H παιδεία αποτελεί τη μόνη ελπίδα αλλαγής και εξέλιξης
Γράφει ο Βλάσης Κασκανης
Αναμφισβήτητα ο θεμέλιος λίθος του ανθρώπινου πολιτισμού είναι η παιδεία. Δυστυχώς όμως στις μέρες μας, η έννοια της παιδείας έχει αντικατασταθεί με εκείνη της «μόρφωσης»,της τυποποιημένης γνώσης,μιας τεχνικής εξειδίκευσης που απότερο σκοπό έχει την επαγγελματική αποκατάσταση.
Στην παγκοσμιοποιημένη σύγχρονη πραγματικότητα, που όλα θυσιάζονται στον βωμό του χρήματος και προσαρμόζονται στις απαιτήσεις της αγοράς εργασιας, η αριστεία στον τομέα της εκπαίδευσης είναι συνυφασμένη πια με την παπαγαλία, την βαθμοθηρία και τους τίτλους σπουδών.Η παιδεία μέσα σε ένα τόσο ανταγωνιστικό περιβάλλον κρίνεται περιττή.
Πώς ορίζεται όμως η παιδεία που μπαίνει σε δεύτερη μοίρα σήμερα;
Παιδεία ειναι η πνευματική καλλιέργεια του ατόμου,η ανάπτυξη της κριτικής του σκέψης και ικανότητας,η διεύρυνση του γνωσιολογικού του πεδίου,η άνθηση της συναισθηματικής του νοημοσύνης.Το πεπαιδευμένο άτομο χτίζει ενα στερεό ηθικό υπόβαθρο,αποκτά αισθητική ευαισθησία, μέσα απο μία ψυχική ανάταση στην οποία οδηγείται προοδευτικά,με αποτέλεσμα να παύει να λειτουργεί εγωκεντρικά και να μπορεί πλέον να εντάσσεται άρτια σε ενα κοινωνικό σύνολο και να αλληλεπιδρά αρμονικά.
Σημαντικότερος φορέας παιδείας ειναι το οικογενειακό περιβάλλον.Το παιδί έχει την φυσική τάση να αντιγράφει συμπεριφορές,οι γονείς του είναι οι ήρωες του, εκείνοι οφείλουν να είναι το παράδειγμα,το πρότυπο,μόνο οι γονείς δύνανται να μεταλαμπαδεύσουν, στη πρώτη φάση της ζωής του παιδιού, ό,τι θεωρουν άξιο και ποιοτικό και ταυτόχρονα να του εμφυσήσουν αρετές και ενα μέτρο ηθικής μέσα στα πλαίσια της διαπαιδαγώγησης.
Στη συνέχεια ακολουθεί η εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες.Σε αυτόν τον τομέα κομιστές του δύσκολου έργου της καλλιέργειας των νέων είναι οι δάσκαλοι και οι καθηγητές, οι οποίοι θα πρέπει πρωτίστως να κατανοήσουν οτι ασκούν λειτούργημα και οχι επάγγελμα.Ειναι καθήκον τους να εμπνέουν τους νεους ,να διεξάγουν γόνιμο διάλογο στις αίθουσες και οχι μονολόγους κατήχησης,να δημιουργούν ερωτήματα και όχι απλά να απαντούν,οφείλουν να αξιολογούν την πρόοδο ενός εκάστου μαθητή και όχι απλά να βαθμολογούν μαζικά την απομνημόνευση πληροφοριών,θα πρέπει όμως κυρίως να κατέχουν οι ίδιοι την παιδεία την οποία θα εγκιβωτίσουν μέσα στη παράδοση των μαθημάτων.
Σε πολιτικό επίπεδο τώρα, το καθ΄ύλην αρμόδιο Υπουργείο Παιδείας, θα πρέπει με αίσθημα ευθύνης και πέρα απο κομματικές γραμμές της εκάστοτε κυβερνητικής εξουσίας,να προάγει τον πολιτισμό στον χώρο της εκπαίδευσης,να λύνει και όχι να δένει τα χέρια των εκπαιδευτικών,να καλλιεργεί εθνική συνείδηση και να επιλέγει τη σπουδαιότερη θεματική ύλη για τη μαθητιώσα νεολαία.
Παράλληλα, καθώς παιδεία και πολιτισμός είναι στοιχεία αλληλένδετα και επειδή η μάθηση δεν σταματάει στα θρανία, διότι είναι ένα δια βίου αγώνισμα για τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, το Υπουργείο Πολιτισμού σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση επιβάλλεται να πραγματοποιεί πολιτιστικές δράσεις για τους πολίτες της επικράτειας, από τις μεγάλες πόλεις μέχρι τα πιό απομακρυσμένα ορεινά χωριά,γιατί η πρόσβαση στη παιδεία αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα όλων.
Στη σκληρή πραγματικότητα της εποχής που ζούμε,το αγαθό της παιδείας είναι πιο απαραίτητο απο ποτέ. Σήμερα που κλονίζεται εκ βάθρων ο πολιτισμός και οι αξίες αμφισβητούνται σε παγκόσμια κλιμακα,η παιδεία αποτελεί τη μόνη ελπίδα αλλαγής και εξέλιξης,καθως διαμορφώνει ενσυνείδητους ανθρώπους και κατ΄επέκταση ένα πιο ιδανικό κοινωνικό συνολο.