Ανθή Βούλγαρη: Από το ρεπορτάζ στην τηλεοπτική καθιέρωση και τα προσωπικά όνειρα

Η Ανθή Βούλγαρη, ένα από τα πιο οικεία πρόσωπα της ελληνικής τηλεόρασης, μοιράζεται στο zappit την πορεία της, από τα πρώτα βήματα στο δημοσιογραφικό ρεπορτάζ μέχρι την καθιέρωσή της ως παρουσιάστρια δημοφιλών πρωινών εκπομπών, στο πλευρό του Ιορδάνη Χασαπόπουλου.

Η παρουσιάστρια ανατρέχει στην επαγγελματική της διαδρομή, εξομολογείται τις δυσκολίες και τις συγκινήσεις που την καθόρισαν, ενώ αποκαλύπτει λεπτομέρειες για το επερχόμενο ντοκιμαντέρ της σχετικά με την εξωσωματική γονιμοποίηση, ένα θέμα που την έχει αγγίξει βαθιά. Δεν παραλείπει να αναφερθεί στη μητρότητα, σε στιγμές που ένιωσε φόβο για τη ζωή της, σε θαύματα που βίωσε, αλλά και στα όνειρα που θέλει να πραγματοποιήσει στο μέλλον.

Αναπολώντας τα παιδικά της χρόνια, η Ανθή Βούλγαρη θυμάται την έλξη της προς τις ενημερωτικές εκπομπές, με ιδιαίτερη μνεία στην «Κοινωνία Ώρα Mega», και πώς ονειρευόταν να βρεθεί μπροστά από τις κάμερες. «Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι η ζωή και η τύχη θα με έφερναν εδώ, αλλά αυτή η εκπομπή ήταν τελικά αυτή που παρακολουθούσα», δηλώνει.

Η σχέση της με τον Ιορδάνη Χασαπόπουλο περιγράφεται με σεβασμό και εκτίμηση. «Ο Ιορδάνης με σεβάστηκε πολύ και μου έδωσε χώρο όταν ξεκίνησα. Αυτό, σε συνδυασμό με την οικειότητα που έχει αναπτυχθεί, βγαίνει προς τα έξω και αρέσει στους τηλεθεατές», εξηγεί. Παρά τις διαφορετικές προσωπικότητές τους, μοιράζονται την ίδια φιλοσοφία: «Όταν είσαι θετικός, μπορείς να συνυπάρξεις και να είσαι δημιουργικός».

Σχολιάζοντας την παρακολούθηση της τηλεθέασης, η Βούλγαρη επισημαίνει τη σημασία της για την κατανόηση της πορείας της εκπομπής, αλλά εκφράζει και την επιθυμία για νέες μεθόδους μέτρησης, που θα περιλαμβάνουν και τις ψηφιακές πλατφόρμες.

Τονίζει την ανάγκη για ουσιαστική ενημέρωση στην τηλεοπτική ατζέντα, αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Η ενημέρωση είναι κάτι πολύ σοβαρό. Όσοι ασχολούνται με αυτήν, πρέπει να είναι άριστα προετοιμασμένοι, χωρίς να πασαλείβουν τα θέματα ή να παραλείπουν το απαραίτητο ρεπορτάζ».

Στη συνέχεια, αναφέρεται στον Γιώργο Παπαδάκη, εκφράζοντας τον θαυμασμό της για την πορεία του, και χαιρετίζει την παρουσία νέων προσώπων στην ενημέρωση.

Μιλώντας για τα πρώτα της χρόνια στο ρεπορτάζ, η Ανθή Βούλγαρη θυμάται την ανάγκη να αποδείξει την αξία της, σε ηλικία μόλις 21-22 ετών. «Έχω βιώσει δυσκολίες λόγω του ανταγωνισμού, αλλά ως χαρακτήρας, τις προσπέρασα», λέει, ευχαριστώντας ακόμα και διευθυντές που δεν την πίστεψαν, καθώς, όπως λέει, «αν με πίστευαν, μπορεί να μην ήμουν εδώ τώρα».

Εξομολογείται πως έχει κλάψει πολλές φορές για τη δουλειά, ιδίως τον πρώτο χρόνο της εκπομπής, αλλά πλέον αισθάνεται καλά.

Σχετικά με το ντοκιμαντέρ για τις εξωσωματικές, εξηγεί: «Ετοιμάζω ένα ντοκιμαντέρ για τις εξωσωματικές γιατί είναι κάτι που με έχει αγγίξει πολύ. Βλέπω ότι ενδιαφέρει πάρα πολύ κόσμο, ιδιαίτερα γυναίκες, και θα το προσεγγίσουμε από πολλές πλευρές». Επισημαίνει την ψυχοφθόρα φύση της διαδικασίας, το οικονομικό βάρος, την έλλειψη ενημέρωσης και την ανάγκη για κρατική μέριμνα, καθώς και την εκμετάλλευση που συμβαίνει σε κάποιες περιπτώσεις.

Η ίδια βίωσε προσωπικά την αγωνία των εξωσωματικών: «Την τελευταία φορά που έκανα εξωσωματική, είπα εντάξει, είναι η τελευταία φορά…». Μετά από πολλές προσπάθειες, η φύση λειτούργησε, ίσως όταν χαλάρωσε ψυχολογικά. «Υπάρχουν στιγμές που απογοητεύεσαι. Πέρασα από γιατρούς που δεν με στήριξαν ψυχολογικά, ενώ χρειάζεσαι στήριξη», αναφέρει, παρομοιάζοντας τη διαδικασία με ένα ταξίδι με «πάνω» και «κάτω».

Η μητρότητα χαρακτηρίζεται ως «η πιο ωραία χρονιά μου» και «ό,τι πιο δημιουργικό μου έχει συμβεί». Παρά τα άγχη για το μέλλον, στοχεύει στο να μεγαλώσει έναν άνθρωπο που θα σέβεται τους συνανθρώπους του.

Η παρουσιάστρια αναφέρει ότι για πολλά χρόνια δούλευε ασταμάτητα, χωρίς διακοπές, μέχρι που έβαλε προτεραιότητα τον εαυτό της και έμαθε να «ζω τη στιγμή», εκτιμώντας την καθημερινότητα.

Αναφερόμενη σε στιγμές φόβου, λέει: «Ναι, υπήρξαν στιγμές που φοβήθηκα…», προσθέτοντας ότι μετά από ένα χειρουργείο, συνειδητοποίησε τη σοβαρότητα της κατάστασης, κάτι που πυροδότησε έντονο άγχος, ειδικά μετά τη γέννηση του παιδιού της, με την ευχή να μην επαναληφθεί.

Η πίστη της σε ένα ανώτερο όντα περιγράφεται ως ευλογία: «Είναι πολύ προσωπική εμπειρία, δεν μπορείς να το μοιραστείς και να το καταλάβει εύκολα κάποιος που δεν πιστεύει. Αλλά ναι, εγώ το πιστεύω».

Το όνειρο για το μέλλον είναι σαφές: «Ο επόμενος στόχος είναι σε κάποια χρόνια να μπορώ να έχω ένα αγρόκτημα… να φύγω και να είμαι με την οικογένειά μου. Να ασχολούμαι με τη γη μου, με τα ζώα μου».