Το «Χριστουγεννιάτικο Θαύμα» του SS Meredith Victory: 14.000 ψυχές σε ένα πλοίο, πέντε γεννήσεις στα αμπάρια
Η συγκλονιστική ιστορία της εκκένωσης του Χουνγκνάμ και της γέννησης πέντε μωρών εν πλω, που έμειναν γνωστά ως «Κίμτσι 1-5».
Στα τέλη Δεκεμβρίου του 1950, την πιο κρίσιμη περίοδο του Πολέμου της Κορέας, ένα φορτηγό πλοίο του αμερικανικού στόλου, το SS Meredith Victory, μετέφερε έναν ανυπολόγιστο αριθμό επιβατών, πολύ πάνω από τις προβλέψεις του σχεδιασμού του. Το άοπλο πλοίο, χωρίς στοιχειώδεις υποδομές για επιβάτες, απέπλευσε από το λιμάνι του Χουνγκνάμ, μεταφέροντας περίπου 14.000 Βορειοκορεάτες πρόσφυγες.
Το πλοίο διέθετε πέντε αμπάρια, καθένα με τρία επίπεδα. Οι άνθρωποι στοιβάχθηκαν όρθιοι, χωρίς φως, θέρμανση ή νερό. Παρά τις εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού δεν καταγράφηκε κανένας θάνατος. Αντίθετα, σημειώθηκαν πέντε γεννήσεις.
Τα πέντε βρέφη γεννήθηκαν μεταξύ 23 και 25 Δεκεμβρίου 1950. Τα μέλη του πληρώματος, δυσκολευόμενα να προφέρουν ή να θυμούνται τα κορεατικά ονόματα, τους έδωσαν ανεπίσημα την ονομασία «Κίμτσι 1 έως 5». Αυτή η ονομασία παρέμεινε, περνώντας στην ιστορία ως το «Χριστουγεννιάτικο Θαύμα».
Η παρουσία τόσων αμάχων στο Χουνγκνάμ ήταν άμεσο αποτέλεσμα της κατάρρευσης του μετώπου μετά τη Μάχη της Δεξαμενής Τσοσίν. Η μαζική επέμβαση του κινεζικού Λαϊκού Εθελοντικού Στρατού, με αριθμητική υπεροχή και επιχειρήσεις σε ακραίες θερμοκρασίες, ανάγκασε τις δυνάμεις των ΗΠΑ και της Νότιας Κορέας σε ταχεία υποχώρηση. Ταυτόχρονα, δεκάδες χιλιάδες Βορειοκορεάτες άμαχοι, φοβούμενοι αντίποινα, ακολούθησαν τον στρατό προς τη θάλασσα.
Η Εκκένωση του Χουνγκνάμ εξελίχθηκε σε μια από τις μεγαλύτερες ανθρωπιστικές επιχειρήσεις διά θαλάσσης, με περισσότερους από 100.000 άμαχους να μεταφέρονται μέσα σε λίγες μόνο ημέρες. Το SS Meredith Victory, σχεδιασμένο για πλήρωμα 60 ατόμων και φορτίο πολεμικού υλικού, ανέλαβε το δυσανάλογο βάρος των 14.000 ψυχών.
Ένα από τα πέντε παιδιά που γεννήθηκαν στο πλοίο ήταν ο Σον Γιανγκ-γιουνγκ, γνωστός ως Κίμτσι 1. Οι γονείς του είχαν αφήσει δύο μεγαλύτερα παιδιά στον Βορρά, θεωρώντας τη μετακίνησή τους προσωρινή. Η γραμμή κατάπαυσης του πυρός το 1953 διέψευσε αυτή την προσδοκία. Μετά την αποβίβαση στη Γκέοτζε, ο Σον μεγάλωσε στον Νότο, σε ένα περιβάλλον όπου η απουσία ήταν μόνιμη συνθήκη. Οι γονείς του πέθαναν χωρίς να επανενωθούν με τα παιδιά που είχαν αφήσει πίσω. Η αναζήτηση, τελικά, πέρασε στη δεύτερη γενιά.
Από τα πέντε παιδιά που γεννήθηκαν στο πλοίο, είναι γνωστό ότι δύο –ο Κίμτσι 1 και ο Κίμτσι 5, Λι Κιουνγκ-πιλ– εντόπισαν ο ένας τον άλλον δεκαετίες αργότερα. Οι Κίμτσι 2, 3 και 4 παραμένουν αγνοούμενοι, πιθανότατα στη Βόρεια Κορέα ή στη διασπορά.
Σήμερα, 75 χρόνια μετά, το Χριστουγεννιάτικο Θαύμα δεν αντιμετωπίζεται ως μια συγκινητική υποσημείωση του πολέμου, αλλά ως ένα ισχυρό ιστορικό τεκμήριο. Αποτυπώνει το εύρος της προσφυγικής κρίσης, τη βία των γεωπολιτικών ρήξεων και το μακροχρόνιο τραύμα του κορεατικού διαχωρισμού.