Ο γάμος της Βασίλισσας Σοφίας: Λάμψη, παρασκήνιο και απρόσμενες προκλήσεις

Ο γάμος της τότε πριγκίπισσας Σοφίας με τον Χουάν Κάρλος, που τελέστηκε στις 14 Μαΐου 1962 στην Αθήνα, έχει μείνει στην ιστορία ως ένα από τα πιο λαμπερά γεγονότα της εποχής. Ωστόσο, πίσω από την επιφάνεια της γαλήνης και των αστραφτερών φλας, η νεαρή Σοφία βίωσε στιγμές έντονης πίεσης και αγωνίας.

Η επιθυμία για τελειότητα και το νυφικό που προκάλεσε δυσκολίες
Η Σοφία, γνωστή για την πειθαρχία και την αφοσίωσή της στο καθήκον, επιθυμούσε ο γάμος της να είναι απόλυτα άψογος. Το νυφικό της, ένα δημιούργημα του Jean Dessès που απαιτούσε πέντε μέτρα δαντέλας Βρυξελλών, συμβόλιζε τη νέα της ζωή. Η προετοιμασία, ωστόσο, ήταν εξαντλητική, με ελάχιστο ύπνο το προηγούμενο βράδυ και ώρες αφιερωμένες στο ντύσιμο υπό την επίβλεψη της μητέρας της, βασίλισσας Φρειδερίκης.

Η στιγμή της επιβίβασης στην άμαξα, που θα τη μετέφερε στον Καθεδρικό Ναό, αποδείχθηκε κρίσιμη. Ο όγκος του νυφικού, σε συνδυασμό με την ουρά και το πέπλο, καθιστούσαν κάθε κίνηση δυσχερή. Καθώς προσπάθησε να καθίσει, το πέπλο πιάστηκε και τραβήχτηκε, προκαλώντας έντονη πίεση στην περιοχή της κεφαλής, όπου στηριζόταν η πολύτιμη Prussian Diamond Tiara. Το αποτέλεσμα ήταν το πέπλο να τσαλακωθεί και να μην πέφτει όπως θα έπρεπε. Για μια γυναίκα που έδινε τόση σημασία στην τάξη και τον έλεγχο, αυτό ήταν ένα «μοιραίο λάθος». Όπως περιγράφεται στο βιβλίο Reconciliación, «Μόλις το κατάλαβε, δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυά της», όχι μόνο από τον πόνο, αλλά και από την αίσθηση ότι η δημόσια εικόνα της είχε τρωθεί προτού καν ξεκινήσει η τελετή.

Η παρέμβαση της βασίλισσας Φρειδερίκης
Η βασίλισσα Φρειδερίκη, αντιλαμβανόμενη τη δυσχερή θέση της κόρης της, επενέβη άμεσα. Τακτοποίησε τα υφάσματα του νυφικού και με μια ήπια υπενθύμιση της είπε: «μια βασίλισσα δεν κλαίει ποτέ δημόσια». Αυτή η συμβουλή βοήθησε τη Σοφία να συγκρατήσει τα δάκρυά της και να επανακτήσει την ψυχραιμία της.

Παράλληλα, ο Χουάν Κάρλος αντιμετώπιζε τον δικό του σωματικό πόνο. Λίγες ημέρες νωρίτερα, κατά τη διάρκεια προπόνησης τζούντο με τον αδελφό της Σοφίας, Κωνσταντίνο, είχε εξαρθρώσει τον ώμο του. Την ημέρα του γάμου, έπρεπε να παραμείνει όρθιος για ώρες, σε δύο τελετές (ορθόδοξη και καθολική), χωρίς να φανερώσει τον πόνο του, ενώ η Σοφία προσπαθούσε να καλύψει τα κόκκινα μάτια της πίσω από το πέπλο.

Η θρησκευτική «μετάβαση» και το βάρος της απόφασης
Ένα επιπλέον εσωτερικό βάρος για τη Σοφία ήταν η απόφασή της να ασπαστεί τον Καθολικισμό για χάρη του γάμου, αφήνοντας πίσω την ορθόδοξη πίστη της. Ο συνδυασμός αυτής της «προδοσίας» της παιδικής της πίστης με το περιστατικό του νυφικού την έφερε στα όρια της συναισθηματικής εξάντλησης.

Ένα απρόοπτο στο πρωτόκολλο που σόκαρε τη Σοφία
Στο βιβλίο Reconciliación, ο πρώην βασιλιάς Χουάν Κάρλος Α’ της Ισπανίας αποκαλύπτει μια λεπτομέρεια που είχε παραμείνει κρυφή: κατά την καθολική τελετή στον καθεδρικό ναό του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, η Σοφία, νευρική από την ένταση, παρέλειψε ένα βασικό βήμα. Δεν ζήτησε την άδεια από τον πατέρα της, όπως όριζε το έθιμο. Όταν το συνειδητοποίησε, «δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυά της». Ο Χουάν Κάρλος, βλέποντας τη σύζυγό του να ταράζεται, της πρόσφερε το μαντήλι του για να σκουπίσει τα μάτια της. Το ίδιο «στραβοπάτημα» επαναλήφθηκε χρόνια αργότερα με την κόρη τους, την ινφάντα Ελένα, στον γάμο της με τον Χάιμε δε Μαριτσάλα στον καθεδρικό ναό της Σεβίλλης.
Παρά αυτό το περιστατικό, ο Χουάν Κάρλος αναφέρεται στη Σοφία με σεβασμό, χαρακτηρίζοντάς την «μεγάλη βασίλισσα», «ανυπέρβλητη σύντροφο» και «αφοσιωμένη μητέρα», αναγνωρίζοντας ότι της χρωστά ένα μεγάλο μέρος της ζωής του.