Η μουσική κληρονομιά του Chris Rea: Από το Μίντλεσμπρο στις κορυφές

Ο σπουδαίος Βρετανός τραγουδοποιός Chris Rea έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 74 ετών, αφήνοντας πίσω του μια πλούσια μουσική κληρονομιά 30 εκατομμυρίων πωλήσεων και μερικά από τα πιο αναγνωρίσιμα κομμάτια της σύγχρονης ροκ σκηνής. Πριν γίνει η φωνή που συντρόφευε εκατομμύρια ανθρώπους, ο Rea ένιωθε περιθωριακός στην πατρίδα του. Μεγαλώνοντας στο Μίντλεσμπρο τη δεκαετία του ’50, ως παιδί Ιταλού και Ιρλανδής, η ζωή του περιστρεφόταν γύρω από το εργοστάσιο παγωτών του πατέρα του και σκληρές χειρωνακτικές δουλειές. «Το να είσαι Ιταλο-ιρλανδός σε ένα καφέ στο Μίντλεσμπρο… ξεκίνησα τη ζωή μου ως περιθωριακός», είχε εξομολογηθεί ο ίδιος, περιγράφοντας τα πρώτα του χρόνια με την χαρακτηριστική του ειλικρίνεια.

Η μουσική μπήκε στη ζωή του στα 22 του, όταν εγκατέλειψε τη δημοσιογραφία για να ενταχθεί στο συγκρότημα Magdalene, αντικαθιστώντας τον David Coverdale. Η σόλο πορεία του ξεκίνησε το 1974, αλλά η αναγνώριση δεν ήρθε εύκολα. Παρότι οι ΗΠΑ τον υποδέχτηκαν θερμά με το «Fool (If You Think It’s Over)» και μια υποψηφιότητα για βραβείο Grammy, ο Rea αισθανόταν συχνά παγιδευμένος στα γρανάζια της μουσικής βιομηχανίας. Ο εκπρόσωπος της οικογένειάς του μετέφερε ότι ο θάνατος του καλλιτέχνη επήλθε μετά από μια γεμάτη ζωή, η οποία, ωστόσο, περιλάμβανε και περιόδους έντονης αμφισβήτησης. Ο ίδιος δεν δίσταζε να περιγράψει τις τότε συνθήκες στον χώρο του θεάματος με σκληρά λόγια, παρομοιάζοντας τις εσωτερικές διαδικασίες των εταιρειών με έναν «τεράστιο σωρό από κοπριά που σιγοβράζει. Δεν είχα κανέναν έλεγχο πάνω σε αυτό, δεν ήξερα τι να κάνω».

Η τύχη του άλλαξε οριστικά στα μέσα της δεκαετίας του ’80. Με το άλμπουμ «Water Sign» άρχισε να κερδίζει το ευρωπαϊκό κοινό, ενώ το 1987 το «Dancing With Strangers» τον ανέδειξε στην κορυφή της βρετανικής αγοράς. Ο Rea κατάφερε να γίνει ένας από τους πιο εμπορικούς τραγουδοποιούς της εποχής του, συνδυάζοντας blues και soft rock, χωρίς ποτέ να ακολουθεί πιστά τις τότε μουσικές μόδες. Ο κατάλογός του περιλαμβάνει πολυάριθμα studio άλμπουμ, με εμβληματικά κομμάτια όπως το «Road to Hell» και το «Josephine». Ωστόσο, για τους περισσότερους, η φωνή του θα είναι πάντα συνδεδεμένη με τη ζεστασιά των γιορτών μέσα από το «Driving Home for Christmas», ένα τραγούδι που ξεκίνησε από μια τυχαία διαδρομή και κατέληξε να γίνει ο απόλυτος χριστουγεννιάτικος ύμνος.