Σόφη Ζαννίνου: Η ζωή στα μπουλούκια, παιδί του έρωτα και της τύχης
Η αγαπημένη ηθοποιός μοιράστηκε συγκλονιστικές στιγμές από τα πρώτα χρόνια της καριέρας της, όπου η ζωή της ήταν αφιερωμένη στην περιπλάνηση και την τέχνη.
Η Σόφη Ζαννίνου, μιλώντας το πρωί της Τρίτης στην εκπομπή «Πρωίαν σε είδον», αποκάλυψε άγνωστες πτυχές της ζωής της, εστιάζοντας στην ιδιαίτερη εμπειρία της παιδικής της ηλικίας στα «μπουλούκια». Η έμπειρη ηθοποιός περιέγραψε τη ζωή της ως «παιδί του έρωτα και της τύχης», καθώς οι γονείς της παντρεύτηκαν μετά τη γέννησή της, τυχαία στη Θεσσαλονίκη.
«Μεγάλωσα στα μπουλούκια, ήταν τρόπος ζωής», δήλωσε η κυρία Ζαννίνου, αποκαλύπτοντας ότι η φροντίδα των μικρότερων παιδιών κατά τη διάρκεια των παραστάσεων ήταν ευθύνη των μεγαλύτερων. «Σκέψου ότι στον Χρήστο Θηβαίο έχω δώσει γάλα, γιατί τα μεγαλύτερα παιδιά προσέχαμε τα μικρότερα εν ώρα παράστασης», είπε χαρακτηριστικά.
Περιγράφοντας την καθημερινότητα των περιπλανώμενων θιάσων, τόνισε: «Ήμασταν σαν νομάδες. Οικογένειες ηθοποιών που ταξίδευαν συνέχεια. Οι άντρες έστηναν μέσα σε λίγη ώρα μια τεράστια τέντα με σκηνή και καθίσματα. Μπορούσαν να παίξουν παντού, ακόμα και σε μια βουνοκορφή. Κάποιες εποχές παίζανε και με είδος. Δηλαδή, “δώσε μου δύο αυγά”. Ήταν ένας λαϊκός, περιπλανώμενος κόσμος, γεμάτος περιπέτεια και ψυχή».
Η μεταβατική περίοδος, όμως, από τη ζωή αυτή στην κανονικότητα, ήταν εξαιρετικά δύσκολη. «Μέχρι να πάω πρώτη δημοτικού ταξίδευα συνέχεια. Όταν με έκλεισαν εσωτερική, έπαθα κατάθλιψη. Ένιωθα ότι μου πήραν το πολύχρωμο παιχνίδι της ζωής μου. Δεν έτρωγα, δεν διάβαζα, δεν ήθελα τίποτα», εξομολογήθηκε. Η δασκάλα της, αντιλαμβανόμενη την κατάστασή της, συμβούλεψε τους γονείς της να την πάρουν σπίτι. «Ήμουν ένα μοναχικό παιδί, πολύ κλεισμένο στον εαυτό μου. Όμως όλο αυτό με έκανε να αγαπήσω ακόμη πιο βαθιά το θέατρο. Ήταν η οικογένειά μου, το σπίτι μου, ο κόσμος μου», κατέληξε η Σόφη Ζαννίνου, τονίζοντας την ανεκτίμητη αξία της τέχνης στη ζωή της.