Μητροπολίτης Αργολίδας Νεκτάριος: Κλείνουμε τα αυτιά στους ανεύθυνους

Ο Μητροπολίτης Αργολίδας Νεκτάριος, κάνοντας λόγο για διάφορους «θεομπαίχτες και τσαρλατάνους» με ένα αληθινά φωτισμένο κείμενο μιλάει για τον κορονοϊό και την θέση της εκκλησίας.

Στο μήνυμά του λέει τη θέση του για το τι έπρεπε να έχει γίνει με τις εκκλησίες από την πρώτη ημέρα του κορονοϊού, αλλά και για όσους μάλλον έχουν παρεξηγήσει ορισμένα πράγματα που έχουν να κάνουν με την πίστη.

Αναλυτικά το μήνυμα του Μητροπολίτη Αργολίδας Νεκτάριου:

«Ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Ζοῦμε τούτες τις μέρες μία παγκόσμια ἀπειλή. Ὁλόκληρος ὁ κόσμος βλέπει με φόβο, ἀγωνία και στέκεται με ἀμηχανία ἀπέναντι στήν ἐπέλαση τοῦ COVID – 19. Ἄν θέλουμε να δοῦμε βαθύτερα, για μία ἀκόμη φορά ὁ ὑπερφίαλος και δῆθεν παντοδύναμος ἄνθρωπος προσγειώνεται, ταπεινώνεται, για να μην πῶ, ἐξευτελίζεται. Ἕνας ἀκόμη Πύργος τῆς Βαβέλ καταρέει. “Και ἦν ἡ πτώσις αὐτοῦ μεγάλη”. Ἔρχεται ἕνας ἰός και τα διαλύει ὅλα. Τίποτα δεν εἶναι ὅπως πριν ἕνα μῆνα.

Πέρσυ τέτοιες μέρες και κάθε Ἄνοιξη το Ναύπλιο ἔσφυζε ἀπό ζωή. Χιλιάδες μαθητές και τουρίστες κατέκλυζαν την πόλη. Τα καταστήματα ἀσφυκτικά γεμάτα. Τα ξενοδοχεῖα ὑπερπλήρη. Οἱ δρόμοι και οἱ πλατεῖες γεμάτες, δυσκολευόσουν να περπατήσεις.

Σήμερα ἐρημιά. Ὅλοι οἱ δρόμοι ἄδειοι. Τα πάντα κλειστά. Νομίζεις ὅτι βρίσκεσαι σε ἄλλο τόπο και χρόνο. Ἀλλά νἄταν μόνον ἐδῶ; Ὁ ἰός χτύπησε ὅλο τον κόσμο. Οἰκονομικοί σχεδιασμοί, ἐπιχειρησιακά πλάνα, τουριστικοί προγραμματισμοί, τεράστιες πολυεθνικές και μη ἐπιχειρήσεις καταστρέφονται, χρηματιστήρια γκρεμίζονται ἀπ᾿ τη μία μέρα στην ἄλλη.

Γιορτές, συνέδρια, διαλέξεις, καρναβαλικές ἐκδηλώσεις, ἀθλητικοί ἀγῶνες, συναυλίες, ἐκδρομές, ὅλα ματαιώνονται. Σχολεῖα, πανεπιστήμια, φροντιστήρια κλείνουν. Κέντρα διασκέδασης, μπάρ, ἐστιατόρια, καταστήματα δημόσιες ἤ ἰδιωτικές ὑπηρεσίες ἀναστέλλουν ἐπ᾿ ἀόριστο τη λειτουργία τους.

Κι ἐμεῖς μέσα στη γενική μαυρίλα, κρεμασμένοι κυριολεκτικά στις ὀθόνες, ἀναζητᾶμε ἕνα φωτάκι ἐλπίδας.

Για μία ἀκόμη φορά, ὁ λόγος τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, προς τον Εὐτρόπιο (και σε κάθε Εὐτρόπιο ὅλων τῶν ἐποχῶν, που νομίζει πως πάτησε το αὐγό και ἀνέβηκε στον οὐρανό και νομίζει πως ἐξουσιάζει και ἐλέγχει τα πάντα) εἶναι ἐξαιρετικά ἐπίκαιρος, τηρουμένων βέβαια τῶν ἀναλογιῶν:

Ἀεί μέν, μάλιστα δέ νῦν εὔκαιρον εἰπεῖν·
Ματαιότης ματαιοτήτων, καί πάντα ματαιότης.
Ποῦ νῦν ἡ λαμπρά τῆς ὑπατείας περιβολή;
ποῦ δέ αἱ φαιδραί λαμπάδες;
ποῦ δέ οἱ κρότοι, καί οἱ χοροί, καί αἱ θαλίαι, καί αἱ πανηγύρεις;
ποῦ οἱ στέφανοι καί τά παραπετάσματα;
ποῦ ὁ τῆς πόλεως θόρυβος, καί αἱ ἐν ἱπποδρομίαις εὐφημίαι, καί τῶν θεατῶν αἱ κολακεῖαι;

Πάντα ἐκεῖνα οἴχεται·
καί ἄνεμος πνεύσας ἀθρόον τά μέν φύλλα κατέβαλε,
γυμνόν δέ ἡμῖν τό δένδρον ἔδειξε,
καί ἀπό τῆς ῥίζης αὐτῆς σαλευόμενον λοιπόν·
τοιαύτη γάρ ἡ τοῦ πνεύματος γέγονε προσβολή,
ὡς καί πρόῤῥιζον ἀπειλεῖν ἀνασπᾷν,
καί ταῦτα διασαλεῦσαι τοῦ δένδρου τά νεῦρα.

Ποῦ νῦν οἱ πεπλασμένοι φίλοι;
ποῦ τά συμπόσια καί τά δεῖπνα;
ποῦ ὁ τῶν παρασίτων ἐσμός,
καί ὁ δι’ ὅλης ἡμέρας ἐγχεόμενος ἄκρατος,
καί αἱ ποικίλαι τῶν μαγείρων τέχναι,
καί οἱ τῆς δυναστείας θεραπευταί,
οἱ πάντα πρός χάριν ποιοῦντες καί λέγοντες;

Νύξἦν πάντα ἐκεῖνα καί ὄναρ, καί ἡμέρας γενομένης ἠφανίσθη·
ἄνθη ἦν ἐαρινά, καί παρελθόντος τοῦ ἔαρος ἅπαντα κατεμαράνθη·
σκιάἦν, καί παρέδραμε·
καπνός ἦν, καί διελύθη·
πομφόλυγες ἦσαν, καί διεῤῥάγησαν·
ἀράχνη ἦν, καί διεσπάσθη.

∆ιό ταύτην τήν πνευματικήν ῥῆσιν ἐπᾴδομεν συνεχῶς ἐπιλέγοντες·
Ματαιότης ματαιοτήτων, καί πάντα ματαιότης.

Πάντοτε, μά ἰδιαίτερα τώρα, εἶναι κατάλληλη ἡ στιγμή για να ποῦμε: “Ὅλα εἶναι μάταια, ματαιότητα και πάλι ματαιότητα” (Ἐκκλ. 1:2). Ποῦ τώρα ἡ λαμπρή ἀρχοντική στολή; Ποῦ οἱ κρότοι και οἱ χοροί και οἱ συγκεντρώσεις; Ποῦ οἱ ἐπευφημίες στα ἱπποδρόμια και οἱ κολακείες τῶν θεατῶν; Ὅλα ἔφυγαν.

Φύσηξε ξαφνικά ἀέρας, ἔριξε τα φύλλα κι ἔδειξε το δέντρο γυμνό, να σαλεύεται σύγκορμο και να κινδυνεύει να ξεριζωθεῖ. Ποῦ τώρα οἱ ἐπίπλαστοι φίλοι; Ποῦ τα γλέντια; Ποῦ ἡ συμμορία τῶν παρασίτων; Ποῦ τα καλύτερα κρασιά, που χύνονταν ὁλοήμερα, και οἱ ποικίλες τέχνες τῶν μαγείρων; Ποῦ οἱ γλυκόλογοι κι ἐξυπηρετικοί δουλόφρονες; Νύχτα ἦταν ὅλα κι ὄνειρο.

Και μόλις ξημέρωσε, ἐξαφανίστηκαν. Ἄνθη ἦταν ἐαρινά και μαράθηκαν. Σκιά ἦταν και πέρασε. Καπνός ἦταν και διαλύθηκε. Σαπουνόφουσκα ἦταν κι ἔσκασε. Ἀράχνη ἦταν κι ἔσπασε. Να γιατί πάντα καταλήγουμε στο συμπέρασμα: “Ὅλα εἶναι μάταια, ματαιότητα και πάλι ματαιότητα”.

Σταματῶ ἐδῶ. Ὁ κορονοϊός COVID – 19 θ᾿ ἀφήσει σίγουρα στο πέρασμά του συντρίμια, νεκρούς, οἰκονομικά, κοινωνικά, ἠθικά, κἄ προβλήματα και δεν ξέρω τι ἄλλο, τα ὁποία θα συζητηθοῦν ἀργότερα και πιστεύω με κάποια ψυχραιμία και νηφαλιότητα.

Ὅσον ἀφορᾶ τη θέση τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία διατυπώθηκε τελευταῖα, σε συνεργασία με την πολιτεία, δεν ἔχω παρά να συμφωνήσω. Ὅσο κι ἄν μᾶς θλίβει, πιστεύω να κατανοοῦμε την κρισιμότητα τῆς κατάστασης και την ἀναγκαιότητα τῆς λήψης κάποιων ἀπαραίτητων μέτρων.

Θα ἤθελα ὅμως να ἀναφερθῶ σε κάποια θέματα που δημιουργήθηκαν παράλληλα με την ἐπιδημία. Μαζί με την κυκλοφορία τοῦ COVID – 19 κυκλοφόρησαν παραπλανητικές ἤ ψευτικες εἰδήσεις. Στο στρατό, ὅταν ὑπηρετούσαμε, λειτουργοῦσε μόνο… τὸ Ράδιο – Ἀρβύλα και εἰδικά στην περίοδο τῆς ἐπιστράτευσης εἶχε ἀνάψει.

Σήμερα τα πράγματα ἐξελίχθηκαν με το διαδίκτυο και τα ἠλεκτρονικά μέσα. Μεταφέρεται ἀσταμάτητα και ἀνεξέλεγκτα πληθώρα εἰδήσεων. Ὁ καθένας μπορεῖ να μεταδίδει και να ἀναπαράγει ὅ,τι τοῦ καπνίσει.

Ἡ συνωμοσιολογία, που φουντώνει σε περιόδους κρίσεων, δίνει και παίρνει. Ἀκόμα και ἀπό δημόσια πρόσωπα ἀκούγονται οἱ γνωστές και χιλιοειπωμένες συνωμοσιολογικές θεωρίες, ὅπως π.χ.:

“Ο κορωνοϊός κατασκευάστηκε ἀπό ἐταιρίες για να μειωθεῖ ὁ γερασμένος πληθυσμός, ὥστε να ἀντιμετωπιστεῖ το συνταξιοδοτικό, το ἀσφαλιστικό, ὁ ὑπερπληθυσμός κλπ”. Ἤ “τὸ ἐμβόλιο κατασκευάστηκε πριν τον κορωνοϊό για να πλουτίσουν οἱ πολυεθνικές ἐταιρίες”. Ἤ “κάποιοι μᾶς ψεκάζουν, μᾶς δηλητηριάζουν”, και χίλιες δύο ἄλλες θεωρίες.

Φαίνεται πως πολλοί ἄνθρωποι, με φοβικά σύνδρομα, δεν μποροῦν να ζήσουν χωρίς ἐχθρούς, χωρίς φαντασιώσεις για σκοτεινές δυνάμεις, που ἐπιβουλεύονται την ἀνθρωπότητα και περισσότερο ἀπ᾿ ὅλα την Ἑλλάδα και βέβαια τηνὈρθοδοξία. Ἄς ξεφύγουμε ἀδελφοί μου ἀπό τέτοιες φαντασιώσεις και ἄς θέσουμε τους κάθε λογῆς συνωμοσιολόγους, μαζί με τον ἰό, στην καραντίνα.

Μαζί με την ἔκρηξη τῆς συνωμοσιολογίας, παρατηρεῖται κι ἔξαρση τῆς προφητολογίας και καταστροφολογίας. Καὶ δυστυχῶς σ᾿ αὐτό τὸν τομέα οἱ χριστιανοί εἴμαστε ἰδιαίτερα ἐπιρρεπεῖς.

Ἡ Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου, ἔρχεται πάλι στο προσκήνιο, «ἐπανερμηνεύονται» ἀπό πρόσωπα ποὺ διακρίνονται γιὰ τὴν ἀφέλεια καὶ τὴν ἀσχετοσύνη τους, καὶ σερβίρουν τεχνηέντως στοὺς ἁπλούς πιστούς τὶς δικές τους ἐρμηνεῖες. Παρόλο ποὺ κατά καιρούς οἱ ἴδιοι αὐτόκλητοι ἐρμηνευτές ἔχουν διαψευστεῖ, ἐπιμένουν μὲ τὰ νέα δεδομένα νὰ κακοποιοῦν τὸ κείμενο τῆς Ἀποκάλυψης γιὰ νὰ διαψευστοῦν πάλι καὶ πάλι.

Τὸ χειρότερο ὅμως εἶναι οἱ νέες προφητεῖες που κυκλοφοροῦν κάθε τόσο ἀπό την κίτρινο τύπο καὶ ἀπό τοὺς ἴδιους ἀφελεῖς, γιὰ τὸν ὅσιο Νεῖλο, τὸν ἅγιο Κοσμᾶ, τὸν ἅγιο Παΐσιο (κυρίως αὐτόν), τον ἅγιο Πορφύριο, τὸν π. Ἐφραίμ τῆς Ἀριζόνας καὶ τελευταῖα τὸν π. Αὐγουστῖνο Καντιώτη.

Ἤθελα νὰ ἤξερα πότε τὰ εἶπαν καὶ πῶς τὰ εἶπαν καὶ ἄν τὰ εἶπαν καὶ πῶς μόνον οἱ συγκεκριμένοι αὐτοί ἄνθρωποι τῶν γνωστῶν κατευθύνσεων τὰ ἄκουσαν.

Πράγματα ποὺ προσωπικά γνωρίζω ἀπό τοὺς σύγχρονους γέροντες, ἔχουν τόσο ἀλλοιωθεῖ καὶ διαστρεβλωθεῖ ἀπό τοὺς ἐν λόγῳ “ζηλωτές”, ποὺ φοβᾶμαι κάποια στιγμή οἱ γέροντες θὰ… ἀναστηθοῦν γιὰ νὰ διαμαρτυρηθοῦν. Τὸ σπασμένο τηλέφωνο κάνει πολύ καλά τὴ δουλειά του.

Ἄλλοι πάλι, σὰ νὰ μιλοῦν ἐξ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ, ἀποφαίνονται ὅτι ὅλ᾿ αὐτά εἶναι τιμωρία τοῦ Θεοῦ για την ἀποστασία, για την ἁμαρτία, για την ἀνηθικότητα κλπ κλπ. Ὅτι ἡ ἁμαρτία ἔχει μέσα της τὸ σπέρμα τῆς φθορᾶς καὶ τῆς διάλυσης, δὲν διαφωνοῦμε.

Εἶναι ὅμως δική μας ἐπιλογή, κι ἡ εὐθύνη ἀνήκει σὲ ὅλους μας. Ἀλλά, τὸ νὰ ρίχνουμε εὐθύνες στὸ Θεό γιὰ τὴ δική μας κατάντια καὶ νὰ τὸν παρουσιάζουμε σὰν τιμωρό καὶ σὰν ἐφευρέτη κορωνοϊῶν εἶναι τουλάχιστον ἀθεολόγητο. Ὁ Θεός δὲν θέλει τὸ θάνατο τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ἀλλά μόνο νὰ ἐπιστρέψει δηλ. νὰ μετανοήσει καὶ νὰ ζήσει.

Τὸ ἐρώτημα εἶναι ποιὸς ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ μιλήσει ἀξιωματικά ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ; “Τὶς γὰρ ἔγνω νοῦν Κυρίου; Ἤ τὶς σύμβουλος αὐτοῦ ἐγένετο;”

Κάποιο ἄλλο συνηθισμένο φαινόμενο ποὺ παρουσιάζεται σὲ μέρες κρίσεων, εἶναι καὶ τὰ διάφορα μαγικά “ματζούνια”. Ἀλοιφές θαυματουργικές, βραχιόλια θεραπευτικά, τὸ νερό τοῦ ἀλήστου μνήμης Καματεροῦ, μαγικά βότανα, χαϊμαλιά, μάτια, ἀκόμα καὶ εἰδικοί σταυροί ποὺ εἶναι πιὸ… δυνατοί ἀπό τοὺς ἄλλους σταυρούς!

Ὡς χριστιανός κι Ἐπίσκοπος δὲν ἀμφιβάλλω γιὰ τὴν χάρη τῶν Μυστηρίων, τῶν ἁγίων εἰκόνων καὶ ἱερῶν λειψάνων, ὅμως ἐξοργίζομαι ὅταν ὅλ᾿ αὐτά μετατρέπονται σὲ “ματζούνια” καὶ μαγικά ξόρκια. Ἤ τὸ χειρότερο, ὅταν ἐντελῶς ἀνεύθυνα, ἀμφισβητεῖται ἡ ἐπιστήμη τῆς ἰατρικῆς, τὰ φάρμακα καὶ οἱ ἐπιστημονικές θεραπευτικές μέθοδοι, ποὺ εἶναι εὐλογία Θεοῦ καὶ σώζονται ἄνθρωποι.

Οἱ διάφοροι θεομπαίχτες καὶ τσαρλατάνοι, ἀπ᾿ ὅπου κι ἄν προέρχονται, καὶ ὅσοι πουλᾶνε φροῦδες ἐλπίδες, τὸ λιγότερο ἄς ἀπομονωθοῦν.

Τοῦτες τὶς μέρες παρουσιάζεται κι ἕνα ἀκόμη φαινόμενο. Ζηλωτές χριστιανοί, μὲ ζῆλο οὐ κατ᾿ ἐπίγνωσιν, δημοσιεύουν κείμενα, γεμάτα παλληκαρισμούς καὶ ἡρωϊσμούς καὶ διατείνονται ὅτι θὰ παρακούσουν τὴ φωνή τῆς ἐπίσημης Ἐκκλησίας.

Καλοῦν σὲ συστράτευση κι ἐπίδειξη “μαρτυρικοῦ” καὶ “ὁμολογιακοῦ” φρονήματος. Ἔχω τὴν ἐντύπωση ὅτι πίσω ἀπ᾿ ὅλες αὐτές τὶς ἐπιπολαιότητες καὶ ἀκρότητες κρύβεται μεγάλη ἀνασφάλεια καὶ κρυφή ὑπερηφάνεια. Θὰ καλοῦσα ὅλους αὐτούς τοὺς ὑποψήφιους “μάρτυρες” νὰ μὴν ζητοῦν ἀπό τοὺς ἄλλους τὴ θυσία, οὔτε τὴ διακινδύνευση.

Ἄν πράγματι πιστεύουν αὐτά ποὺ λένε, ἄς ἀφήσουν τὴν ἄνετη πολυθρόνα καὶ τὸ ἀσφαλές πληκτρολόγιο, κι ἄς πᾶνε ἐθελοντικά νὰ βοηθήσουν τοὺς γιατρούς, τοὺς νοσηλευτές ποὺ διακινδυνεύουν συνεχῶς τὴν ὑγεία τους καὶ τὴ ζωή τους ἀκόμη, γιὰ νὰ σωθοῦν κάποιοι ἄνθρωποι. Κι ἄν δὲν μποροῦν αὐτό, ἄς πάρουν τὸ κομποσχοίνι τους κι ἄς ποῦν ἕνα Κύριε ἐλέησον γιὰ τοὺς ἀρρώστους ποὺ ζοῦν μὲ τὴν ἀγωνία καὶ τὸ φόβο, ἀλλά καὶ γιὰ τοὺς γιατρούς, νοσηλευτές κλπ λειτουργούς ὑγείας, ποὺ διακονοῦν σὰν καλοί Σαμαρεῖτες τοὺς ἀσθενεῖς τους, μὲ ὅ,τι κινδύνους αὐτό συνεπάγεται.

Δὲν νομίζετε ὅτι τοῦτες οἱ στιγμές αὐτό ποὺ ἔχει ἀνάγκη ὁ κόσμος εἶναι ἡ ἔμπονη προσευχή καὶ ὄχι τὰ παιχνίδια, τὰ μηνύματα, οἱ ἀτάκες καὶ τὰ likes στὸν ὑπολογιστή; Ἄς μὴ συγχέουμε τὴν ὑπευθυνότητα μὲ τὴν ἐπιπολαιότητα, τὴν ἀδάπανη πίστη, ποὺ δὲν στοιχίζει τίποτα, μὲ τὴν πίστη τῶν ἁγίων.

Τὸ γνωρίζουμε πιστεύω ὅτι σὲ περιόδους θανατηφόρων ἐπιδημιῶν, οἱ ὄντως χριστιανοί τῆς θυσίας καὶ ὄχι τοῦ βολέματος, ἔτρεχαν νὰ περιθάλψουν καὶ νὰ διακονήσουν τοὺς ἀσθενεῖς, ἀκόμη καὶ τοὺς εἰδωλολάτρες ἀσθενεῖς, ποὺ τοὺς εἶχαν ἐγκαταλείψει οἱ δικοί τους καὶ μολύνονταν οἱ ἴδιοι καὶ πέθαιναν μαζί τους.

Ἀδελφοί μου, ἄς σοβαρευτοῦμε. Ἄς κλείσουμε τ᾿ αὐτιά μας στους κάθε λογῆς ἀνεύθυνους κι ἐπιπόλαιους.

Προτροπή τῆς πολιτείας και τῆς ἐπιστημονικῆς ἰατρικῆς κοινότητας τοῦτες τὶς μέρες εἶναι νὰ παραμείνουμε στὰ σπίτια μας. Δὲν ὑπάρχει τίποτ᾿ ἄλλο σήμερα που μποροῦμε να κάνουμε, παρά μόνον ἡ πρόληψη. Το γνωρίζω. Εἶναι ἐξαιρετικά δύσκολο. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος ποὺ ἔχει μάθει στὴν ἐξωστρέφεια, θὰ δυσκολευτεῖ νὰ κλειστεῖ μέσα.

Εἶναι ὅμως καὶιμία εὐκαιρία νὰ δεῖ τὸν ἑαυτό του, τὸν/τὴν σύζυγό του, τὰ παιδιά, τοὺς γονεῖς κλπ. Πάντα ὁ ἄνθρωπος βρίσκει τρόπους κι ἐπείγουσες δουλειές για να ἀποφύγει να βρεθεῖ ἀντιμέτωπος μὲ τὸν ἑαυτό του καὶ μὲ τοὺς ἄλλους. Τὰ ΜΜΕ τοῦτες τὶς μέρες δίνουν “μαγικές” συμβουλές σ᾿ ὅσους δυσκολεύονται να μείνουν σπίτι: «δεῖτε ταινίες, ἀκοῦστε μουσική, παῖξτε χαρτιά, γράψτε μηνύματα»… Δὲν ἀκούσαμε, οὔτε περιμέναμε βέβαια ν᾿ ἀκούσουμε κάτι οὐσιαστικότερο, να κοιτάξουμε λίγο μέσα μας, νὰ ἀναθεωρήσουμε κάποια πράγματα, νὰ ἀνακαλύψουμε τα οὐσιώδη τῆς ζωῆς.

Κι ἐπειδή στὴν ἴδια παγίδα πέφτουμε και μεῖς οἱ χριστιανοί, ἄς κλείσουμε κι ἐδῶ τ᾿ ἀφτιά μας σε τέτοιες ἀποπροσανατολιστικές συμβουλές. Ἡ κρίση καὶ κάθε κρίση μπορεῖ μέσα ἀπό την τραγικότητά της να βγάλει και κάτι καλό.

Ἄλλωστε, ἡ λέξη κρίση στὰ κινέζικα σημαίνει εὐκαιρία. Εἶναι σκληρό γιὰ ὅσους ἀπό μᾶς πηγαίνουμε στὴν Ἐκκλησία, εἰδικά αὐτή τὴν κατανυκτική περίοδο, μὲ τὶς θαυμάσιες ἀκολουθίες, τώρα πλέον νὰ μὴν ἔχουμε αὐτή τὴ δυνατότητα. Σίγουρα θὰ μᾶς λείψουν. Ἀλλά θὰ τὶς ξαναβροῦμε.

Τώρα εἶναι καιρός ν᾿ ἀνακαλύψουμε τὸ “ταμιεῖον” μας. “Εἴσελθε εἰς τὸ ταμιεῖον σου καὶ πρόσευξαι τῷ πατρί σου ἐν τῷ κρυπτῷ”. Κανείς δὲν μᾶς ἐμποδίζει τὴν προσωπική μας προσευχή Ἡ ἀπόφαση τῆς κυβέρνησης, εἶναι ρεαλιστική καὶ δὲν στρέφεται κατά τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως κάποιοι “ζηλωτές” διατείνονται.

Οἱ πολιτικοί ταγοί μας ἀλλά καὶ ἡ ἐπιστημονική ἰατρική κοινότητα σηκώνουν ἕνα τρομερό βάρος καὶ αὐτό εἶναι ἀνάγκη νὰ τὸ συνειδητοποιήσουμε. Ἄς γίνουμε Κυρηναῖοι στὸ σταυρό τους καὶ ὄχι κριτές καὶ ἐπικριτές.

Γι᾿ αὐτό καὶ σᾶς καλῶ, κληρικούς καὶ λαϊκούς, νὰ τηρήσουμε μὲ ἀκρίβεια τὶς ἐπιταγές τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, τῆς πολιτείας καὶ τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης.

Χωρίς ἐνοχές καὶ ἄκαιρους ζηλωτισμούς. Καὶ ὁπωσδήποτε νὰ μὴ λησμονήσουμε τοὺς λειτουργούς τῆς ὑγείας ποὺ τούτη τὴν ὥρα δίνουν ἕναν τιτάνιο ἀγῶνα, μέσα σὲ ἀντίξοες συνθῆκες νὰ κρατήσουν ὄρθιο τὸ σύστημα ὑγείας.

Ἄς γίνει γιὰ ὅλους μας αὐτή ἡ περίοδος, “μετανοίας καιρός καὶ δεήσεως ὥρα”.

Μὲ εὐχές

† Ὁ Ἀργολίδος Νεκτάριος»