Ορφέας Αυγουστίδης: Η πορεία στην υποκριτική, τα ρίσκα και η διαχείριση της επιτυχίας
Ο γνωστός ηθοποιός μίλησε για τις επιλογές του, την πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο και τις δυσκολίες στην καλλιτεχνική του διαδρομή.
Ο Ορφέας Αυγουστίδης, καλεσμένος στο «The 2Night Show» με τον Γρηγόρη Αρναούτογλου, μοιράστηκε πτυχές από την πολυετή του πορεία στην υποκριτική, τις επαγγελματικές του αποφάσεις, καθώς και τον τρόπο που προσεγγίζει την επιτυχία και την αποτυχία.
«Η φύση της δουλειάς μας απαιτεί συνεχή εγρήγορση και αντοχές, τόσο ψυχικές όσο και σωματικές, όχι απαραίτητα εμφανισιακά», δήλωσε ο ηθοποιός, συμπληρώνοντας ότι κλείνει 21 χρόνια στον χώρο. Η πρώτη του επαφή με την υποκριτική έγινε στον κινηματογράφο, όταν ο Νίκος Περάκης, θαμώνας στο μπαρ όπου εργαζόταν, του πρότεινε να συμμετάσχει σε οντισιόν για την ταινία «Σειρήνες στο Αιγαίο». «Τα γυρίσματα έγιναν το καλοκαίρι, ενώ παράλληλα διαχειριζόμουν τις σπουδές μου στη σχολή τον χειμώνα», ανέφερε.
Ο Ορφέας Αυγουστίδης διευκρίνισε ότι δεν βίωσε ποτέ εκφοβισμό ή διακρίσεις λόγω των γονιών του, τονίζοντας ότι δεν έχει λάβει ποτέ ρόλο λόγω της καταγωγής του. «Ήταν ένα μεγάλο δώρο η συμμετοχή μου σε εκείνη την ταινία. Παρακολουθούσα τον τρόπο εργασίας όλων, ένιωθα απόλυτα ελεύθερος και χωρίς καμία επίγνωση του κινδύνου», εξήγησε, αποκαλύπτοντας ότι αρχικά επιθυμούσε να γίνει σκηνοθέτης.
Σχετικά με την επιτυχία της σειράς «Τα Φαντάσματα», ο ηθοποιός παραδέχτηκε ότι η συμμετοχή του αποτέλεσε ρίσκο. «Είχαμε διαβάσει τα σενάρια, τα οποία ήταν απολαυστικά, και νιώθαμε ότι άξιζε τον κόπο να ρισκάρουμε. Στην δουλειά μου, άλλωστε, επιδιώκω να ξεφεύγω από το ασφαλές. Αν και δεν έχω υπογράψει ακόμη το συμβόλαιο για τη δεύτερη σεζόν, το σημαντικό είναι ότι η σειρά αγαπήθηκε. Η συνεργασία μου με την Έλλη πήγε εξαιρετικά. Δεν μπορώ να φανταστώ τι θα είχε συμβεί αν τα νούμερα δεν πήγαιναν καλά, όμως στηριχθήκαμε απόλυτα ο ένας στον άλλον», δήλωσε.
Ερωτηθείς για τη διαχείριση της αποτυχίας, ο Ορφέας Αυγουστίδης αποκάλυψε ότι έχει πρωταγωνιστήσει σε παραστάσεις με ελάχιστο κοινό, χωρίς αυτό να τον απογοητεύσει. «Η χειρότερη εμπειρία ήταν σε θέατρο 700 θέσεων, με μόλις 40 θεατές. Παρ’ όλα αυτά, η διαδικασία αξίζει. Η σύνδεση, η εμπιστοσύνη που πρέπει να υπάρχει μεταξύ των συντελεστών είναι απαραίτητη για να γίνει σωστά αυτή η δουλειά», κατέληξε.