Η Μαρία Κίτσου συγκλονίζει: “Τον πατέρα μου έχασα την ημέρα της πρεμιέρας μου”
Η συγκλονιστική εξομολόγηση της ηθοποιού για την τραγική σύμπτωση που σημάδεψε τη ζωή και την καριέρα της.
Η Μαρία Κίτσου, σε μία συγκλονιστική εξομολόγηση, μίλησε για το αβάσταχτο συναισθηματικό βάρος που βίωσε την ημέρα που αποχαιρέτησε τον πατέρα της, για να ανέβει λίγες ώρες αργότερα για πρώτη φορά στη θεατρική σκηνή ως πρωταγωνίστρια.
Στην εκπομπή «Στούντιο 4», η ταλαντούχα ηθοποιός αποκάλυψε την τραγική σύμπτωση: ο πατέρας της, που έφυγε από τη ζωή λόγω λευχαιμίας σε ηλικία μόλις 27 ετών, κηδεύτηκε την ίδια ακριβώς ημέρα που γινόταν η πρεμιέρα της πρώτης της παράστασης. “Τον πατέρα μου έχασα στα 27 μου, στην πρώτη μου παράσταση, στην πρεμιέρα δηλαδή ήταν η κηδεία του. Με καταρράκωσε. Ήταν μεγάλο σοκ. Έφυγε μέσα σε ενάμιση μήνα από λευχαιμία”, περιέγραψε με σπαραγμό.
Η Μαρία Κίτσου εξήγησε ότι, παρά τον ανείπωτο πόνο, αποφάσισε να παρευρεθεί στο θέατρο, όχι επειδή πίστευε στο κλισέ ότι “ο ηθοποιός πρέπει να πεθαίνει στο σανίδι” (με το οποίο διαφωνεί κάθετα), αλλά επειδή γνώριζε ότι θα ήταν ψυχολογικά βοηθητικό για την ίδια. “Βάζω τον άνθρωπο πάνω απ’ όλα, αλλά το έκανα γιατί θα μου έκανε εμένα καλό”, δήλωσε.
Η ηθοποιός περιέγραψε με βαθιά ευαισθησία την τεράστια συναισθηματική φόρτιση με την οποία ανέβηκε στη σκηνή εκείνο το βράδυ. Ο πατέρας της, μάλιστα, είχε προλάβει να δει τις πρόβες της παράστασης.
Αν και ο πρώτος χρόνος μετά την απώλεια ήταν εξαιρετικά δύσκολος, η Μαρία Κίτσου ένιωσε σταδιακά μία αλλαγή. Όπως εξομολογήθηκε, ένιωσε να δυναμώνει, σαν ο πατέρας της να της είχε “δώσει τη δύναμή του”. “Αργότερα όμως ένιωσα πολύ δυνατή, σαν να μου έδωσε τη δύναμή του. Ένιωθα ότι μπορώ να αντιμετωπίσω τα πάντα. Κρατάς τα καλά, τα κακά πάνε στον ψυχοθεραπευτή. Ο πόνος μειώνεται, μαθαίνεις να τον διαχειρίζεσαι”, ανέφερε.
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης, η Μαρία Κίτσου αναφέρθηκε και στα παιδικά της χρόνια, περιγράφοντας πώς ήταν ως παιδί. Παρόλο που όλοι την αποκαλούσαν “το γελαστό παιδί”, η ίδια θυμάται πως ένιωθε πάντα την υποχρέωση να είναι άριστη σε όλα. Η σχολική της επίδοση είχε τεράστια σημασία για την οικογένειά της. “Το να είμαι η καλύτερη μαθήτρια είχε τεράστια σημασία στην οικογένειά μου. Ο πατέρας μου κρεμούσε τους ελέγχους μου στον τοίχο. Υπήρχε πειθαρχία, υπήρχε και φόβος. Αλλά μην ξεχνάμε ότι ζήσανε σκληρές εποχές και θέλανε τα παιδιά τους να προοδεύσουν”, κατέληξε.