Κριτική στην ΕΝΠΕ: «Αδράνεια και απομάκρυνση από τον ρόλο της»

Ο Γιώργος Ιωακειμίδης, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδος (ΕΝΠΕ) και εκπρόσωπος της παράταξης «Περιφερειακή Συνεργασία», στη διάρκεια της Γενικής Συνέλευσης της ΕΝΠΕ, άσκησε έντονη κριτική για τη λειτουργία και την κατεύθυνση του θεσμικού φορέα των Περιφερειών, τονίζοντας ότι βρίσκεται σε κατάσταση αδράνειας και απομακρύνεται από τον πραγματικό του ρόλο.

Ο κ. Ιωακειμίδης επισήμανε ότι το θέμα της Γενικής Συνέλευσης ήταν ασαφές, καθώς προστέθηκε την τελευταία στιγμή, εγείροντας ερωτήματα για την ουσία και τη διαδικασία της συνεδρίασης. Τόνισε ότι η ΕΝΠΕ δεν πρέπει να περιορίζεται σε επικοινωνιακές κινήσεις και προσχηματικές συζητήσεις γύρω από τον νέο Κώδικα Αυτοδιοίκησης, ο οποίος δεν έχει ακόμη τεθεί σε δημόσια διαβούλευση. Παράλληλα, υπογράμμισε ότι παραμένουν ανοιχτά κρίσιμα ζητήματα για τις Περιφέρειες, όπως η διαχείριση απορριμμάτων, η ενεργειακή κρίση, η έλλειψη πόρων για αντιπλημμυρικά έργα, καθώς και η στασιμότητα και συρρίκνωση των κονδυλίων του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ).

Σχετικά με τον νέο Κώδικα Αυτοδιοίκησης, διαπιστώθηκε ότι τα κείμενα που έχουν δοθεί δεν συνιστούν ουσιαστική διοικητική μεταρρύθμιση, αλλά απλή κωδικοποίηση. Υπογραμμίστηκε η ανάγκη για βαθιές τομές και θεσμική ανασυγκρότηση, προτείνοντας μεταξύ άλλων την κατάργηση των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων, την ενίσχυση του ρόλου των Περιφερειών, τη θεσμοθέτηση πραγματικής Μητροπολιτικής Διοίκησης, καθώς και τη συνταγματική κατοχύρωση της οικονομικής αυτοτέλειας και των αρμοδιοτήτων των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ).

Αναλύοντας τις παθογένειες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ο κ. Ιωακειμίδης τόνισε ότι αυτή «πάσχει βαριά» λόγω έλλειψης χρηματικών και ανθρώπινων πόρων. Επεσήμανε ότι το Κεντρικό Κράτος συνεχίζει να αναθέτει στους ΟΤΑ μόνο τις πιο δύσκολες αρμοδιότητες, τις λεγόμενες «αρμοδιότητες λάντζας», οι οποίες προκαλούν συχνά αγανάκτηση στους πολίτες. Αυτή η πρακτική, σύμφωνα με τον ίδιο, δεν αποτελεί πραγματική αποκέντρωση, αλλά μετακύλιση ευθύνης χωρίς συντονισμό, συνεργασία και δημοσιονομική διάσταση. Η Αυτοδιοίκηση, τονίζεται, χρειάζεται θεσμική ενδυνάμωση και χρηματοδοτική ενίσχυση, αντί να λειτουργεί ως εκτελεστικό παράρτημα του Κράτους.

Όσον αφορά τη συζήτηση για την αλλαγή του εκλογικού συστήματος, εκτιμήθηκε ότι είναι εκτός πραγματικότητας στην παρούσα συγκυρία, καθώς η πρόθεση για νέα μεταβολή έχει ήδη προκαλέσει προβληματισμό. Με δεδομένο ότι θα προηγηθούν βουλευτικές εκλογές πριν τις επόμενες αυτοδιοικητικές, τυχόν αλλαγές δεν θα μπορούσαν να εφαρμοστούν, γεγονός που αποδεικνύει, κατά τον κ. Ιωακειμίδη, ότι πρόκειται για κομματικά παιχνίδια στις πλάτες της Αυτοδιοίκησης.

Ο κ. Ιωακειμίδης υπογράμμισε επίσης τον αναγκαίο ουσιαστικό ρόλο της Αυτοδιοίκησης στα μεγάλα ζητήματα της χώρας, φέρνοντας ως παράδειγμα τον κυβερνητικό σχεδιασμό για τη διαχείριση των απορριμμάτων. Σημείωσε ότι η Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για τις έξι Μονάδες Καύσης απορριμμάτων έλαβε σχεδόν ομόφωνο «όχι» από Δήμους και Περιφέρειες, όμως η κυβέρνηση προχωρά αγνοώντας τη βούληση των θεσμικών οργάνων. Αυτή η στάση, υπογράμμισε, δείχνει έλλειψη σεβασμού από την κεντρική εξουσία προς την Αυτοδιοίκηση, αλλά και την αδυναμία της τελευταίας να υπερασπιστεί τον ρόλο της, καθώς δεν βρήκε το θάρρος να εκφράσει ενιαία διαφωνία, πέρα από κομματικούς υπολογισμούς. Ο σχεδιασμός αυτός κρίνεται ως αντιπεριβαλλοντικός και αντίθετος στις αρχές της κυκλικής οικονομίας και της βιώσιμης ανάπτυξης.

Συνολικά, η τοποθέτηση του Γιώργου Ιωακειμίδη ανέδειξε την έλλειψη σεβασμού της κυβέρνησης προς την Αυτοδιοίκηση και την ανάγκη ο α’ και β’ βαθμός Αυτοδιοίκησης να πάψουν να αποτελούν απλό εκτελεστικό όργανο του Κράτους. Αντιθέτως, πρέπει να αναδειχθούν σε συνδιαμορφωτές πολιτικής, με θεσμική αυτονομία, οικονομική ανεξαρτησία και ουσιαστικό ρόλο στη λήψη αποφάσεων.

Ο κ. Ιωακειμίδης έκλεισε υπογραμμίζοντας ότι η κοινωνία απαιτεί από την Αυτοδιοίκηση διαφάνεια, ευθύνη και τόλμη. Τόνισε δε ότι καθήκον των αιρετών είναι να διεκδικήσουν μια Αυτοδιοίκηση ισχυρή, θεσμικά κατοχυρωμένη, οικονομικά αυτάρκη και πολιτικά ανεξάρτητη, αντί να συμβιβάζονται με ημίμετρα.