Ο Νετανιάχου και ο Τραμπ: Μια επικίνδυνη στρατηγική σε αβέβαιο πολιτικό τοπίο
Η νέα συνάντηση στο Μαρ-α-Λάγκο αναδεικνύει τις αμοιβαίες καχυποψίες και τις διαφορετικές προτεραιότητες του Ισραηλινού πρωθυπουργού και του Αμερικανού προέδρου.
Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου διαθέτει μια σπάνια ικανότητα να ερμηνεύει τις χρονικές συγκυρίες. Το 2025, ανεξάρτητα από τα όσα έχει επιτύχει για τον εαυτό του και για το Ισραήλ, δεν αναμένεται να είναι έτος «άνεσης» για τον μακροβιότερο πρωθυπουργό της χώρας. Για έκτη φορά εντός του έτους, ο Νετανιάχου ταξίδεψε στις ΗΠΑ για κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον Αμερικανό πρόεδρο. Στόχος του παραμένει σταθερός: να υπογραμμίσει ότι ο Ντόναλντ Τραμπ είναι «ο καλύτερος φίλος του Ισραήλ» και ταυτόχρονα να τον ωθήσει σε πιο αποφασιστικές ενέργειες κατά της Χαμάς και του Ιράν.
Ωστόσο, η τρέχουσα συγκυρία δεν μοιάζει με άλλες. Η συνάντηση στο Μαρ-α-Λάγκο δεν πραγματοποιείται σε κλίμα θριάμβου, αλλά αμοιβαίας καχυποψίας, γεγονός που αποτελεί σημαντικότερο δείκτη από τις επίσημες δηλώσεις.
**Πρόεδρος Ειρήνης vs. Πρωθυπουργός Πολέμου**
Ο Τραμπ έχει επενδύσει πολιτικά στην εικόνα του «προέδρου της ειρήνης», κάνοντας την κεντρικό αφήγημα της πιθανής δεύτερης θητείας του. Η κατάσταση στη Γάζα αποτελεί το πλέον δύσκολο τεστ αυτής της στάσης. Η εκεχειρία που διαφήμισε, μετά το ταξίδι του στην περιοχή τον Οκτώβριο, παραμένει εύθραυστη, με τις ισραηλινές επιχειρήσεις να συνεχίζονται. Η δεύτερη φάση της συμφωνίας, που αφορά τον αφοπλισμό της Χαμάς, την ανοικοδόμηση της Γάζας και τη μεταπολεμική διακυβέρνηση, παραμένει ασαφής. Στην Ουάσινγκτον, οι ψίθυροι πλέον έχουν μετατραπεί σε φωνές που υποστηρίζουν ότι το Ισραήλ απλώς κερδίζει χρόνο, όχι μόνο για λόγους ασφάλειας, αλλά και για την πολιτική επιβίωση του ίδιου του Νετανιάχου.
**Ο Νετανιάχου και το Εσωτερικό Μέτωπο**
Ο Νετανιάχου δεν προσέρχεται στον Τραμπ μόνο ως ηγέτης εν καιρώ πολέμου, αλλά και ως πρωθυπουργός υπό ασφυκτική πίεση. Οι υποθέσεις διαφθοράς παραμένουν ανοιχτές και οι εκκλήσεις για παραίτηση δεν έχουν κοπάσει. Το πολιτικό του μέλλον εξαρτάται από την εικόνα του «αναγκαίου ηγέτη σε καιρό κρίσης». Σε αυτό το πλαίσιο, ο Τραμπ δεν είναι απλώς σύμμαχος, αλλά μια σημαντική πολιτική ασπίδα. Όταν ο Αμερικανός πρόεδρος ζήτησε επίσημα και δημοσίως χάρη για τον Νετανιάχου από την Κνεσέτ, δεν ακολούθησε διπλωματικές οδούς – άλλωστε δεν είναι του στυλ του – αλλά έκανε άμεση παρέμβαση.
**Ρωγμές Κάτω από τα Χαμόγελα**
Πέρα από τις φωτογραφίες και τα θερμά λόγια, οι διαφορές απόψεων είναι πραγματικές:
* **Στη Συρία:** Ο Τραμπ συνομιλεί με τον αλ-Σαράα, ενώ το Ισραήλ αντιλαμβάνεται αυτή την εξέλιξη ως απειλή.
* **Στον Λίβανο:** Η Ουάσινγκτον ωθεί προς τη διπλωματική λύση, την ώρα που το Τελ Αβίβ ετοιμάζεται για νέα στρατιωτική κλιμάκωση.
* **Στο Κατάρ:** Ισραηλινά πλήγματα θέτουν σε κίνδυνο την αμερικανική διαμεσολάβηση.
* **Στο Ιράν:** Το χάσμα είναι πιο βαθύ από όσο φαίνεται. Ο Τραμπ έδωσε εντολή για βομβαρδισμούς το περασμένο καλοκαίρι, αλλά αποφεύγει έναν μακροχρόνιο πόλεμο. Το Ισραήλ, αντιθέτως, παρακολουθεί με ανησυχία την πρόοδο του ιρανικού βαλλιστικού προγράμματος, νιώθοντας ότι το «παράθυρο ευκαιρίας» κλείνει.