Κατερίνα Παπουτσάκη: Η γενναιότητα να μιλήσεις για κακοποίηση και ψυχολογική βία

Η γνωστή ηθοποιός Κατερίνα Παπουτσάκη, η οποία και φέτος συμμετέχει στη δημοφιλή σειρά “Άγιος Έρωτας” του Alpha, παραχώρησε συνέντευξη στη Rosa και τον δημοσιογράφο Χρήστο Τζίφα, όπου και ανέλυσε τις εμπειρίες της σχετικά με τη γυναικεία κακοποίηση στον χώρο του θεάτρου, καθώς και την ψυχολογική βία που έχει βιώσει η ίδια στο παρελθόν.

Η Παπουτσάκη χαρακτήρισε ως «πολύ γενναίο» αυτό που έκανε η Σοφία Παυλίδου, τονίζοντας πως τότε δεν υπήρχε κανένα νομικό υπόβαθρο ή πλαίσιο για τέτοιες καταγγελίες. «Δεν υπήρχε ψήγμα MeToo, δεν υπήρχε πλαίσιο. Δεν υπήρχε τίποτα τέτοιο. Παρ’ όλα αυτά βρήκε το θάρρος και το έκανε και της το δίνουμε όλοι περίτρανα ότι βρήκε αυτή τη δύναμη. Και δικαιώθηκε», σημείωσε.

Εξομολογήθηκε ότι για εκείνη, η υπεράσπιση των δικαιωμάτων κάποιου άλλου είναι πολύ πιο εύκολη από το να το κάνει για τον εαυτό της. «Το να πάρω θέση για το άδικο που έχει συμβεί σ’ έναν άνθρωπο δίπλα μου, για μένα είναι υποχρέωση και μονόδρομος και ας είναι κόντρα σε όλα. Οπότε δεν ήταν δύσκολο».

Η ηθοποιός αποκάλυψε ότι έχει φύγει «τρέχοντας» από κάστινγκ, ειδικά όταν ήταν μικρή. «Μου έχει συμβεί να φύγω τρέχοντας, παιδάκι όταν ήμουν. Ευτυχώς πήγαινα με τη μαμά μου. Της έλεγα να περιμένει απέξω. Ισχύουν αυτά που ακούμε πολλές φορές. Μου είχε συμβεί να μου ζητούν πράγματα όταν ήμουν 18 χρονών παιδί. Και ευτυχώς που ήμουν από αυτό το σπίτι και ευτυχώς που είχα τη μαμά και τον μπαμπά που είχα και ευτυχώς που δεν ήμουν ποτέ της λογικής ότι κάνω οτιδήποτε για να… Ήθελα πάντα με τον δικό μου αξιακό κώδικα να προχωρήσουν τα πράγματα. Οπότε, ναι, ήμουν πολύ τυχερή. Σου λέω, είχα τη μαμά μου απέξω με το αμαξάκι της και με περίμενε. Μου είχε συμβεί δύο φορές αυτό και ήταν σοκαριστικό. Έτρεξα να φύγω και ευτυχώς ήταν η μαμά μου εκεί και με περίμενε», περιέγραψε.

Η Κατερίνα Παπουτσάκη παραδέχτηκε ότι έχει υποστεί ψυχολογική βία, τονίζοντας ότι η δικαίωση κάθε γυναίκας που κακοποιήθηκε, είναι δικαίωση και για εκείνη. «Σε μεγάλο βαθμό αυτή η ψυχολογική βία ήταν συνηθισμένη στο Θέατρο και κάπως αποδεκτή εν μέρει. Και όσο πιο underground η παράσταση, όσο πιο σκοτεινό το έργο, κάπως σαν να νομιμοποιούταν αυτή η ψυχολογική βία να ανθίσει. Αυτό το ξέρουμε και από ιστορίες και από αφηγήσεις τα παλαιότερα χρόνια. Αυτό συνέβαινε κατ’ εξακολούθηση. Και θεωρούταν ότι είναι και μέρος μιας έκφρασης της ύψιστης μορφής τέχνης. Ότι πρέπει να βασανίζεται κανείς για να βγαίνει κάτι, για να προκύπτει κάτι, να ανθίζει κάτι και να βγαίνει κάτι και καλά σημαντικό», ανέφερε.

Στη συνέχεια, εξέφρασε την ικανοποίησή της για το γεγονός ότι σήμερα, δίπλα σε νέους ανθρώπους, νέους σκηνοθέτες και ηθοποιούς, αυτή η πρακτική δεν επιτρέπεται. «Είναι πολύ ωραίο στο σήμερα και συναναστρεφόμενη με ανθρώπους νέους, νέα παιδιά, νέους σκηνοθέτες, νέους ηθοποιούς, ότι δεν το επιτρέπει κανείς αυτό. Και επίσης, δεν είναι και μέλημα των νέων ανθρώπων να ασκήσουν εξουσία σε άλλους ανθρώπους».

Καταλήγοντας, η Κατερίνα Παπουτσάκη υπογράμμισε τη σημασία της απόδοσης δικαιοσύνης. «Το γεγονός ότι ένας άνθρωπος βρίσκει το δίκιο του, μια γυναίκα βρίσκει το δίκιο της, σε μια κοινωνία που μέχρι πρότινος ήταν πολύ αρνητική στο να αποδώσει δικαιοσύνη σε αντίστοιχες περιπτώσεις, είναι πολύ σημαντικό βήμα», δήλωσε.