Πασίγνωστο παυσίπονο αυξάνει τον κίνδυνο εμφράγματος κατά 50%

Το παυσίπονο χρησιμοποιείται ευρέως για τη θεραπεία μιας σειράς παθήσεων, συμπεριλαμβανομένων των πονοκεφάλων, των πόνων στην πλάτη, της αρθρίτιδας και της γρίπης, αλλά οι ερευνητές προειδοποιούν για τους πιθανούς κινδύνους του.

Η έρευνα έδειξε ότι το ευρέως συνταγογραφούμενο παυσίπονο δικλοφενάκη, έχει συνδεθεί με 50% αυξημένο κίνδυνο καρδιακής προσβολής ή εγκεφαλικού επεισοδίου, ακόμη και σε χαμηλές δόσεις.

Η μελέτη διαπίστωσε επίσης αυξημένους κινδύνους καρδιακής ανεπάρκειας και ακανόνιστου καρδιακού παλμού σε όλες τις ηλικίες τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες.

Η δικλοφενάκη, η οποία ήταν διαθέσιμη χωρίς ιατρική συνταγή, επαναταξινομήθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο ως συνταγογραφούμενο φάρμακο λόγω σοβαρών ανησυχιών για τις παρενέργειές του. Η αλλαγή έγινε τον Ιανουάριο του 2015 από τον Οργανισμό Ρύθμισης Φαρμάκων και Προϊόντων Υγείας, ο οποίος επικαλέστηκε έναν «μικρό αλλά αυξημένο» κίνδυνο καρδιακών προβλημάτων.

Η έρευνα, στην οποία συμμετείχαν πάνω από έξι εκατομμύρια άνθρωποι, θεωρείται η μεγαλύτερη του είδους της, και συσχέτισε το φάρμακο με «σημαντικά καρδιαγγειακά συμβάματα».

Ο καρδιολόγος Morten Schmidt από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Aarhus της Δανίας τόνισε τους καρδιαγγειακούς κινδύνους της δικλοφενάκης σε σύγκριση με τη μη χρήση, την παρακεταμόλη και άλλα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα.

Στη μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση BMJ, ο Δρ. Schmidt υποστηρίζει την πρόσβαση στη δικλοφενάκη μόνο με ιατρική συνταγή, και υπογραμμίζει την ανάγκη σαφών προειδοποιήσεων στη συσκευασία.

Τα ευρήματα δείχνουν ότι οι χρήστες της δικλοφενάκης, αντιμετωπίζουν περισσότερες πιθανότητες να αντιμετωπίσουν προβλήματα υγείας που σχετίζονται με την καρδιά.

Οι ασθενείς που χρησιμοποιούσαν δικλοφενάκη είδαν μια εντυπωσιακή αύξηση κατά 50% στα ποσοστά επιπλοκών υγείας μετά από μόλις 30 ημέρες σε σύγκριση με εκείνους που δεν έπαιρναν κανένα φάρμακο.

Επιπλέον, καταγράφηκε αύξηση 20% συγκριτικά με τους χρήστες ιβουπροφαίνης ή παρακεταμόλης και μια ανησυχητική αύξηση 30% συγκριτικά με τα άτομα που έπαιρναν ναπροξένη.

«Είναι καιρός να αναγνωρίσουμε τον πιθανό κίνδυνο για την υγεία από τη δικλοφενάκη και να μειώσουμε τη χρήση της» λένε οι ερευνητές.

Οι ερευνητές του Τμήματος Κλινικής Επιδημιολογίας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Ώρχους της Δανίας, μελέτησαν στοιχεία για περισσότερα από 6,3 εκατομμύρια άτομα, συγκρίνοντας όσους είχαν πάρει δικλοφενάκη (μέση ηλικία 46 ετών) με όσους είχαν πάρει παρακεταμόλη, άλλα μη συνταγογραφούμενα παυσίπονα ή κανένα παυσίπονο.

Διαπιστώθηκε αυξημένη συχνότητα σοβαρών καρδιαγγειακών περιστατικών μεταξύ όσων είχαν πάρει δικλοφενάκη επί ένα μήνα. Τα προβλήματα περιλάμβαναν εμφάνιση καρδιακής αρρυθμίας, καρδιακής ανεπάρκειας, ισχαιμικού εγκεφαλικού επεισοδίου, εμφράγματος, πρόωρου θανάτου καρδιαγγειακής αιτιολογίας και γαστρεντερικής αιμορραγίας. Ο αυξημένος κίνδυνος υπάρχει και για τα δύο φύλα ανεξαρτήτως ηλικίας, ενώ ισχύει ακόμη και για χαμηλές δόσεις του φαρμάκου.

Πηγή: Express

Η δικλοφαινάκη ή δικλοφενάκη, που πωλείται με την επωνυμία Voltaren μεταξύ άλλων, είναι μη στεροειδές αντιφλεγμονώδες φάρμακο (ΜΣΑΦ ή NSAID) που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του πόνου και των φλεγμονωδών παθήσεων όπως η ουρική αρθρίτιδα.

Λαμβάνεται από το στόμα, διορθικά σε υπόθετο, χρησιμοποιείται με ένεση ή εφαρμόζεται στο δέρμα.[7] Η ύφεση του πόνου διαρκεί έως και οκτώ ώρες.[6] Διατίθεται επίσης σε συνδυασμό με μισοπροστόλη σε μια προσπάθεια μείωσης των προβλημάτων στο στομάχι.[8]

Συχνές παρενέργειες περιλαμβάνουν κοιλιακό άλγος, γαστρεντερική αιμορραγία, ναυτία, ζάλη, κεφαλαλγία και πρήξιμο.[6] Οι σοβαρές παρενέργειες μπορεί να περιλαμβάνουν καρδιακές παθήσεις, εγκεφαλικό επεισόδιο, νεφρικά προβλήματα και έλκος στομάχου[8] Η χρήση δεν συνιστάται στο τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης. Είναι πιθανό ασφαλές κατά τη διάρκεια του θηλασμού. Πιστεύεται ότι λειτουργεί μειώνοντας την παραγωγή προσταγλανδίνης.[9] Αποκλείει τόσο την κυκλοξυγενάση-1 (COX-1) όσο και την κυκλοξυγενάση-2 (COX-2).

Η δικλοφαινάκη χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του πόνου, των φλεγμονωδών διαταραχών και της δυσμηνόρροιας.

Οι φλεγμονώδεις διαταραχές μπορεί να περιλαμβάνουν μυοσκελετικά προβλήματα, ιδίως αρθρίτιδα, ρευματοειδή αρθρίτιδα, πολυμυοσίτιδα, δερματομυοσίτιδα, οστεοαρθρίτιδα, οδοντικό πόνο, πόνο κροταφογναθικής άρθρωσης (TMJ), σπονδυλαρθρίτιδα, αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα, προσβολές ουρικής αρθρίτιδας,[14] και διαχείριση πόνου σε περιπτώσεις πέτρας νεφρών και χολόλιθων. Μια επιπλέον ένδειξη είναι η θεραπεία των οξέων ημικρανιών.[15] Η δικλοφαινάκη χρησιμοποιείται συνήθως για τη θεραπεία ήπιου έως μέτριου μετεγχειρητικού ή μετατραυματικού πόνου, ιδιαίτερα όταν υπάρχει φλεγμονή, και είναι αποτελεσματικό κατά του εμμηνορροϊκού πόνου και της ενδομητρίωσης.

Η δικλοφαινάκη διατίθεται επίσης σε τοπικές μορφές και έχει βρεθεί ότι είναι χρήσιμη για την οστεοαρθρίτιδα, αλλά όχι για άλλους τύπους μακροχρόνιου μυοσκελετικού πόνου.[16]

Μπορεί επίσης να βοηθήσει στην ακτινική κεράτωση και τον οξύ πόνο που προκαλείται από μικρά στελέχη, διάστρεμμα και ερεθισμούς (μώλωπες).[17]

Σε πολλές χώρες,[18] οφθαλμικές σταγόνες πωλούνται για τη θεραπεία οξείας και χρόνιας μη βακτηριακής φλεγμονής του πρόσθιου μέρους των ματιών (π.χ. μετεγχειρητικές καταστάσεις). Οι οφθαλμικές σταγόνες δικλοφαινάκης έχουν επίσης χρησιμοποιηθεί για τη διαχείριση του πόνου στην τραυματική βλάβη του κερατοειδούς.[19]

Παρενέργειες

• • Η κατανάλωση δικλοφενάκης έχει συσχετιστεί με σημαντικά αυξημένο καρδιαγγειακό κίνδυνο σε μια μελέτη που περιλαμβάνει τις κοξίμπη, δικλοφαινάκη, ιβουπροφαίνη και ναπροξένη.[21]
  • Αναφέρθηκαν επίσης επιπλοκές του ανώτερου γαστρεντερικού συστήματος. Τα σοβαρά καρδιαγγειακά συμβάματα αυξήθηκαν κατά περίπου το ένα τρίτο από τη δικλοφενάκη, κυρίως λόγω της αύξησης των σημαντικών στεφανιαίων επεισοδίων.

• Σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο, από 1000 ασθενείς που χορηγήθηκαν δικλοφαινάκη για ένα χρόνο, τρεις άλλοι είχαν σοβαρά αγγειακά επεισόδια, ένα εκ των οποίων ήταν θανατηφόρο. Ο αγγειακός θάνατος αυξήθηκε σημαντικά από τη δικλοφενάκη

Καρδιά

Το 2013, μια μελέτη διαπίστωσε ότι τα μεγάλα αγγειακά συμβάντα αυξήθηκαν κατά περίπου το ένα τρίτο με τη δικλοφαινάκη, κυρίως λόγω της αύξησης των σοβαρών στεφανιαίων επεισοδίων.[21]

Μετά τον εντοπισμό αυξημένων κινδύνων καρδιακών προσβολών με τον επιλεκτικό αναστολέα COX-2 ροφεροκοξίμπη το 2004, η προσοχή επικεντρώθηκε σε όλα τα άλλα μέλη της ομάδας ΜΣΑΦ, συμπεριλαμβανομένης της δικλοφαινάκης.

Τα αποτελέσματα της έρευνας είναι ανάμεικτα, με μια μετα-ανάλυση δημοσιεύσεων και αναφορών έως τον Απρίλιο του 2006 που υποδηλώνουν σχετικά αυξημένο ποσοστό καρδιακών παθήσεων 1,63 σε σύγκριση με τους μη χρήστες.[22]

Ο καθηγητής Πίτερ Βάισμπεργκ, Ιατρικός Διευθυντής του Βρετανικού Καρδιολογικού Ιδρύματος είπε, «Ωστόσο, ο αυξημένος κίνδυνος είναι μικρός και πολλοί ασθενείς με χρόνιο εξουθενωτικό πόνο μπορεί κάλλιστα να αισθάνονται ότι αυτός ο μικρός κίνδυνος αξίζει να ληφθεί για να ανακουφιστούν τα συμπτώματά τους».

Μόνο η ασπιρίνη βρέθηκε να μην αυξάνει τον κίνδυνο καρδιακών παθήσεων. Ωστόσο, αυτό είναι γνωστό ότι έχει υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης γαστρικού έλκους από τη δικλοφαινάκη

• .Στη Βρετανία, η Ρυθμιστική Υπηρεσία για τα Φάρμακα και τα Προϊόντα Υγείας (MHRA) δήλωσε τον Ιούνιο του 2013 ότι το φάρμακο δεν πρέπει να χρησιμοποιείται από άτομα με σοβαρές υποκείμενες καρδιακές παθήσεις – άτομα που είχαν υποστεί καρδιακή ανεπάρκεια, καρδιακή νόσο ή εγκεφαλικό επεισόδιο, συμβουλεύθηκαν να σταματήσουν να το χρησιμοποιούν εντελώς.[23]

• Από τις 15 Ιανουαρίου 2015, το MHRA ανακοίνωσε ότι η δικλοφαινάκη θα επαναταξινομηθεί ως φάρμακο μόνο με ιατρική συνταγή (POM) λόγω του κινδύνου καρδιαγγειακών παρενεργειών.[24]

Μια επακόλουθη μεγάλη μελέτη 74.838 Δανών χρηστών ΜΣΑΦ ή κοξίμπων δεν βρήκε επιπλέον καρδιαγγειακό κίνδυνο από τη χρήση δικλοφαινάκης.[25] Μια πολύ μεγάλη μελέτη 1.028.437 Δανών χρηστών διαφόρων ΜΣΑΦ διαπίστωσε ότι

• «Η χρήση του μη εκλεκτικού ΜΣΑΦ δικλοφαινάκη και του επιλεκτικού αναστολέα κυκλοοξυγενάσης-2 ροφεκοξίμπη συσχετίστηκε με αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακού θανάτου (λόγος πιθανότητας, 1,91, διάστημα εμπιστοσύνης 95%, 1,62 έως 2,42 και λόγος αποδόσεων, 1,66, διάστημα εμπιστοσύνης 95%, 1,06 έως 2,59, αντίστοιχα), με αύξηση του κινδύνου που εξαρτάται από τη δόση.»[26]

Η δικλοφενάκη είναι παρόμοια εκλεκτικότητα στην COX-2 με τη σελεκοξίμπη.[27]

Γαστρεντερικό

• Τα γαστρεντερικά παράπονα παρατηρούνται συχνότερα. Η ανάπτυξη έλκους και / ή αιμορραγίας απαιτεί άμεσο τερματισμό της θεραπείας με δικλοφενάκη.

Οι περισσότεροι ασθενείς λαμβάνουν ένα γαστροπροστατευτικό φάρμακο ως προφύλαξη κατά τη διάρκεια μακροχρόνιας θεραπείας (μισοπροστόλη, ρανιτιδίνη 150 mg κατά τον ύπνο ή ομεπραζόλη 20 mg κατά τον ύπνο).

Νεφρό

Τα ΜΣΑΦ «σχετίζονται με νεφρικές παρενέργειες που προκαλούνται από τη μείωση της σύνθεσης των νεφρικών προσταγλανδινών»[28] σε ευαίσθητα άτομα ή είδη ζώων και πιθανώς κατά τη μακροχρόνια χρήση σε μη ευαίσθητα άτομα, εάν η αντίσταση στις παρενέργειες μειώνεται με την ηλικία. Ωστόσο, αυτή η ανεπιθύμητη ενέργεια δεν μπορεί να αποφευχθεί απλώς χρησιμοποιώντας έναν εκλεκτικό αναστολέα COX-2 επειδή, «Και οι δύο ισομορφές των COX, COX-1 και COX-2, εκφράζονται στο νεφρό… Κατά συνέπεια, οι ίδιες προφυλάξεις σχετικά με τον νεφρικό κίνδυνο που ακολουθούνται για μη εκλεκτικά ΜΣΑΦ πρέπει να χρησιμοποιούνται όταν χορηγούνται εκλεκτικοί αναστολείς COX-2.» Ωστόσο, η δικλοφενάκη φαίνεται να έχει διαφορετικό μηχανισμό νεφρικής τοξικότητας.

Μελέτες στο Πακιστάν έδειξαν ότι η δικλοφενάκη προκάλεσε οξεία νεφρική ανεπάρκεια σε γύπες όταν έτρωγαν τα σφάγια ζώων που είχαν υποστεί πρόσφατα θεραπεία με αυτό. Τα ευαίσθητα στα φάρμακα είδη και μεμονωμένοι άνθρωποι θεωρούνται αρχικά ότι στερούνται γονιδίων που εκφράζουν συγκεκριμένα ένζυμα αποτοξίνωσης φαρμάκων.[29]

Ψυχική υγεία

Έχουν αναφερθεί ψυχιατρικές παρενέργειες. Αυτά τα συμπτώματα είναι σπάνια, αλλά υπάρχουν σε αρκετά σημαντικούς αριθμούς για να συμπεριληφθούν ως πιθανές παρενέργειες.

Αυτά περιλαμβάνουν κατάθλιψη, άγχος, ευερεθιστότητα, εφιάλτες και ψυχωσικές αντιδράσεις.[30]

Πηγή: onmed.gr και wikipedia.org

Διαβάστε εδώ περισσότερα άρθρα