Η Λένα Δροσάκη μιλά για τις ενοχές της εργαζόμενης μητέρας
Συγκινητική εξομολόγηση της ηθοποιού για τον γιο της, τις δυσκολίες της μητρότητας και τη σχέση της με τον Αλέξανδρο Μπουρδούμη.
Με έντονη συναισθηματική φόρτιση, η ηθοποιός Λένα Δροσάκη μίλησε για τον πεντέμισι ετών γιο της, Αναστάση, θίγοντας ένα από τα πιο δύσκολα διλήμματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενες μητέρες: τις ενοχές. Η ίδια, καλεσμένη στην εκπομπή «Χαμογέλα και Πάλι» την Κυριακή 28 Δεκεμβρίου, μοιράστηκε τις σκέψεις της σχετικά με την προσπάθεια εξισορρόπησης ανάμεσα στις επαγγελματικές υποχρεώσεις και την πολύτιμη παρουσία δίπλα στο παιδί της.
«Ο Αναστάσης είναι η κινητήριος δύναμή μου», δήλωσε η Λένα Δροσάκη, περιγράφοντας τη βαθιά συγκίνηση που της προκαλεί η αγνότητα και η αγάπη του γιου της. «Δυστυχώς οι μαμάδες που δουλεύουμε έχουμε τύψεις, ενώ δε θα έπρεπε. Η επιθυμία μας να είμαστε περισσότερο με τα παιδιά, αυτό ίσως μετατρέπεται σε τύψεις και ενοχές και χάνουμε πολύτιμο χρόνο». Η ηθοποιός τόνισε την ανάγκη οι μητέρες να αποβάλλουν σταδιακά αυτά τα συναισθήματα.
Η Λένα Δροσάκη μίλησε ακόμη με ειλικρίνεια για τις απρόσμενες δυσκολίες της μητρότητας. «Η μητρότητα ήταν ένα δώρο για μένα. Δεν περίμενα ότι θα μπορέσω ποτέ να κάνω παιδί», εξομολογήθηκε. «Ο Αναστάσης ήρθε και μου άλλαξε πραγματικά τη ζωή. Μερικές φορές όμως, θυμώνω. Θυμώνω πάρα πολύ. Δε μου είχε πει κανένας ότι η μητρότητα, το να μένεις έγκυος, δεν είναι κάτι εύκολο. Και αφού γεννήσεις, δεν είναι εύκολο. Όλοι λένε ότι είναι όλα ρόδινα, ότι είναι η καλύτερη στιγμή της γυναίκας, κι όμως. Εγώ θύμωσα που κανένας, μα κανένας δε μου είπε έστω ένα αρνητικό».
Ολοκληρώνοντας τη συνέντευξή της, η ηθοποιός αναφέρθηκε στη σχέση της με τον πρώην σύζυγό της, Αλέξανδρο Μπουρδούμη, υπογραμμίζοντας τη σημασία της ηρεμίας και της ισορροπίας για το καλό του παιδιού τους. «Από τη στιγμή που χωρίσαμε, αποφάσισα ότι πρέπει να είμαστε ήρεμοι. Βοήθησε κι εκείνος σε αυτή την απόφαση γιατί χρειάζονται δυο πλευρές να διατηρηθεί αυτή η ηρεμία», δήλωσε, προσθέτοντας ότι, παρά τις διαφωνίες, οφείλουν να επιλέγουν αυτόν τον δρόμο, διαχειριζόμενοι προσωπικά τα «σκοτάδια» τους ώστε να προσφέρουν στο παιδί τους όσο το δυνατόν περισσότερο φως, αποφεύγοντας τραυματισμούς.