Νέες οδηγίες του ΠΟΥ για την αντιμετώπιση της υπογονιμότητας

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) ανακοίνωσε σήμερα τις πρώτες του συστάσεις που αποσκοπούν στη βελτίωση της πρόληψης, της διάγνωσης και της αντιμετώπισης της υπογονιμότητας, ενός προβλήματος που επηρεάζει εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Σύμφωνα με τον ΠΟΥ, ένα στα έξι άτομα παγκοσμίως θα αντιμετωπίσει την υπογονιμότητα κατά τη διάρκεια της ζωής του. Το πρόβλημα αφορά άτομα και ζευγάρια ανεξαρτήτως γεωγραφικής περιοχής ή οικονομικής κατάστασης, όμως η πρόσβαση σε ασφαλή και οικονομικά προσιτές θεραπείες παραμένει εξαιρετικά άνιση.

«Το ζήτημα της υπογονιμότητας έχει παραμεληθεί για πάρα πολύ καιρό», δήλωσε η δρ Πασκάλ Αλοτέι, διευθύντρια του τμήματος Σεξουαλικής και Αναπαραγωγικής Υγείας στον ΠΟΥ. «Οι χώρες, οι γιατροί και οι ενώσεις ασθενών ζητούν σαφείς οδηγίες. Αυτός ο οδηγός προσφέρει, επομένως, ένα ενιαίο, βασισμένο σε τεκμηριωμένα στοιχεία πλαίσιο για να διασφαλιστεί ότι η φροντίδα γονιμότητας είναι ασφαλής, αποτελεσματική και προσβάσιμη σε όλους όσοι τη χρειάζονται».

Ο ΠΟΥ ορίζει την υπογονιμότητα ως πάθηση του αναπαραγωγικού συστήματος, ανδρικού ή γυναικείου, που χαρακτηρίζεται από την αδυναμία επίτευξης εγκυμοσύνης μετά από 12 ή περισσότερους μήνες τακτικής, χωρίς προφυλάξεις σεξουαλικής επαφής. Η κατάσταση αυτή μπορεί να προκαλέσει σημαντική δυσφορία, κοινωνικό στιγματισμό και οικονομικές δυσκολίες.

Σε πολλές χώρες, το κόστος των εξετάσεων και της θεραπείας της υπογονιμότητας επιβαρύνει δυσανάλογα τους ασθενείς, οδηγώντας συχνά σε «καταστροφικές» οικονομικές δαπάνες. Ο ΠΟΥ σημειώνει ότι σε ορισμένες περιπτώσεις, ένας μόνο κύκλος εξωσωματικής γονιμοποίησης (IVF) μπορεί να ισούται με το διπλάσιο ετήσιο εισόδημα ενός νοικοκυριού.

Για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος, ο ΠΟΥ παρουσίασε 40 συστάσεις που στοχεύουν στην ενσωμάτωση των θεραπειών υπογονιμότητας στις εθνικές στρατηγικές υγείας, καθιστώντας τις πιο ασφαλείς, δίκαιες και προσιτές. Παράλληλα, παρέχονται κατευθυντήριες γραμμές για την αποτελεσματική κλινική διαχείριση της υπογονιμότητας, από τη διάγνωση έως τη θεραπεία. Ο οργανισμός συνιστά επίσης την αύξηση των επενδύσεων στην πρόληψη και την αντιμετώπιση των βασικών παραγόντων κινδύνου, όπως οι μη θεραπευμένες σεξουαλικώς μεταδιδόμενες ασθένειες και το κάπνισμα.