Black Ops 7: Η σειρά που έχασε τον παλμό της
Μια αποτυχημένη προσπάθεια αναβίωσης, όπου η έλλειψη ταυτότητας επισκιάζει ένα κατά τα άλλα λειτουργικό gameplay.
Η σειρά Black Ops, άλλοτε πρωτοπόρος στην ενσωμάτωση ψυχολογικών πολέμων και θεωριών συνωμοσίας, έχοντας χαράξει μοναδική πορεία και δημιουργήσει αξέχαστους χαρακτήρες, μοιάζει να έχει χάσει τον ξεχωριστό παλμό της. Το Black Ops 7, συγκεκριμένα, παρουσιάζεται ως ένα παιχνίδι που προσπαθεί να μιμηθεί την πετυχημένη συνταγή του παρελθόντος, χωρίς όμως να κατανοεί την ουσία της. Αντί να ξεπερνά τις προσδοκίες, το παιχνίδι εγκλωβίζεται ανάμεσα σε παλιές ιδέες και ανολοκλήρωτες νέες προσεγγίσεις, καθιστώντας το όχι απλώς κατώτερο, αλλά ένα απογοητευτικό βήμα πίσω.
Η καμπάνια, τοποθετημένη στο 2035, αντί να αξιοποιήσει το μέλλον ως καμβά δημιουργικότητας, το χρησιμοποιεί ως ένα πρόχειρο υπόβαθρο για ένα σενάριο που μοιάζει αποσυνδεδεμένο. Η αφήγηση χαρακτηρίζεται από απότομες μεταπτώσεις, άκαμπτους και υπερβολικά εξηγητικούς διαλόγους, ενώ οι χαρακτήρες στερούνται του απαραίτητου χώρου για να αναπτυχθούν και να αφήσουν το αποτύπωμά τους. Οι αποστολές, σχεδιασμένες ως ανεξάρτητα κομμάτια, στερούνται συνοχής. Το κεντρικό πρόβλημα είναι η απουσία μιας δυνατής θεματικής. Ενώ προηγούμενα Black Ops έθεταν κεντρικά ζητήματα όπως η μνήμη, η προπαγάνδα ή ο ηθικός κλονισμός, στο Black Ops 7 αυτά στοιχεία εμφανίζονται επιφανειακά, χωρίς να προσδίδουν ουσία στην εμπειρία. Έτσι, η καμπάνια παραμένει λειτουργική, αλλά χωρίς τη μοναδική προσωπικότητα που καθιέρωσε τη σειρά.
Στον τομέα του multiplayer, το καθαρό gunplay ικανοποιεί, όπως αρμόζει σε ένα σύγχρονο Call of Duty, με τα όπλα να ανταποκρίνονται σωστά και την αίσθηση του πυροβολισμού να είναι σταθερή. Ωστόσο, το μέτριο design περιορίζει την εμπειρία. Οι χάρτες παρουσιάζουν ασυνήθιστη ροή και πολλά «νεκρά» σημεία, ενώ τα modes, ακόμη και τα γνωστά, μοιάζουν κουρασμένα, χωρίς ουσιαστικές προσθήκες. Το σύστημα εξέλιξης είναι μονότονο, και τα gadgets, αντί να προσφέρουν στρατηγικές επιλογές, δημιουργούν περισσότερο θόρυβο. Η σαφής αίσθηση είναι ότι ο multiplayer τομέας χρειαζόταν περισσότερη επανεφεύρεση και λιγότερη επανάληψη.
Η μεγαλύτερη αδυναμία εντοπίζεται στο mode Zombies, το οποίο παρουσιάζεται ως υπερβολικά περιορισμένο, αντί να αναβιώσει τη δημιουργικότητα που χαρακτήριζε την Treyarch. Οι χάρτες είναι μικροί και χωρίς έμπνευση, οι εχθροί στερούνται ποικιλίας, η ιστορία είναι σχεδόν ανύπαρκτη και το σύστημα αναβάθμισης απλοϊκό. Το αποτέλεσμα μοιάζει περισσότερο με μια αρχική ιδέα παρά με μια ολοκληρωμένη εμπειρία, κάτι που είναι δύσκολο να συνδεθεί με την ομάδα που δημιούργησε εμβληματικά modes όπως το Der Riese.
Τεχνικά, το παιχνίδι τρέχει σταθερά, αλλά η μηχανή γραφικών προδίδει την ηλικία της. Τα animations, τα μοντέλα προσώπων και η φυσική κίνηση βρίσκονται κάτω από τον μέσο όρο για μια παραγωγή του 2025, υποδεικνύοντας πρόβλημα κατεύθυνσης παρά απόδοσης. Η σειρά χρειάζεται επειγόντως ανανέωση της engine.
Συνολικά, το Black Ops 7 είναι ένα παιχνίδι που λειτουργεί, αλλά δεν συναρπάζει. Η καμπάνια είναι άνιση, ο multiplayer έχει σωστή βάση αλλά του λείπει η σπιρτάδα, και το Zombies μοιάζει ημιτελές. Πάνω απ’ όλα, απουσιάζει η σαφής δημιουργική ταυτότητα που έκανε το Black Ops ξεχωριστό. Το αποτέλεσμα είναι μια κυκλοφορία που παίζεται, αλλά δύσκολα θα μείνει στη μνήμη.