Η Κατερίνα Παπουτσάκη μιλά για την ψυχολογική βία και τη δικαίωση
Η γνωστή ηθοποιός μοιράστηκε προσωπικές εμπειρίες και στάθηκε στο πώς η σημερινή εποχή επιτρέπει τη διεκδίκηση δικαιοσύνης.
Η ηθοποιός Κατερίνα Παπουτσάκη, σε συνέντευξή της στο περιοδικό Rosa, αποκάλυψε πρόσφατα πτυχές της καριέρας της που την οδήγησαν στην αντιμετώπιση ψυχολογικής βίας. Η Παπουτσάκη αναφέρθηκε αρχικά στη Σοφία Παυλίδου, τονίζοντας τη γενναιότητά της: «Ήταν πολύ γενναίο από μέρους της αυτό που έκανε η Σοφία Παυλίδου, γιατί τότε δεν υπήρχε κανένα απολύτως υπόβαθρο κάποιος να μπορέσει να κινηθεί νομικά σε κάτι τέτοιο. Δεν υπήρχε ψήγμα MeToo, δεν υπήρχε πλαίσιο. Δεν υπήρχε τίποτα τέτοιο. Παρ’ όλα αυτά βρήκε το θάρρος και το έκανε και της το δίνουμε όλοι περίτρανα ότι βρήκε αυτή τη δύναμη. Και δικαιώθηκε».
Στη συνέχεια, η ηθοποιός μοιράστηκε προσωπικές, συγκλονιστικές εμπειρίες από τα πρώτα της βήματα στον χώρο: «Έχω φύγει τρέχοντας από κάστινγκ. Μου έχει συμβεί να φύγω τρέχοντας παιδάκι όταν ήμουν. Ευτυχώς, πήγαινα με τη μαμά μου. Της έλεγα να περιμένει απέξω. Ισχύουν αυτά που ακούμε πολλές φορές. Μου είχε συμβεί να μου ζητούν πράγματα όταν ήμουν 18 χρονών παιδί. Και ευτυχώς που ήμουν από αυτό το σπίτι και ευτυχώς που είχα τη μαμά και τον μπαμπά που είχα και ευτυχώς που δεν ήμουν ποτέ της λογικής ότι κάνω οτιδήποτε για να… Ήθελα πάντα με τον δικό μου αξιακό κώδικα να προχωρήσουν τα πράγματα. Οπότε, ναι, ήμουν πολύ τυχερή. Σου λέω, είχα τη μαμά μου απέξω με το αμαξάκι της και με περίμενε. Μου είχε συμβεί δύο φορές αυτό και ήταν σοκαριστικό. Έτρεξα να φύγω και ευτυχώς ήταν η μαμά μου εκεί και με περίμενε».
Η Κατερίνα Παπουτσάκη επιβεβαίωσε ότι έχει υποστεί ψυχολογική βία, δηλώνοντας: «Οπότε, ναι, η δικαίωση κάθε γυναίκας που κακοποιήθηκε, είναι δικαίωση και για μένα». Εξήγησε πως η ψυχολογική βία ήταν συχνό φαινόμενο στο θέατρο, και μάλιστα, σε ορισμένες περιπτώσεις, θεωρούνταν αποδεκτή ή ακόμα και κομμάτι της καλλιτεχνικής έκφρασης: «Σε μεγάλο βαθμό αυτή η ψυχολογική βία ήταν συνηθισμένη στο θέατρο και κάπως αποδεκτή εν μέρει. Και όσο πιο underground η παράσταση, όσο πιο σκοτεινό το έργο, κάπως σαν να νομιμοποιούταν αυτή η ψυχολογική βία να ανθίσει. Αυτό το ξέρουμε και από ιστορίες και από αφηγήσεις τα παλαιότερα χρόνια. Αυτό συνέβαινε κατ’ εξακολούθηση. Και θεωρούνταν ότι είναι και μέρος μιας έκφρασης της ύψιστης μορφής τέχνης».
Δείτε το βίντεο: https://www.youtube.com/watch?v=Lny5Ojmn_QQ