Σήμα κινδύνου για το νερό της Αττικής

Σε συναγερμό βρίσκεται ήδη η Αττική καθώς τα αποθέματα νερού έχουν βρεθεί σε χαμηλά επίπεδα, με τους ταμιευτήρες νερού να αρκούν μόλις για τα επόμενα τρία χρόνια και την ΕΥΔΑΠ να έχει πάρει απόφαση να περάσει σε εφεδρικά συστήματα πηγών και γεωτρήσεων από την επόμενη εβδομάδα.

Η Αττική, αλλά και η υπόλοιπη Ελλάδα φαίνεται να αντιμετωπίζει μετά από 30χρόνια ξανά τον εφιάλτη της λειψυδρίας, που σίγουρα οι παλιότεροι θα θυμούνται την περίοδο 1989- 1991 που απαγορευόταν το πλύσιμο μπαλκονιών και βεραντών και τα τούβλα που έβαζαν στο καζανάκι για μικρότερη κατανάλωση νερού..

Στα τέλη Μαΐου, το 100% της ελληνικής επικράτειας χαρακτηριζόταν από το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο Ξηρασίας, ως «σε κατάσταση προειδοποίησης», ενώ τμήματά της ήταν «σε κατάσταση συναγερμού». Αυτή τη στιγμή, σύμφωνα με τους επιστήμονες, η τεχνητή λίμνη του Μόρνου, από την οποία υδροδοτείται η Αττική, εμφανίζεται συρρικνωμένη κατά 15-20% σε σχέση με τη μέση τιμή των τελευταίων 14 ετών.

Τον Σεπτέμβριο του 2022, οι ταμιευτήρες μας είχαν 1,1 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα, 1100 εκατομμύρια κυβικά μέτρα με επακόλουθο από την στιγμή που δεν έβρεξε και δεν χιόνισε φέτος καθόλου το 2023, αυτή την στιγμή το απόθεμα στους ταμιευτήρες της ΕΥΔΑΠ να έχει φτάσει στα 700 εκατομμύρια κυβικά μέτρα πράγμα που σημαίνει ότι η επάρκεια νερού  είναι μόλις για τρία χρόνια ακόμα.

Η ΕΥΔΑΠ ήδη έχει ξεκινήσει καμπάνια με μήνυμα:«Θες νερό; Κλείσε τη βρύση».

Για να μην υπάρξουν προβλήματα στη υδροδότηση της πρωτεύουσας, η ΕΥΔΑΠ αναγκάστηκε να θέσει σε εφαρμογή το plan b, το οποίο προετοίμαζε παρατηρώντας τις υδρολογικές συνθήκες βάζοντας στην εξίσωση τους εφεδρικούς ταμιευτήρες και τις γεωτρήσεις. Ετσι, από την προσεχή εβδομάδα και με στόχο να υπάρχουν προσθήκες στα υφιστάμενα αποθέματα θα τεθούν σε λειτουργία οι πηγές της Μαυροσουβάλας, οι οποίες είναι κάτω από την Πάρνηθα και οι πηγές του μέσου ρου του Βοιωτικού Κηφισού, οι οποίες είναι κοντά στην Υλίκη.

Οι πηγές αυτές έως τώρα δε χρησιμοποιούνταν λόγω του αυξημένου ενεργειακού κόστους, καθώς το νερό από εκεί δεν έρχεται με βαρύτητα όπως στον Μόρνο και τον Εύηνο, αλλά αντλείται από το υπέδαφος:

«Αλλά σε αυτή την περίπτωση τα μοντέλα μας λένε ότι πλέον, πρέπει να μπουν κι αυτές, για να βοηθήσουν, για να έχουμε νερό όχι μόνο για 3 χρόνια, αλλά να μπορέσουμε, αν συνεχιστούν οι ίδιες συνθήκες, να έχουμε νερό για τα επόμενα 4 – 5 χρόνια που θα μας δώσει την ευκαιρία να πάρουμε τα μακροπρόθεσμα σχέδια που έχουμε και να τα κάνουμε μεσοπρόθεσμα ή βραχυπρόθεσμα, πλέον», είπε ο κ. Σαχίνης.

Οι εναλλακτικές λύσεις που εξετάζονται είναι:

Πρώτη εναλλακτική λύση είναι : Η Ψυττάλεια, στην οποία καταλήγουν τα 3/4 του νερού που καταναλώνουμε, υφίστανται επεξεργασία και απορρίπτονται στη θάλασσα. Αυτήν την περίοδο εξετάζεται η δυνατότητα επαναχρησιμοποίησης αυτού του ύδατος και συγκεκριμένα εάν το νερό από την Ψυττάλεια, αλλά και από το Κέντρο Επεξεργασίας Λυμάτων του Θριασίου, μπορεί να χρησιμοποιηθεί καθαρό για βιομηχανική χρήση ή για αρδευτική χρήση στο παραλιακό μέτωπο που χρειάζεται νερό.

Σήμερα ο μεγαλύτερος πελάτης της ΕΥΔΑΠ είναι ένα από τα διυλιστήρια που μόνο του καταναλώνει το 1% του νερού που καταναλώνεται στην Αττική, το οποίο θα μπορούσε να εξοικονομείται.

Δεύτερη εναλλακτική λύση: Το Αδριάνειο Υδραγωγείο, οπότε και εκεί το νερό  θα μπορεί να χρησιμοποιείται για αρδευτικούς σκοπούς. Σύμφωνα με τον κ. Σαχίνη, αν και δεν είναι πολύ, μπορεί να ποτίσει πάρκα από την Πάρνηθα μέχρι το Κολωνάκι. «Ήδη προχωράμε με το Χαλάνδρι χτίζοντας τώρα το δίκτυο. Εκεί θα έχουμε τους πρώτους πελάτες γιατί θέλουμε να το δούμε αυτό και σε πελάτες που έχουν κήπους όχι μόνο σε πάρκα».

Τρίτη εναλλακτική λύση: Η επαναχρησιμοποίηση του νερού της Ψυττάλειας για εμπλουτισμό του υδροφόρου ορίζοντα. «Οπως το νερό της βροχής καταλήγει στον υδροφόρο ορίζοντα, το ίδιο μπορεί να γίνει και με το νερό της Ψυττάλειας. Να υπάρχει εκεί σαν αποθήκευση κάτω από το έδαφος να εμπλουτίσει τον υδροφόρο ορίζοντα και μετά όταν και αν χρειαστεί, αφού θα έχει καθαριστεί φυσικά, να καθαριστεί και από τις μονάδες επεξεργασίας νερού και να γίνει πόσιμο»

Τέταρτη εναλλακτική λύσηείναι: η πιθανή χρήση των υποδομών ομβρίων υδάτων, δηλαδή για παράδειγμα η συγκέντρωση του νερού της βροχής από γήπεδα ή πολυκατοικέις και η χρήση του για άρδευση. Ωστόσο εδώ το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι αν και πόσο θα βρέχει στην Αθήνα και το δεύτερο είναι εάν το κόστος αυτής της υποδομής αξίζει ανά κυβικό μέτρο νερού συγκριτικά με άλλα μέτρα.

Η Εσχατη λύση η αφαλάτωση

Εάν όλα αυτά αποτύχουν, τελευταία σανίδα σωτηρίας είναι η αφαλάτωση. Η Αττική περιβάλλεται σε μεγάλο βαθμό από θάλασσα. Ωστόσο η μέθοδος αυτή αν και εφαρμόζεται σε χώρες όπως το Ισραήλ που με μία από τις εγκαταστάσεις θα μπορούσε να καλύψει το 1/3 των αναγκών της Αθήνας, έχει μεγάλο ενεργειακό κόστος και περιβαλλοντικό αποτύπωμα.

«Σε σχέση με άλλες λύσεις, δαπανάς πολλές κιλοβατώρες», είπε ο κ. Σαχίνης υπογραμμίζοντας ότι είναι δύσκολο να προβλέψεις σε τί επίπεδο θα έχουν φτάσει οι τιμές του ρεύματος σε είκοσι χρόνια που θα λειτουργεί αυτό το εργοστάσιο.

Τώρα το μόνο που περιμένουμε είναι να δούμε πως θα εξελιχθεί ο καιρό,  αν θα βρέξει στο διάστημα Σεπτεμβρίου – Δεκεμβρίου και αν θα χιονίσει το διάστημα Δεκεμβρίου και Μαρτίου για να δούμε αν θα πρέπει να αλλάξουμε, να πάμε πιο γρήγορα σε έναν πορτοκαλί συναγερμό από τον κίτρινο συναγερμό που βρισκόμαστε σήμερα.

ethnos.gr

Διαβάστε εδώ περισσότερα άρθρα