Οι σκιές της καριέρας: Το “κρεβάτι” και η υποκριτική τέχνη
Η δημόσια συζήτηση για τις πρακτικές ανέλιξης στον χώρο του θεάματος αναζωπυρώνεται, φέρνοντας στην επιφάνεια αναπάντητα ερωτήματα.
Η επαναφορά του ζητήματος του κατά πόσον το “κρεβάτι” αποτελεί διαχρονικά μέσο ανέλιξης στον χώρο της υποκριτικής, πυροδότησε εκ νέου έντονο δημόσιο διάλογο. Αφορμή στάθηκαν πρόσφατες δηλώσεις που έθιξαν την ευαίσθητη αυτή πτυχή της καλλιτεχνικής ζωής.
Η Έλενα Χριστοπούλου, επιθυμώντας να θέσει όρια στην εκτεταμένη συζήτηση, τόνισε την ανάγκη διακριτικοτήτων: «Δεν είναι δυνατόν να υποστηρίζουμε ότι η ανέλιξη στον χώρο της υποκριτικής επιτυγχάνεται αποκλειστικά μέσω προσωπικών σχέσεων. Υπάρχουν ταλαντούχοι επαγγελματίες, μάνατζερς και συνεργάτες που συμβάλλουν στην επιτυχία. Ωστόσο, είναι ατυχές να εξισώνεται κάθε επιτυχία με αυτό το φαινόμενο».
Από την πλευρά της, η Σοφία Μουτίδου, πήγε την κουβέντα ένα βήμα παραπέρα, εκφράζοντας την άποψη: «Οι άνθρωποι που επιλέγουν αυτόν τον δρόμο δεν είναι απαραίτητα οι καλύτεροι ηθοποιοί. Αυτό που με προβληματίζει είναι η επιμονή να παρουσιάζουμε τον χώρο μας ως μοναδικό, όπου το προσωπικό σκέλος της ζωής δεν μπορεί ποτέ να συμβάλλει στην επαγγελματική εξέλιξη».