Δίκη-φάντασμα για τον Ιμάμογλου: 2.352 χρόνια φυλάκισης με κατηγορίες για διαφθορά
Ο δήμαρχος Κωνσταντινούπολης κατηγορείται για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, ενώ σε άρθρο του στο "Foreign Affairs" μιλά για αποδόμηση της δημοκρατίας στην Τουρκία.
Η πρώτη δικάσιμος για τον φυλακισμένο δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου, έχει οριστεί για τις 9 Μαρτίου 2026, στις 10 το πρωί. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο Ιμάμογλου αντιμετωπίζει ποινή κάθειρξης έως και 2.352 ετών για υποθέσεις διαφθοράς. Μαζί του παραπέμπονται συνολικά 402 άτομα, εκ των οποίων 105 έχουν κριθεί προφυλακιστέοι. Η δικαστική διαδικασία αναμένεται να διαρκέσει περίπου 12,5 χρόνια.
Η Γενική Εισαγγελία της Κωνσταντινούπολης συνέταξε ένα ογκώδες κατηγορητήριο εις βάρος του δημάρχου, συνεργατών του, συγγενών τους, καθώς και επιχειρηματιών που είχαν αναλάβει έργα για τον Μητροπολιτικό Δήμο. Στο κείμενο των άνω των 3.700 σελίδων, ο Ιμάμογλου περιγράφεται ως «ιδρυτής και ηγέτης εγκληματικής οργάνωσης» και ζητείται η ποινική του δίωξη για 142 ξεχωριστές πράξεις. Το κατηγορητήριο, που περιλαμβάνει 402 υπόπτους, διαβιβάστηκε στο 40ό Μεικτό Κακουργιοδικείο της Κωνσταντινούπολης, το οποίο έκανε δεκτή τη δικογραφία και αποφάσισε τη συνέχιση της προφυλάκισης για όλους τους κρατούμενους. Το δικαστήριο ζήτησε επίσης τη δημιουργία ειδικής αίθουσας ακροατηρίων εντός των φυλακών της Σηλυβρίας για την υπόθεση.
Παράλληλα, σε άρθρο του στο περιοδικό “Foreign Affairs”, ο Εκρέμ Ιμάμογλου υποστηρίζει ότι η προσωπική του υπόθεση αποτελεί ένδειξη αποδόμησης της δημοκρατίας στην Τουρκία. Τονίζει ότι από την εκλογή του ως δημάρχου, οι αρχές προσπαθούν να τον «εξουδετερώσουν νομικά», με αποκορύφωμα τη σύλληψή του και ένα κατηγορητήριο που τον παρουσιάζει ως «αρχηγό εγκληματικής οργάνωσης» με κατασκευασμένες κατηγορίες και αδιαφανείς διαδικασίες. Κατά την άποψή του, η υπόθεση έχει πολιτικό χαρακτήρα, στοχεύοντας στην πολιτική επιβίωση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, καθώς ο Ιμάμογλου αποτελεί πιθανό αντίπαλό του για την προεδρία. Οι διώξεις αποσκοπούν στον στραγγαλισμό της αντιπολίτευσης και στη διαμόρφωση ενός πολιτικού πεδίου χωρίς ανταγωνισμό. Ωστόσο, επισημαίνει ότι οι ειρηνικές διαδηλώσεις μετά τη σύλληψή του δείχνουν τη δέσμευση της κοινωνίας σε μια δίκαιη διακυβέρνηση και ότι η επιστροφή σε ένα δημοκρατικό κράτος δικαίου είναι εφικτή.
Ο Ιμάμογλου απορρίπτει την έννοια της «στρατηγικής αυτονομίας» στην εξωτερική πολιτική, αντιπροτείνοντας την «στρατηγική ανθεκτικότητα», η οποία βασίζεται στην εσωτερική νομιμοποίηση, το κράτος δικαίου και τους λειτουργικούς θεσμούς. Υποστηρίζει ότι μια χώρα που φιμώνει τους πολίτες της δεν μπορεί να έχει πειστική παρουσία διεθνώς. Ο ίδιος, μιλώντας εξ ονόματος του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), προτείνει στροφή σε προβλέψιμη οικονομική διακυβέρνηση, ενίσχυση της ανεξαρτησίας της Κεντρικής Τράπεζας, στήριξη της καινοτομίας, της πράσινης μετάβασης και της ψηφιακής οικονομίας.
Στην εξωτερική πολιτική, ασκεί κριτική στην «αυτοσχεδιαστική» και προσωποκεντρική γραμμή της τελευταίας δεκαετίας, η οποία συνέδεσε την εξωτερική πολιτική με την εσωτερική εδραίωση της εξουσίας. Αναφέρει ως παραδείγματα την αγορά των ρωσικών S-400, την εργαλειοποίηση των αιτήσεων ένταξης Φινλανδίας και Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, τις αλλαγές πολιτικής απέναντι σε Αίγυπτο, Σαουδική Αραβία και ΗΑΕ, καθώς και την απομάκρυνση από τις μεταρρυθμίσεις που σχετίζονταν με την ενταξιακή πορεία προς την ΕΕ. Αυτές οι επιλογές, κατά την ανάλυσή του, απομόνωσαν την Τουρκία από τους Ευρωπαίους εταίρους, επιβάρυναν τις σχέσεις με τις ΗΠΑ και περιόρισαν την επιρροή της διεθνώς.
Όσον αφορά την Ευρώπη, ο Ιμάμογλου υποστηρίζει ότι η Τουρκία πρέπει να επαναπροσδιορίσει τη θέση της τόσο στις δομές ασφάλειας όσο και στα νομικά και οικονομικά πλαίσια της ηπείρου. Προτείνει προτεραιότητα σε μια εκσυγχρονισμένη τελωνειακή ένωση, απλούστερες διαδικασίες έκδοσης βίζας, ενεργό συμμετοχή στις ψηφιακές και πράσινες ατζέντες της Ευρώπης, και επιστροφή στη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την καταπολέμηση της ενδοοικογενειακής βίας.