Χρήστος Νικολόπουλος: Η αλήθεια για τη διαμάχη με τον Στέλιο Καζαντζίδη και την ταινία “Υπάρχω”
Ο γνωστός συνθέτης μιλάει για τον δύσκολο χαρακτήρα του Στέλιου Καζαντζίδη, την αλήθεια πίσω από τις επιτυχίες και την πιστότητα της βιογραφικής ταινίας.
Ο Χρήστος Νικολόπουλος, σε πρόσφατη συνέντευξή του, αποκάλυψε άγνωστες πτυχές της σχέσης του με τον Στέλιο Καζαντζίδη, εστιάζοντας στη διαμάχη που είχαν για τα πνευματικά δικαιώματα μεγάλων επιτυχιών. Ο γνωστός συνθέτης δήλωσε ότι η ταινία “Υπάρχω”, που αφορά τη ζωή του Στέλιου Καζαντζίδη, ήταν σε μεγάλο βαθμό μυθοπλασία.
Ο Νικολόπουλος εξήγησε ότι ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο οποίος εμφανιζόταν ως συνδημιουργός σε επιτυχίες όπως το «Υπάρχω», το «Πουκάμισο» και το «Αγριολούλουδο», είχε επιβάλει αυτή την αναγραφή στη δισκογραφική εταιρεία. Η σύγκρουση των δύο καλλιτεχνών, η οποία αφορούσε 35 τραγούδια, έληξε όταν ο Καζαντζίδης τελικά αναγνώρισε ότι τα τραγούδια ανήκουν αποκλειστικά στον Χρήστο Νικολόπουλο.
«Με τον Καζαντζίδη είχαμε διαφωνία σε 35 τραγούδια, “Υπάρχω”, “Πουκάμισο”, “Αγριολούλουδο”, γιατί είχε το όνομά του ως δημιουργός, μαζί με το δικό μου. Το επέβαλε στην εταιρεία, από τότε που βάλαμε τα πρώτα τραγούδια και μετά τις διαφωνίες που είχαμε, καταλήξαμε να αποδεχτεί πλέον ότι τα τραγούδια είναι δικά μου και να μου τα δώσει πίσω», δήλωσε ο Χρήστος Νικολόπουλος.
Αναφερόμενος στην ταινία “Υπάρχω”, ο συνθέτης τόνισε ότι δεν αποτύπωσε πιστά τη ζωή και τον χαρακτήρα του Στέλιου Καζαντζίδη, παρόλο που επρόκειτο για μια προσεγμένη παραγωγή με ταλαντούχους συντελεστές. «Ήταν περισσότερο μυθοπλασία. Πολύ καλογυρισμένη ταινία, τα άτομα πάρα πολύ καλά, αλλά περισσότερο ήταν μύθος παρά η πραγματική ζωή και ο χαρακτήρας του Καζαντζίδη. Ίσως, καλά κάνανε γιατί ο κόσμος τον αγάπησε πάρα πολύ, έπρεπε να εξωραϊστεί η εικόνα», ανέφερε.
Για τον Στέλιο Καζαντζίδη, ο Νικολόπουλος τον περιέγραψε ως έναν πολύ δύσκολο και καχύποπτο άνθρωπο, που δεν έδειχνε εμπιστοσύνη σε κανέναν. Ωστόσο, αναγνώρισε ότι υπήρξε ο πρώτος τραγουδιστής που εξασφάλισε ποσοστά στις δισκογραφικές εταιρείες, ανοίγοντας τον δρόμο και για άλλους συναδέλφους του.
Ο συνθέτης εξέφρασε επίσης τον θαυμασμό του για σπουδαίες ερμηνεύτριες όπως η Χαρούλα Αλεξίου, η Ελένη Βιτάλη και η Μαρινέλλα. Για την Χαρούλα Αλεξίου, ανέφερε ότι το αγαπημένο του κομμάτι που έχει γράψει για εκείνη είναι το «Τώρα κι εγώ θα ζήσω» και επαίνεσε την απόφασή της να σταματήσει το τραγούδι, διατηρώντας αναλλοίωτο τον μύθο της. «Μετά την Αλεξίου έχω την Ελένη Βιτάλη ως φωνητικό προσόν που της έδωσε ο Θεός», συμπλήρωσε, τονίζοντας τη μεγάλη του τύχη να ζήσει όλους αυτούς τους καλλιτέχνες στην καλύτερή τους φάση.