Ελίνα Τζένγκο: Το αστέρι του ακοντισμού μιλάει για τους στόχους και τις προκλήσεις

Στα 23 της χρόνια, η Ελίνα Τζένγκο έχει ήδη εδραιωθεί ως μία από τις σημαντικότερες Ελληνίδες αθλήτριες στον ακοντισμό. Η εντυπωσιακή πορεία της χαρακτηρίζεται από ρεκόρ σε νεαρές ηλικίες, τη νίκη της το 2022 στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Μονάχου, όπου αναδείχθηκε νεαρότερη πρωταθλήτρια Ευρώπης, την πέμπτη θέση στο φετινό Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και την κατάκτηση του διαμαντιού στη σειρά Diamond League. Με την καθοδήγηση του προπονητή της, Γιώργου Μποτσκαριώβ, η αθλήτρια διαθέτει το απαραίτητο ταλέντο, την προσωπικότητα και την αυτοπεποίθηση για να διαπρέψει στις κορυφαίες θέσεις του ακοντισμού την επόμενη δεκαετία.

Το 2025 αποτέλεσε χρονιά επανεκκίνησης για την Ελληνίδα πρωταθλήτρια. Συνδύασε σπουδαίες επιδόσεις με σημαντικές διακρίσεις, αλλά το κυριότερο, βρήκε τις ισορροπίες που της επιτρέπουν να απολαμβάνει τον αθλητισμό, να διαχειρίζεται την πίεση και να αποδίδει τα μέγιστα στους μεγάλους αγώνες.

Εν όψει του 2026, η Ελίνα Τζένγκο δηλώνει: «Σίγουρα θέλω να είμαι συγκεντρωμένη και χαλαρή. Το πρόγραμμα των αγώνων έχει βγει, τώρα πρέπει να γίνει σωστή προπόνηση και σωστή επιλογή συμμετοχών, με απόλυτο στόχο το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Μπέρμιγχαμ τον ερχόμενο Αύγουστο. Η δημιουργία του γηπέδου ρίψεων στη Νέα Ηράκλεια θα είναι πολύ θετική για την προετοιμασία μας, καθώς θα μειώσει τις μετακινήσεις προς τη Θεσσαλονίκη. Ο καιρός μέχρι τώρα είναι καλός και αυτό μας ευνοεί. Τον Ιανουάριο θα μεταβούμε στην Κύπρο για το βασικό στάδιο της προετοιμασίας».

Σχετικά με τη ρουτίνα πριν τους αγώνες, η αθλήτρια αναφέρει: «Σταμάτησα να κάνω συγκεκριμένες ρουτίνες, γιατί με έκαναν να σκέφτομαι περισσότερο. Όταν το μυαλό μου είναι χαλαρό, όλα μου βγαίνουν τέλεια. Με αγχώνει να ακολουθώ ένα πρόγραμμα. Την ημέρα του αγώνα βάζω τα όριά μου και λειτουργώ όπως νιώθω. Για παράδειγμα, αν κάθε μέρα ξυπνώ στις 08:00 αλλά την ημέρα του αγώνα νιώθω πως θέλω να κοιμηθώ παραπάνω, θα το κάνω».

Το βάρος του εθνόσημου είναι κάτι που η Τζένγκο αντιλαμβάνεται: «Όταν αγωνίζεσαι με την εθνική, το βάρος είναι μεγαλύτερο. Η χώρα σου περιμένει να πάρεις το μετάλλιο. Στους άλλους αγώνες πας για τον εαυτό σου. Στην εθνική το κάνεις και για εσένα, αλλά και για όλους».

Η μεγαλύτερη πρόκληση, σύμφωνα με την ίδια, δεν είναι η σωματική προετοιμασία, αλλά η ψυχολογική διαχείριση της πίεσης: «Ξεκάθαρα η ψυχολογική διαχείριση της πίεσης. Το σώμα είναι πάντα έτοιμο – προετοιμαζόμαστε όλη τη χρονιά για αυτούς τους αγώνες. Αν όμως το μυαλό δεν είναι καλά, αυτό περνάει στο σώμα. Το άγχος μπορεί να σε “κόψει”, να μην μπορείς να πάρεις τα πόδια σου».

Όταν καλείται να μείνει πολλή ώρα στον αγωνιστικό χώρο, η Ελίνα Τζένγκο προσπαθεί να αποσπάσει την προσοχή της: «Νιώθω ότι πέφτει η ενέργειά μου, οπότε θέλω να κινούμαι και να κάνω πράγματα για να ξεχνιέμαι. Φέτος ήμουν πολύ συγκεντρωμένη σε αυτό που είχα να κάνω. Υπήρχαν όμως χρονιές που σκεφτόμουν άσχετα πράγματα μέσα στον αγώνα και το πλήρωσα. Έμπαινα να αγωνιστώ και το μυαλό μου ήταν αλλού. Ο κόουτς μου μιλούσε και εγώ σκεφτόμουν τι θα φάω μετά ή τι θα κάνω όταν γυρίσω σπίτι. Αυτό συνέβαινε επειδή δεν πίστευα αρκετά στον εαυτό μου. Ήταν μεγάλο λάθος. Τις ίδιες χρονιές πήγαινα στον αγώνα και έλεγα: “Η μία έχει ρίξει 66,00 μ., η άλλη 64,00 μ., εγώ δεν έχω αυτά τα μέτρα, άρα πάω να διεκδικήσω την τρίτη θέση”. Ξεκινούσα δηλαδή με χαμηλότερο στόχο. Κοιτούσα τις άλλες αθλήτριες και μετά έλεγα “δεν είμαι για εκεί”».

Η διαχείριση της πίεσης μετά την πρώτη μεγάλη διάκριση το 2022, περιγράφεται ως μια δύσκολη περίοδος: «Το 2022 ήταν πολύ αγχωτικό. Όλοι οι αθλητές περνούν κάτι τέτοιο όταν αρχίζουν να ξεχωρίζουν. Μου πήρε λίγο καιρό να “ξυπνήσω”. Ήταν μια φάση. Τα έπαιρνα όλα πολύ προσωπικά. Στην πραγματικότητα πρέπει να κοιτάς μόνο τον εαυτό σου. Ήξερα πως μπορώ να ρίξω τα μέτρα – τα έβλεπα στις προπονήσεις, ήμουν σταθερή. Αλλά στον αγώνα δεν έκανα αυτό που έπρεπε λόγω άγχους. Μετά έλεγα “πρέπει να ρίξω…” και αυτό με πίεζε ακόμη περισσότερο. Στην πορεία άλλαξα φιλοσοφία, διαχειρίστηκα την πίεση των άλλων διαφορετικά και δούλεψα περισσότερο για εμένα και λιγότερο για τους άλλους».

Αναφερόμενη στον τελικό στο Τόκιο, όπου παρά τη διάκριση, επιθυμούσε κάτι καλύτερο, δήλωσε: «Δεν μπορώ να πω ότι απέτυχα στο Τόκιο. Απλά δεν μου βγήκε αυτό που πιστεύω πως μπορούσα. Στενοχωρήθηκα γιατί ήμουν σε πολύ καλή φόρμα και θα μπορούσα να είμαι στο βάθρο. Υπήρχε μια ένταση, αλλά και μια μεγάλη ανακούφιση για τη χρονιά στον τελευταίο αγώνα φεύγει από πάνω σου όλη η πίεση. Ήταν ένα μετάλλιο που χάθηκε μέσα από τα χέρια μου – το ίδιο είχε γίνει και στους Ολυμπιακούς. Σε κάθε περίπτωση ήμουν και είμαι περήφανη για τον εαυτό μου για τη φετινή χρονιά, καθώς κατέκτησα και το διαμάντι στο Diamond League και μια σειρά από σπουδαίες επιδόσεις. Ο αγώνας στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα ήταν ο πιο αγχωτικός για μένα. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει. Στον προκριματικό έριξαν πολλές μεγάλες βολές κοπέλες που μετά δεν συνέχισαν το ίδιο. Μια αθλήτρια ήρθε από το πουθενά και έκανε την καλύτερη χρονιά της. Στον τελικό όλα μηδενίζουν όλες ξεκινούμε από τις ίδιες γραμμές».

Η νίκη στο Diamond League χαρακτηρίζεται ως μία από τις σπουδαιότερες στιγμές της καριέρας της: «Τέλειο συναίσθημα. Όλη η χρονιά είχε πάει τόσο καλά, που περίμενα από τον εαυτό μου μια μεγάλη βολή. Έπρεπε όμως να συγκεντρωθώ πάρα πολύ. Είχαν προηγηθεί κι άλλες καλές εμφανίσεις. Κάπως “ξεκλειδώθηκα”. Ξεκίνησα δυνατά στη σεζόν. Πήγα στην Κίνα και έκανα δύο καλούς αγώνες. Κάποια στιγμή κουράζεσαι να έχεις συνέχεια άγχος – δεν ευχαριστιέσαι αυτό που κάνεις. Έφτασα στο σημείο να λέω “δεν θέλω πια να κάνω αυτό που αγαπώ”. Μετά το είδα πιο χαλαρά: αν δεν πάει κάτι καλά, υπάρχει ο επόμενος αγώνας».