“Κεραυνοί” Τσακαλώτου-Φίλη για Αλέξη Τσίπρα – Άνοιξαν νέα μέτωπα στον ΣΥΡΙΖΑ

Πολλαπλά βέλη δέχεται ο Αλέξης Τσίπρας αυτή την περίοδο, όχι όμως από την Κυβέρνηση, αλλά από τους μέχρι πρότινος στενούς συνεργάτες του. Τα μέτωπα στην «Κουμουνδούρου» δεν φαίνεται να κλείνουν και ο δρόμος προς το συνέδριο δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.

Από την μια ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο οποίος μιλώντας στην Καθημερινή για τα προτερήματα και τα μειονέκτημα του Αλέξη Τσίπρα είπε, μεταξύ άλλων,  τα μεγαλύτερα προσόντα του Τσίπρα είναι η «λαϊκότητα» και ο «τακτικισμός» του, ενώ για τα ελαττώματά του ανέφερε ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ «έχει μια ανασφάλεια που δε δικαιολογείται» και συμπλήρωσε ότι «σε ένα πράγμα που είναι χειρότερος από τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι η επιλογή συμβούλων». Ωστόσο, όπως υπογράμμισε «για να είμαι δίκαιος, αυτό το λέει και ο ίδιος».

Στην ερώτηση για το αν τον επηρέασε η αίγλη της εξουσίας κατά την υπουργική του θητεία ο Ευκλείδης Τσακαλώτος δίνει μια απάντηση που αν μη τι άλλο δημιουργεί μια κερκόπορτα για νέες εσωκομματικές ίντριγκες και αιχμές κατά του κ. Τσίπρα. Αναφέρει λοιπόν ο κ. Τσακαλώτος: «Λιγότερο από άλλους. Δεν σημαίνει ότι είμαι καλύτερος άνθρωπος αλλά αν έχεις πάει σε ένα σχολείο που ιδρύθηκε το 1500, σε ένα κολέγιο στην Οξφόρδη που ιδρύθηκε το 1341 δεν έχεις ανασφάλεια. Έχεις μια “αστική αυτοπεποίθηση”. Δεν το λέω με υπεροψία. Το αντίθετο. Η Αριστερά θα ήθελε όλοι οι άνθρωποι να έχουν αυτοπεποίθηση και τα εφόδια για να την αποκτήσουν».

Σειρά πήρε ο Νίκος Φίλης, με τον πρώην υπουργό Παιδείας να χρεώνει στον Αλέξη Τσίπρα «αχρείαστη εσωστρέφεια», η οποία οδηγεί τον ΣΥΡΙΖA σε «συστημική μετάλλαξη». Συγκεκριμένα, μιλώντας στο Βήμα, ο κ. Φίλης αναφέρει χαρακτηριστικά: «Η αιφνιδιαστική πρόταση του Αλέξη Τσίπρα για εκλογή προέδρου και Κεντρικής Επιτροπής από το σύνολο των μελών, προκάλεσε αχρείαστη εσωστρέφεια. Στη συντριπτική πλειοψηφία των ευρωπαϊκών κομμάτων οι ηγεσίες εκλέγονται από σώματα στα οποία λογοδοτούν και μπορεί να ανακληθούν. Αυτό δεν έχει τίποτα «αριστοκρατικό», είναι βαθιά δημοκρατικό. Διαφορετική είναι η εμπειρία πχ. στη Λατινική Αμερική, όπου τα κόμματα ουσιαστικά υποκαθίστανται από την «αδιαμεσολάβητη σχέση του αρχηγού με το λαό. Η κρίση του κομματικού φαινομένου σε συνθήκες μεταδημοκρατίας, μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με ουσιαστική συμμετοχή των μελών και όχι με ανάθεση στις ηγεσίες. Με κόμματα ιδεολογικών αρχών και προγραμματικών λύσεων. Στην Ελλάδα, τα συστημικά κόμματα έχουν επιλέξει ένα αρχηγικό μοντέλο, που μετατρέπει το μέλος σε ψηφοφόρο μιας χρήσεως. Γιατί να ακολουθήσει αυτή την πορεία συστημικής μετάλλαξης, ένα αριστερό κόμμα που έχει παράδοση εσωκομματικής δημοκρατίας; Εκείνο που θέλουν οι πολίτες να συζητήσουμε στο Συνέδριο, είναι το δικό μας εναλλακτικό σχέδιο διακυβέρνησης».