Γιάννης Καρούζος: Απόλυση εργαζομένου που αρνήθηκε τον εμβολιασμό

Με  αφορμή τον εμβολιασμό αντίCOVID- 19 που εξελίσσεται, και επειδή αναμένεται η επέκταση του προγράμματος εμβολιασμού σε ηλικίες ενεργού εργασιακού πληθυσμού στη χώρα μας, το θέμα που αναφέρω παρακάτω θεωρώ ότι είναι μείζονος σημασίας. Η σπουδαιότητα της περιγραφόμενης υπόθεσης ενδιαφέρει την κοινή γνώμη, γι αυτό και προβαίνω στην κοινοποίησή της, παράλληλα με την άποψή μου, που ωστόσο επιφυλάσσομαι αναλυτικά να αναπτύξω. Το γραφείο μου ανέλαβε τον χειρισμό της πρώτης απόλυσης εργαζόμενου, που απολύθηκε από την εργασία του επειδή αρνήθηκε, για δικούς του προσωπικούς λόγους, να εμβολιαστεί.

Ο εργαζόμενος αυτός είναι ο Αλέξιος Κοροβέσης, έχοντας την ειδικότητα του φυσικοθεραπευτή, απασχολούμενος με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου στο Άσυλο Αναπήρων – Γηροκομείον- Παναγία η Καθολική Γαστούνης, υπαγόμενο στην Ιερά Μητρόπολης Ηλείας. Του ζητήθηκε από τη Διεύθυνση του Ασύλου να εμβολιαστεί και εκείνος αρνήθηκε να δεχθεί τον εμβολιασμό.

Στη συνέχεια, εξαναγκάστηκε στη λήψη δεκαπέντε ημερών άδειας- απουσίας από την εργασία του. Σημειώνω ότι, η άδεια αυτή αφαιρέθηκε από τις ημέρες της άδειας αναψυχής του, και του επιβλήθηκε. Ταυτόχρονα, και ενώ ευρισκόταν στην εν λόγω άδεια, του ανακοινώθηκε η απόλυσή του, η οποία και του κοινοποιήθηκε σήμερα, όταν και επέστρεψε στην εργασία του.

Η επίμαχη καταγγελία της σύμβασής του είναι πρόδηλα άκυρη και παράνομη. Ανεξαρτήτως της αναγκαιότητας, κυρίως ηθικής, οι εργαζόμενοι, που παρέχουν υπηρεσία έναντι ευπαθών ομάδων (ηλικιωμένοι, ασθενείς κ.τ.λ.) να εμβολιάζονται και να συμμετέχουν θετικά στο υπό εξέλιξη πρόγραμμα εμβολιασμού για τη νόσο covid-19, η διενέργεια του σχετικού εμβολιασμού δεν είναι υποχρεωτική νομοθετικά.

Σε αυτό το σημείο πρέπει να επισημανθεί ότι το μέτρο του εμβολιασμού, καθ’ εαυτό, συνιστά σοβαρή μεν παρέμβαση στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας και στην ιδιωτική ζωή του ατόμου και δη στη σωματική και ψυχική ακεραιότητα αυτού, πλην όμως συνταγματικώς ανεκτή, υπό τις ακόλουθες προϋποθέσεις: α) ότι προβλέπεται από ειδική νομοθεσία, υιοθετούσα πλήρως τα έγκυρα και τεκμηριωμένα επιστημονικά, ιατρικά και επιδημιολογικά πορίσματα στον αντίστοιχο τομέα και β) ότι παρέχεται δυνατότητα εξαίρεσης από τον εμβολιασμό σε ειδικές ατομικές περιπτώσεις, για τις οποίες αυτός αντενδείκνυται.

Εφόσον δεν έχει νομοθετηθεί ο υποχρεωτικός χαρακτήρας του εμβολιασμού κατά της μετάδοσης του COVID-19, δεν μπορεί η άρνηση του εργαζόμενου, οποιασδήποτε ειδικότητας και κατηγορίας να καταλήγει αυτόματα στην απόλυσή του και μάλιστα, κατόπιν εκδικητικής, προειδοποιητικής, εξαναγκαστικής λήψης άδειας αναψυχής, χωρίς τη συναίνεση του εργαζόμενου. Ο εργαζόμενος που δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα αρνείται τον εμβολιασμό, π.χ. επειδή ανήκει σε μία ευπαθή ομάδα, ή για δικούς ψυχολογικούς ή συνειδησιακούς λόγους, δεν μπορεί να τιμωρείται από τον εργοδότη του με την εσχάτη του μέτρων, δηλαδή την απόλυση.

Αν με αυτό τον τρόπο ξεκινήσει η πρακτική των εργοδοτών, προφανώς θα οδηγηθούμε σε καταστάσεις εργασιακής ζούγκλας. Εν προκειμένω, θα μπορούσε να προταθεί από τον εργοδότη η αλλαγή καθηκόντων του εργαζόμενου, η τοποθέτηση του σε θέση μη επαφής με το κοινό ή ακόμα και η θέση σε αναστολή – διαθεσιμότητα του εργαζόμενου από την εργασιακή του σύμβαση, χωρίς την πλήρη καταβολή του μισθού του. Έστω αυτό.

Λυπάμαι, για την εργοδοτική αυτή πρακτική, η οποία άμεσα θα πρέπει να καταδικασθεί, όταν μάλιστα, δεν προκλήθηκε οποιαδήποτε δυσλειτουργία στο Άσυλο και στους πολίτες, που το τελευταίο φιλοξενεί.

Γιάννης Καρούζος,

Δικηγόρος- Εργατολόγος