«Σοβαρολογώντας τώρα»

Είδηση είναι μια τεκμηριωμένη πληροφορία για κάποιο γεγονός. Ωστόσο για να τραβήξει τα βλέμματα και το ενδιαφέρον του κοινού, η είδηση αυτή πρέπει να είναι κάτι καινοτόμο, πρωτάκουστο ή ασυνήθιστο. Όσες περισσότερες φορές επαναληφθεί τόσο λιγότερο αφορά την κοινή γνώμη η οποία το αντιμετωπίζει σαν κάτι συνηθισμένο. Οι επιθέσεις του Ρουβίκωνα τα τελευταία τέσσερα χρόνια είχαν γίνει σταθερή στήλη για τα δελτία ειδήσεων, όπως τα αθλητικά ή ο καιρός. Δεν αποτελούσαν έκπληξη για κανέναν, αφού κανείς δεν προσπαθούσε να τις σταματήσει και η τότε Κυβέρνηση ακολουθούσε την πρακτική μιας παραδοξολογίας του Ιονέσκο : «Χαϊδέψτε ένα κύκλο και θα γίνει φαύλος».

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο θείος και ο Ρουβίκωνας η νεολαία στο κυριακάτικο τραπέζι που όσο συντηρητικός ή συμβιβασμένος κι αν ήταν ο πρώτος για τα γούστα του, τον ανεχόταν γιατί έβαζε πλάτη στις εφηβικές του παρορμήσεις.

Μετά από πολύ καιρό, μέσα σε διάστημα μιας εβδομάδας είχαμε ξανά δύο τέτοιες ειδήσεις. Η πρώτη ήρθε με την έφοδο στο γραφείο του Πρύτανη του Πανεπιστημίου Πειραιά προκειμένου να τον επαναφέρουν στην τάξη αφού εκείνος τόλμησε να ανακηρύξει σε επίτιμο διδάκτορα του πανεπιστημίου έναν επιχειρηματία. Τις φθορές και τα γκράφιτι συνόδευσε η ανάρτηση του Ρουβίκωνα στο Facebook όπου προειδοποίησαν τόσο την ηγεσία του Πανεπιστημίου όσο και του Υπουργείου Παιδείας ότι «η επίθεσή τους» προς τους φοιτητές θα έχει κόστος.

Η δεύτερη ήρθε στο σπίτι του δημοσιογράφου Άρη Πορτοσάλτε όπου μέλη της αντιεξουσιαστικής ομάδας έγραψαν συνθήματα που χαρακτήριζαν «ναζί» το δημοσιογράφο, επίθεση η οποία δεν είναι η πρώτη αφού όπως ο ίδιος αναφέρει η ιστορία αυτή κρατάει χρόνια.

Ο Ρουβίκωνας ξεκίνησε να αποτελεί ξανά είδηση, επειδή ξαναπέρασε στο αντάρτικο. Επειδή η κεντρική εξουσία και η Κυβέρνηση αποφάσισε να δώσει ένα τέλος στην ανοχή απέναντι στη βία. Μετά από αυτές τις επιθέσεις σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος έσπευσε να πάρει σαφή θέση απέναντι στις πρακτικές εφόδου της ομάδας αντιεξουσιαστών καταδικάζοντας τη βία.

Και όλοι τις εννοούσαν εκτός από έναν. Το θείο που καθόταν με τη νεολαία. Η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένας λιτός και απέριττος χλευασμός προς την Κυβέρνηση και την ασφάλεια των πολιτών η οποία ανέφερε πως ο Πρωθυπουργός δεν τέλειωσε με τα «γκρουπούσκουλα» όπως είχε ανακηρύξει με σκοπό να διαφυλάξει τα νώτα του ως προς τη διαχείριση παρόμοιων καταστάσεων εν καιρώ κυβέρνησής του. «Σοβαρολογώντας εμείς καταδικάζουμε για ακόμα μια φορά αυτές τις πρακτικές» έγραφε η ανακοίνωση.

Στόχος της ανακοίνωσης ήταν ένας και μοναδικός. Να καλύψει την έλλειψη διάθεσης από πλευράς της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ανταποκριθεί στο ρόλο της, ως σοβαρής κοινοβουλευτικής δύναμης η οποία θεωρεί πως προτιμήθηκε από το 31,55% του ελληνικού λαού για να κάνει ανούσια και στείρα κριτική στην Κυβέρνηση και όχι για να βοηθήσει τη χώρα να ανακάμψει μετά την κρίση.

«Σοβαρολογώντας τώρα.» Όταν καταδικάζεις τη βία καταδικάζεις τον υπεύθυνο γι’ αυτήν, βρίσκεις τρόπους και ιδέες και προτάσεις να τη σταματήσεις. Δεν διχάζεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτυγχάνοντας να παρουσιαστεί ως το «νέο» στην πολιτική μετά την ήττα του στις εκλογές του Ιουλίου 2019, προσπαθεί να περάσει το μήνυμα ότι παραμένει το «άλλο», το αντικομφορμιστικό, ο θείος που θα κάτσει με τη νεολαία απέναντι στον καταπιεστικό γονιό. Η νεολαία όμως δεν είναι ο Ρουβίκωνας. Είναι οι άνθρωποι που δικαιούνται ευκαιρίες να δημιουργήσουν, η πρόοδος και η ασφάλεια του καθενός και της καθεμίας από μας.

Η Κωνσταντίνα Κόλλια είναι Διευθύντρια Γραφείου Τύπου και Ενημέρωσης της ΟΝΝΕΔ