Ο νέος ρεαλισμός στην αμερικανική εξωτερική πολιτική: Τέλος στην ιδεαλιστική ουτοπία

Ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, Πιτ Χέγκσεθ, κήρυξε το τέλος της εποχής της «ιδεαλιστικής ουτοπίας» και την έναρξη της εποχής του «σκληρού ρεαλισμού» σε ομιλία του το Σάββατο, σηματοδοτώντας μια νέα στρατηγική προσέγγιση για την αμερικανική εξωτερική πολιτική. Η ομιλία του, όπως σημειώνει το Politico, αποτέλεσε μια κατά μέτωπο επίθεση στις πολιτικές μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, ασκώντας κριτική σε πρώην προέδρους και στρατηγούς.

Ο Χέγκσεθ, μιλώντας στο ετήσιο Reagan Defense Forum, περιέγραψε τη νέα στρατιωτική εστίαση στο Δυτικό Ημισφαίριο, τονίζοντας την ανάγκη οι σύμμαχοι να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους, καθώς «δεν είναι παιδιά». Παράλληλα, υιοθέτησε μια πιο συμβιβαστική στάση απέναντι στις ένοπλες δυνάμεις της Κίνας, λίγες ημέρες μετά τη δημοσιοποίηση της Στρατηγικής Εθνικής Ασφάλειας.

Σύμφωνα με το Politico, η κυβέρνηση των ΗΠΑ κινείται προς την αναγνώριση ζωνών επιρροής υπό την ηγεσία των μεγάλων δυνάμεων: της Κίνας στον Ειρηνικό, των ΗΠΑ στο Δυτικό Ημισφαίριο και της Ευρώπης. Η Ρωσία αναφέρθηκε μόνο επιγραμματικά. Ο υπουργός τόνισε ότι οι ΗΠΑ δεν πρέπει να «αποσπούν την προσοχή τους με την οικοδόμηση της δημοκρατίας, τον παρεμβατισμό, τους ακαθόριστους πολέμους, την αλλαγή καθεστώτος, την κλιματική αλλαγή, την woke ηθικολογία και την άσκοπη οικοδόμηση εθνών». Αντί αυτών, η προτεραιότητα θα δοθεί στα «πρακτικά, συγκεκριμένα συμφέροντα της χώρας μας».

Ενώ οι προηγούμενες αμυντικές στρατηγικές εστίαζαν στην αποτροπή της Κίνας, ο υπουργός άφησε να εννοηθεί μια πιο ήπια προσέγγιση, δηλώνοντας ότι ο πρόεδρος Τραμπ και η κυβέρνησή του επιδιώκουν «σταθερή ειρήνη, δίκαιο εμπόριο και σχέσεις σεβασμού με την Κίνα». Οι ΗΠΑ θα ακολουθήσουν πολιτική «σεβασμού της ιστορικής στρατιωτικής ενίσχυσης που πραγματοποιεί η Κίνα», αναγνωρίζοντας την ταχύτητα, την ισχύ και την ολιστική φύση της κινεζικής στρατιωτικής ενίσχυσης.

Τέλος, ο Χέγκσεθ επαίνεσε χώρες όπως η Νότια Κορέα, η Πολωνία και η Γερμανία για την αύξηση των αμυντικών τους δαπανών, επαναλαμβάνοντας ότι «Οι σύμμαχοι δεν είναι παιδιά. Μπορούμε και πρέπει να περιμένουμε από αυτούς να κάνουν το μερίδιό τους».