To Οruc Reis, ο Morgenthau και οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις

Σε κόκκινο συναγερμό έχουν περιέλθει για ακόμη μια φορά οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, καθώς για τέταρτη φορά μέσα σε διάστημα μόλις λίγων μηνών η Τουρκία προκαλεί και συνεχίζει να αμφισβητεί ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.

Γράφει ο Γιάννης Νάκος

Αυτή τη φορά, το ORUC REIS έχει ρότα για το σύμπλεγμα της Μεγίστης με ταχύτητα  8-10 κόμβων, πάντα συνοδευόμενο από πλοία του Τουρκικού Ναυτικού.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς αναμένεται να φθάσει στο σύμπλεγμα της Μεγίστης μέσα στις επόμενες ώρες, με το Πολεμικό Ναυτικό να βρίσκεται από το πρωί σε ύψιστο συναγερμό και επιφυλακή.

Αντίστοιχα σε ετοιμότητα είναι και η Πολεμική Αεροπορία και το Πεζικό, με τον συντονισμό των ενεργειών να “πέφτει” για ακόμη μια φορά, στον ΑΓΕΕΘΑ Κ.Φλώρο και το επιτελείο στο ΓΕΣ.

Για όσους μελετούν προσεκτικά και δίχως κομματικές παρωπίδες της ενέργειες του καθεστώτος Ερντογάν, η έξοδος του Oruc Reis με πλώρη προς την ελληνική υφαλοκρηπίδα δεν είναι ένα νέο στοιχείο ποιοτικής αναβάθμισης των απειλών της γειτονικής χώρας. Θα ήταν αφελής όποιος θεωρούσε ότι το συγκεκριμένο περιστατικό δεν έγινε προμελητημένα στον απόηχο των ανακοινώσεων περί έναρξης νέου γύρου συνομιλιών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

Όπως πολύ σωστά έχει τονίσει ο συνάδελφος και επί χρόνια στρατιωτικός αναλυτής Γιάννης Νικήτας: “Η Τουρκία μετρά, δοκιμάζει και αξιολογεί τις ελληνικές ενέργειες σε πολιτικό, διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο και όσο διακρίνει έλλειψη δυναμικής απάντησης τόσο θα προχωρά περισσότερο και εντονότερα αμφισβητώντας ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Η Τουρκία δεν είναι τυχαίο που φέρνει το ORUC REIS ακόμα εγγύτερα της Μεγίστης θέλοντας να κάνει σεισμικές έρευνες στα 6,5 μίλια από την ακτογραμμή του νησιού. Σκοπός της είναι η αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στη προοπτική επέκτασης των εθνικών χωρικών υδάτων και των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στη περιοχή που βρίσκεται η ελληνική υφαλοκρηπίδα”.

Οφείλουμε να επισημάνουμε για ακόμη μια φορά, όσο η Ελληνική Κυβέρνηση δεν αντιδρά, και επιτρέπει στην Τουρκία να είναι ο “νταβατζής” και ταραξίας της περιοχής, άλλο τόσο η τελευταία θα συνεχίζει τις προκλήσεις και φυσικά την αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.

Η απάντηση από πλευράς Ελλάδας, οφείλει να είναι ηχηρή. Έχω πολλάκις αναφέρει ότι σε διπλωματικό επίπεδο τα οφέλη μιας επέκτασης των εθνικών χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, θα αποτελέσουν μια πρώτου είδους “διπλωματική σφαλιάρα” για την Τουρκία, γεγονός που θα λειτουργήσει ως πολλαπλασιαστής ισχύος για τη χώρα μας σε αρκετά επίπεδα.

Όσο επιμένουμε στην πολιτική κατευνασμού με μοναδικό όπλο “κάποιες αόριστες κυρώσεις σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης”, άλλο τόσο η Τουρκία θα «γκριζάρει» την ελληνική υφαλοκρηπίδα αρχικά με ερευνητικά πλοία και ακολούθως με γεωτρύπανα.

Δεν είναι κάτι νέο για εκείνη, καθώς είναι μια τακτική που έχει εφαρμόσει επιτυχώς τόσο στη κυπριακή ΑΟΖ, όσο και στις υπερπτήσεις στο Αιγαίο.

Είναι κάτι περισσότερο από επιβεβλημένη μια ποιοτική αναβάθμιση των δικών μας ενεργειών στο Αιγαίο, γεγονός που αφενός θα εκπέμψει το μήνυμα ότι η Ελλάδα έχει επιτέλους αρχίσει να εφαρμόζει αρχές και διδάγματα που για άλλες χώρες είναι κυριολεκτικά η αλφαβήτα των διεθνών και πολιτικών επιδιώξεων τους.

Και φυσικά αυτό το μήνυμα δεν θα μπορούσε να μην έχει ως “πατέρα” του τον Hans J. Morgenthau και τον κλασικό ρεαλισμό. Είναι αυτός με τον οποίο έννοιες όπως λελογισμένη χρήση της ισχύος αποκτούν βασικό νόημα στο χαώδες σύστημα των Εθνών-Κρατών της σύγχρονης εποχής.

Και εάν μαζί με τον Τζορτζ Κέναν και τον Ράινχολντ Νίμπουρ υποστήριξαν το δόγμα της ανάσχεσης ενάντια στη Σοβιετική Ένωση κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, τότε δεν είναι καθόλου κακή ιδέα η Ελλάδα και κατ’επέκταση η Ευρωπαϊκή Ένωση να υιοθετήσουν μια παρόμοια στρατηγική. Αυτή τη φορά όχι απέναντι στο “θηρίο” του κομμουνισμού, αλλά στον υπαρκτό και ορατό κίνδυνο οθωμανοποίησης του Δυτικού τρόπου σκέψης και ζωής.

Κλείνοντας, θα ήθελα να επισημάνω στην Ελληνική Κυβέρνηση, πως όταν ο κόσμος επιστρέψει στην πρωτογενή εγελιανή σύγκρουση των αντιθέτων, τον Χομπσιανό κόσμο όλων εναντίον όλων ή τη σύγκρουση του φίλου και του εχθρού που περιγράφει ο Καρλ Σμιτ η Ελλάδα θα πρέπει να γνωρίζει τι, πώς και με ποιους θα πορευτεί.

*Πολιτικός Επιστήμονας, Μsc International and European Energy Law, Ιδιοκτήτης Securitynews.gr