Νίκος Γρίτσης: Η δικαστική περιπέτεια, η ευθύνη απέναντι στους νέους και οι αμοιβές των δημιουργών

Σε μία ειλικρινή συζήτηση με τον δημοσιογράφο Στέφανο Κωνσταντινίδη, για λογαριασμό της εκπομπής “Super Κατερίνα” του Alpha, ο στιχουργός Νίκος Γρίτσης αναφέρθηκε σε διάφορα καίρια ζητήματα της ζωής του και της καλλιτεχνικής του πορείας.

Ο Γρίτσης αποκάλυψε μία πρόσφατη “δικαστική περιπέτεια” που είχε αίσιο τέλος, τονίζοντας όμως ένα σημαντικό μήνυμα που έλαβε από έναν δικαστικό λειτουργό. “Άνθρωπε, όλα καλά, αλλά δε θα ‘θελα να περνάει προς τα έξω, επειδή δίνεις συνεντεύξεις, επειδή μιλάς, το μήνυμα ότι άντε να πάρουμε ναρκωτικά να γράψουμε ωραία τραγούδια ή άντε να πάμε φυλακή για να έχουμε βιώματα,” του είπε ο δικαστικός, υπογραμμίζοντας την υπευθυνότητα που έχουν οι δημιουργοί απέναντι στην κοινωνία. Ο στιχουργός παραδέχτηκε ότι “άκουσε” τα λόγια και προέβη σε αναθεώρηση των απόψεών του, όχι μόνο για τη δικαιοσύνη και την αστυνομία, αλλά γενικότερα για την προσωπική του στάση.

Όταν ρωτήθηκε γιατί φαίνεται “γλυκύτερος” τα τελευταία χρόνια, ο Νίκος Γρίτσης απέδωσε την αλλαγή κυρίως στα παιδιά του. “Αν δεν έχεις παιδιά, δεν έχεις να συγκρίνεις με τον τρόπο που πρέπει να είσαι απέναντι, στα μάτια τους πρώτα από όλα, αλλά και στα μάτια της κοινωνίας,” εξήγησε, τονίζοντας ότι ένα κακό όνομα ή φήμη μπορεί να επηρεάσει τα παιδιά. Επισήμανε επίσης τη σημασία της καλής φήμης “στα γεράματα”.

Σχετικά με τις αμοιβές από τα πνευματικά δικαιώματα, ο Γρίτσης έκανε λόγο για μία “ήττα” που υπέστησαν οι στιχουργοί και οι συνθέτες από την ΑΕΠΙ. Ανέφερε ότι μετά το κλείσιμο της ΑΕΠΙ, λαμβάνουν τουλάχιστον το ένα τέταρτο των εσόδων τους. Ωστόσο, επισήμανε ότι τα ποσά που λαμβάνουν δεν είναι πάντα ικανοποιητικά, αναφέροντας ως παράδειγμα τον Παντελίδη, ο οποίος είχε λάβει 150.000 ευρώ σε έξι μήνες, ποσό σημαντικό για την εποχή. Σήμερα, δήλωσε, περιμένει κανείς “ένα δώρο” από τον καλλιτέχνη ή τον καταστηματάρχη για ένα επιτυχημένο τραγούδι.

Ο Νίκος Γρίτσης υπογράμμισε την αξία της δουλειάς του, δηλώνοντας ότι μπορεί να απορρίψει ένα τραγούδι αν δεν ταιριάζει σε έναν καλλιτέχνη, ανεξαρτήτως της “μεγάλης του ονομασίας”. “Δεν ξεπουλάω την ‘πραμάτεια’ μου, γιατί ξέρω και ότι δεν θα πληρωθώ καλά ούτως ή άλλως,” κατέληξε, εκφράζοντας την άποψη ότι σε σχέση με την επιτυχία ενός τραγουδιού, ο δημιουργός είναι συχνά ο λιγότερο αμειβόμενος.