επιχειρήματα αυτομάτως μπορούν να πείσουν τον οποιονδήποτε. Γι’ αυτό, επαναλαμβάνω, χρειάζεται μία στρατηγική, η οποία έχει την τακτική της, έχει τις μπλόφες της, έχει τις οξύνσεις της. Αλλά να την συμφωνήσουμε».
· «Να υπάρξει το πνεύμα της συμφωνίας των Πρεσπών σε όλη την εξωτερική πολιτική μας. Και αυτό σημαίνει, πρώτα απ’ όλα, διάλογο. Και στο διάλογο η κάθε πλευρά βάζει τα αιτήματάτης, αναζητεί τη συνεννόηση και καταλήγει σε μια προωθητική συμφωνία».
· «Κάποιοι καταγγέλλουν αυτή τη συμφωνία (σ.σ. για την ΑΟΖ με την Αίγυπτο) λέγοντας ότι δυναμιτίζει την προοπτική του διαλόγου.Διότι έγινε σε μία στιγμή που φαίνεται, με βάση την τριμερή συνάντηση Γερμανίας, Ελλάδας και Τουρκίας, ότι είχε συμφωνηθεί να μην υπάρχει καμία κίνηση από κανέναν. Άρα, κάποιοι θεωρούν ότι βρίσκεται σε μια κατεύθυνση που οξύνει τα πράγματα. Άλλοι ασκούν κριτική ότι ουσιαστικά εγκαταλείπουμε πάγιες θέσεις και δημιουργούμε δεδομένα μπροστά σε έναν ενδεχόμενο διάλογο με την Τουρκία. Νομίζω πως θα δείξει ο καιρός εάν τελικά αυτή η συμφωνία ήταν επιζήμια ή όχι».
Για τους όρους διεξαγωγής του εσωκομματικού διαλόγου
· «Νομίζω ότι, όχι τόσο μέσα στα όργανα του κόμματος ή του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, αλλά κυρίως σε έναν ευρύτερο διαδικτυακό περίγυρο, πράγματι υπάρχει ένας τρόπος αντιπαράθεσης ο οποίος, κατά τη γνώμη μου, είναι νοσηρός και επιβλαβής. Τροφοδοτεί το κλίμα της εσωστρέφειας το οποίο μας στοιχίζει στην εικόνα μας και στη σχέση μας με την κοινωνία. Διότι, καλός είναι ο διάλογος αλλά δεν πρέπει να ξεπερνάει κάποια όρια και να πηγαίνει στην ισοπέδωση και στον εξοβελισμό της διαφορετικής άποψης. Για εμάς είναι ένα στοιχείο ταυτοτικό η εσωτερική δημοκρατία, δεν μπορούμε να την απολέσουμε, θα είναι σαν να χάνουμε τον εαυτό μας. Και νομίζω ότι συνιστά στάση ευθύνης από όλα τα στελέχη του κόμματος, ηγετικά και μεσαία, να περιφρουρήσουμε τους όρους ενός ανοιχτού, δημοκρατικού διαλόγου, με αλληλεγγύη και συντροφικότητα. Εμείς πρέπει να δίνουμε στον κόσμο το μήνυμα ότι ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την πολιτική, που ασκούμε πολιτική, είναι και αυτοκριτικός, άρα είναι και πειστικός και, ταυτόχρονα, διαφορετικός απ’ ότι ο κόσμος έχει συνηθίσει να βλέπει ως δείγματα γραφής από τα άλλα κόμματα, είτε το ΚΙΝΑΛΛ, είτε τη ΝΔ».