Ο Θέμης Καραμουρατίδης στηρίζει τη Νατάσσα Μποφίλιου σε διαμάχη για έργο του Μάνου Χατζιδάκι

Ο συνθέτης Θέμης Καραμουρατίδης εξέφρασε δημόσια την υποστήριξή του προς τη Νατάσσα Μποφίλιου, μέσω ανάρτησής του στο Facebook, αναφορικά με τη διαμάχη που έχει ξεσπάσει σχετικά με την παγκόσμια περιοδεία-αφιέρωμα στον Μάνο Χατζιδάκι. Η συζήτηση πυροδοτήθηκε από δήλωση του Γιώργου Χατζιδάκη, γιου του συνθέτη, ο οποίος ισχυρίζεται ότι δεν έχει δοθεί άδεια για την εν λόγω περιοδεία, στην οποία συμμετέχουν η Νατάσσα Μποφίλιου και ο Γιάννης Χαρούλης. Ο κ. Χατζιδάκης έχει προαναγγείλει περαιτέρω νομικές ενέργειες.

Από την πλευρά της, η βρετανική εταιρεία παραγωγής GTP Touring Limited, αρνείται οποιαδήποτε νομική υποχρέωση για λήψη συγκατάθεσης από τους κληρονόμους του συνθέτη για τη διεξαγωγή συναυλιών εκτός Ελλάδας.

Ο Θέμης Καραμουρατίδης, απευθυνόμενος σε όσους του ζήτησαν να τοποθετηθεί, δήλωσε αρχικά: «Επειδή μου έχει ζητηθεί να τοποθετηθώ πολλάκις αυτές τις μέρες και να κάνω δηλώσεις επί του φλέγοντος (και εξαιρετικά πολύπλοκου) καλλιτεχνικού ζητήματος, αποφάσισα μέσω αυτού του ποστ να πω όλα αυτά που σκέφτομαι, χωρίς να δηλώσω ξανά πουθενά τίποτα άλλο πέραν αυτών. Ξεκαθαρίζοντας λοιπόν πως εγώ ουδεμία οικονομική ή καλλιτεχνική σχέση έχω με την παγκόσμια tour του Hellenic ensemble (παρόλο που αγαπώ πολύ και θαυμάζω τους συντελεστές)».

Στη συνέχεια, ο συνθέτης έθεσε το ερώτημα του κατά πόσο ο ίδιος ο Μάνος Χατζιδάκις θα ήθελε η μουσική του να ακούγεται σε εμπορικές χρήσεις, όπως σε αεροπορικές εταιρείες, σε διαφημίσεις ή σε μεγάλες εκδηλώσεις. «Κανείς μα κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει, αν θα άρεσε στον Μανο Χατζιδακι να ακούγεται στα ασανσέρ του business lounge της Aegean, αν θα του άρεσε να συστεγάζεται εμπορικά και δισκογραφικά με τα μεγαλύτερα pop idols της εποχής μας, αν θα θέλε να ακουστεί στην τελετή των ολυμπιακών του 2004, αν θα ήταν επιλογή του η Ελεωνόρα Ζουγανέλη και η παράσταση στο Ηρώδειο, αν θα ήθελε να παίζεται η μουσική του σε διαφημίσεις για ψωμιά ή τηλέφωνα. Κανείς. Ούτε εσύ, ούτε εγώ, ούτε διάφοροι καλλιτέχνες που επειδή τους συμπαθεί ο Γιώργος Χατζιδάκις, πιστεύουν πως τους εμφυσήθηκε το ήθος και το πνεύμα του Χατζιδακι και νομιμοποιούνται να μιλούν ως συνεχιστές του. Προσωπικά απολαμβάνω ΟΛΕΣ τις παραπάνω χρήσεις της μουσικής του γιατί κάνουν τη ζωή μας ομορφότερη, απλώνουν τη συνομωσία του έργου και της ουσίας του και μεταφέρουν στη δύσκολη μας καθημερινότητα κομμάτια υψηλής τέχνης. Ωστόσο, μπορεί ο ίδιος να έβγαινε από τα ρούχα του! Κάνεις δεν ξέρει», υπογράμμισε.

Ο Καραμουρατίδης χαρακτήρισε «ξεκάθαρη συκοφαντία» την αναφορά περί παράκαμψης του πνευματικού δικαιώματος, τονίζοντας ότι καταβάλλονται κανονικά τα δικαιώματα των δημιουργών. «Για κάθε τραγούδι, κάθε δημιουργού που θα παιχτεί καταβάλλονται χρήματα τα οποία φτάνουν στον δικαιούχο (εν προκειμένω στον κύριο θεοφανοπουλο-Χατζιδάκι). Πληρώνονται κανονικά και πολλά χρήματα. Εγώ προσωπικά ως δημιουργός δεν θα μπορούσα να συνταχθώ με κάτι τέτοιο θα ήταν προσβολή σε όλους τους αγώνες που κάνουμε να επιβιώνουμε μέσα από το μουσική μας οι σύνθετες και στιχουργοί. Και κανείς από τους συμμετέχοντες σε αυτήν την παραγωγή δεν είναι τέτοιου ήθους. Οπότε δεν διατρέχεται τέτοιος κίνδυνος».

Συνέχισε δε, τονίζοντας ότι το έργο του Μάνου Χατζιδάκι, τριάντα και πλέον χρόνια μετά τον θάνατό του, είναι από τα λίγα έργα στην Ελλάδα που βρίσκονται «πάνω από τους ίδιους», ενώ ταυτόχρονα αμφισβήτησε την ηθική βάση του να θεωρείται κάποιος «βασιλικότερος του βασιλέως» επικαλούμενος προσωπικές συμπάθειες. «Το χρειαζόμαστε. ΠΑΝΤΟΥ. Είναι ανάσα. Για αυτό και το τι είναι ηθικό από τα νόμιμα στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι απλό. Γιατί δηλαδή παρόλο που είναι νόμιμο να παίξεις τη μουσική του Χατζιδάκι σε όλα τα θέατρα στον κόσμο και έχεις εξασφαλίσει τις νόμιμες άδειες, δεν είναι ηθικό να το κάνεις επειδή δεν σέβεσαι την προσωπική επιθυμία ενός διαχειριστή και της ομάδας του, ενώ παρόλο που είναι ανήθικο να φέρεσαι σε ένα τέτοιο έργο με προσωπικές συμπάθειες και εμπάθειες ως βασιλικότερος του βασιλέως είμαστε εντάξει επειδή “είναι νόμιμο”; Οπότε οι λέξεις «σεβασμός» «ήθος» και «φροντίδα» είναι λέξεις που θα έπρεπε να χρησιμοποιούνται προσεκτικότερα και με σύνεση».

Τέλος, εξέφρασε την άποψη ότι η τέχνη δεν θα πρέπει να περιορίζεται από απαγορεύσεις, και ότι οι ερμηνείες, ακόμα κι αν δεν αρέσουν σε όλους, δεν μειώνουν την αξία του έργου. «Υπάρχει ένας φόβος και μια ανασφάλεια λες και μιλάμε για ένα έργο που δεν είναι ανθεκτικό στις κακουχίες. Δεν θα πάθει τίποτα κακό το έργο του Μάνου Χατζιδάκι αν δεν είναι ωραία μια εκτέλεση του, αν δεν μας αρέσει η αφίσα, ο τραγουδιστής που ερμηνεύει. Το έργο θα συνεχίσει να είναι πανίσχυρο, θα εκτεθούν οι μουσικοί ερμηνευτές. Αν όμως είναι ωραία μια εκτέλεση του και ακουστεί σε τόσους σταθμούς ανά τον κόσμο, κάτι θα ναι πολύ σημαντικό για όλους μας. Αν δεν δοκιμαστεί δεν μπορούμε να ξέρουμε. Oι λέξεις “απαγόρευση” και “συμμόρφωση” στην τέχνη μου φέρνουν ανατριχίλα και με παραπέμπουν κάπου εξαιρετικά σκοτεινά που σε καμία μουσική δεν αξίζει», κατέληξε.