Κορκίδης: Η «ναυπηγική τρίαινα» έχει αρχίσει να αναδύεται μετά από έναν κύκλο 25 ετών συνεχούς απώλειας
Ο πρόεδρος του ΕΒΕΠ Βασίλης Κορκίδης, τόνισε ο ναυπηγικός τομέας αρχίζει να αναδύεται μετά από 25 χρόνια απώλειας της ανταγωνιστικότητάς του.
Συγκεκριμένα, η «ναυπηγική τρίαινα» με τα ναυπηγεία της Σύρου, της Ελευσίνας και σύντομα του Σκαραμαγκά έχει αρχίσει να αναδύεται σημείωσε ο πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιώς Βασίλης Κορκίδης στο χαιρετισμό του στην ημερίδα με θέμα: «Το μέλλον της Ναυπηγικής Βιομηχανίας».
Ο ναυπηγικός τομέας μπορεί να ξαναγίνει κλάδος της ελληνόκτητης ναυτιλίας
Ο ίδιος πρόσθεσε ότι ο ελληνικός ναυπηγικός τομέας μπορεί να ξαναγίνει κλάδος της ελληνόκτητης ναυτιλίας. Ο πρόεδρος χαιρέτησε ένθερμα, όπως σημείωσε, την πρόσφατη απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου να εγκρίνει το σχέδιο για την εξυγίανση των Ναυπηγείων Ελευσίνας, «η οποία, πρόσθεσε, θα αποδειχθεί εκτός από εθνικά χρήσιμη και κοινωνικά σωστή, καθώς θα βοηθήσει όχι μόνο να διατηρηθούν, άλλα να αυξηθούν οι θέσεις εργασίας».
«Θέλω να πιστεύω ότι στην Ελλάδα ετοιμαζόμαστε να βιώσουμε μία ευχάριστη περίοδο που βρίσκεται ενώπιον μας. Ο ναυπηγοεπισκευαστικός τομέας της χώρας βρίσκεται ευτυχώς σε φάση ανάνηψης μετά από μετά από έναν κύκλο 25 ετών συνεχούς απώλειας της ανταγωνιστικότητάς του, μέχρι την ολική παρακμή που τον έριξε σε «κωματώδη» κατάσταση» τόνισε ο πρόεδρος.
Ο ναυπηγικός τομέας να περάσει δυναμικά στην ενεργό δράση, λέει ο Κορκίδης
Ακόμη σημείωσε τα εξής: Σήμερα το στοίχημα είναι ο τομέας να περάσει δυναμικά στην ενεργό δράση. Με την επιτυχημένη επανεκκίνηση του Νεωρίου, και σύντομα της Ελευσίνας αλλά και του Σκαραμαγκά, η Ελλάδα, μπορεί να επανατοποθετηθεί ανταγωνιστικά στη διεθνή αγορά μέσω των ναυπηγείων της, μέσα από ένα μοντέλο λειτουργίας, και υπό μια σειρά προϋποθέσεων που συνιστούν επί της ουσίας ένα νέο στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί.
Ουσιαστικά η πρόκληση στην παρούσα φάση είναι, η από το μηδέν θα τολμούσα να πω, σχηματοποίηση ενός θεσμικού πλαισίου, από τα συναρμόδια υπουργεία Ανάπτυξης, Ναυτιλίας και Άμυνας, οι σημερινές ηγεσίες των οποίων ήδη έχουν δώσει τα πρώτα δείγματα γραφής. Μιας και μιλάμε μάλιστα για βαπόρια, «έχουν δώσει το στίγμα τους» ώστε τα ναυπηγεία να γίνουν στην πράξη βιομηχανική υποδομή της ναυτιλίας της χώρας, οι αρετές της οποίας, με το επιχειρηματικό μοντέλο, την τεχνογνωσία και την αξιοποίηση του έμψυχου δυναμικού, την έχουν καταστήσει ηγέτιδα δύναμη στο παγκόσμιο ναυτιλιακό στερέωμα.
Οφείλουμε να απαγκιστρωθούμε από ιδεοληψίες και αγκυλώσεις δεκαετιών που οδήγησαν σε «αδράνεια» και απαξίωση τα μεγάλα ναυπηγεία της χώρας μας και να προχωρήσουμε στη δημιουργία πλαισίου που θα διασφαλίζει την ανταγωνιστικότητα σε έναν κλάδο διεθνοποιημένο, αλλά και στον εργαζόμενο το ιερό δικαίωμα της εργασίας και της δίκαιης ανταμοιβής.
Πρέπει με άλλα λόγια ο ελληνικός ναυπηγικός τομέας να ξαναγίνει κλάδος της ελληνόκτητης ναυτιλίας, όπως όταν ξεκίνησαν τα ναυπηγεία στην Ελλάδα ο Γουλανδρής, ο Νιάρχος και ο Ανδρεάδης και να αντιμετωπισθεί ως βασικός τομέας της εγχώριας βαριάς βιομηχανίας. Αυτή άλλωστε είναι δικαιωματικά και πρέπει να ξαναγίνει η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας.
Η Ελλάδα παραμένει η κορυφαία ναυτιλιακή χώρα στον κόσμο
Η Ελλάδα παραμένει η κορυφαία ναυτιλιακή χώρα στον κόσμο, καθώς οι Έλληνες πλοιοκτήτες με 5.514 πλοία ελέγχουν σήμερα περίπου το 21% του παγκόσμιου και το 59% του ευρωπαϊκού στόλου σε όρους χωρητικότητας (dwt). Που σημαίνει πως η ελληνόκτητος ναυτιλία θα κληθεί, λόγω της ενεργειακής κρίσης και του πολέμου, να αντιστρέψει την αναλογία, 25% δια θαλάσσης και 75% μέσω αγωγών, της μεταφοράς και προμήθειας φυσικού αερίου για τις ανάγκες των 27 χωρών της ΕΕ.
Η συνολική χωρητικότητα του ελληνόκτητου στόλου έχει αυξηθεί κατά 45,8% σε σύγκριση με το 2014, ενώ ακόμη και κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, δηλαδή από το 2019, η χωρητικότητα αυξήθηκε κατά 7,4%. Αυτό τονίζεται στην ετήσια έκθεση της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών. Οι Έλληνες πλοιοκτήτες ελέγχουν παγκοσμίως το 32% των τάνκερ, το 25% των bulk carriers, το 22% των LNG, το 16% των chemical carriers, το 14% των LPG και το 10% των container ships.
Δεν είναι λοιπόν δυνατόν ο μεγαλύτερος πελάτης στο κόσμο να είναι Έλληνας, να έχει την έδρα του το λιμάνι του Πειραιά και εμείς να μην έχουμε σε πλήρη λειτουργία τα τρία μεγάλα ναυπηγεία της χώρας μας. Δεν είναι δυνατόν η ισχυρότερη ναυτιλία στον κόσμο να μην έχει την δέουσα ναυπηγική υποστήριξη στη χώρα της. Δεν είναι δυνατόν να αφήσουμε έρμαια την ακτοπλοΐα μας. Επιτέλους σήμερα, μπορούμε να πούμε πως τα αδύνατα, γίνονται δυνατά. Αρκεί να θέλουμε και φαίνεται από τις αποφάσεις και τις ενέργειες, πως πράγματι το θέλουμε και σίγουρα το μπορούμε.
Είναι γεγονός ότι βρισκόμαστε μπροστά σε κοσμογονικές αλλαγές στην ναυτιλία, η οποία στρέφεται στα «έξυπνα και πράσινα» πλοία, τα ναυπηγεία της χώρας μπορούν να διαδραματίσουν εκ των πρωταγωνιστικών ρόλων στον εκσυγχρονισμό του παγκόσμιου στόλου, αλλά και την προσαρμογή του σε όλα τα προβλεπόμενα από τον ΙΜΟ. Μια από τις προκλήσεις που μπορούν τα ναυπηγεία να την απαντήσουν είναι και η ακτοπλοΐα μας, τόσο με την ναυπήγηση, όσο και την απόσυρση των γερασμένων πλοίων, αναδεικνύοντας τον απόλυτο ορισμό της κυκλικής οικονομίας στην ΕΕ.
Η ευρύτερη εικόνα της ναυτιλίας
Πρέπει επίσης να δούμε και το ευρύτερο maritime cluster. Να δούμε και την «ευρύτερη εικόνα» της συστάδας «5S» Shipping, Services, Spares, Supplies, Shipyards. Σήμερα στον ευρύτερο Πειραϊκό χώρο υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων, όλων των μεγεθών, με αντικείμενο τις ναυπηγοεπισκευές, τις κατασκευές και τις επιδιορθώσεις ανταλλακτικών για πλοία όλων των τύπων, αλλά και εφοδιασμού αναλωσίμων. Αυτές οι επιχειρήσεις, που έχουν επιβιώσει από το πολύχρονο τέλμα του κύκλου εργασιών που δημιούργησε η κατάρρευση του ναυπηγικού τομέα προσδοκούν στην αναζωογόνησή του για προφανείς λόγους. Προσδοκούν να «συνεπιχειρήσουν» με τα ναυπηγεία. Κάθε ναυπηγείο μας είναι ένας μεγάλος εξαγωγικός προορισμός στην «αυλή του σπιτιού μας» που είναι κάθε μικρομεσαία ελληνική επιχείρηση υποστήριξης της ναυτιλίας.
Τέλος, οφείλω να ευχαριστήσω τον Πρωθυπουργό, τους αρμόδιους υπουργούς, τους Έλληνες επενδυτές, αλλά και όσους πίστεψαν, όσους επέμειναν, όσους υπέμειναν και όλους όσους τόλμησαν, ώστε τα ναυπηγεία μας να «ξαναπιάσουν δουλειά». Η «ναυπηγική τρίαινα» με τα ναυπηγεία της Σύρου, της Ελευσίνας και σύντομα του Σκαραμαγκά έχει αρχίσει να αναδύεται.