Politico: Δεν θα υπάρξει ποτέ κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία

Την ίδια  ώρα που ο υπουργός Εξωτερικών  των ΗΠΑ Μάρκο Ρούμπιο εκτιμάει πως η εκεχειρία Ουκρανίας–Ρωσίας θα κλείσει εντός ημερών, το Politico, δημοσιεύει άρθρο του με τίτλο «Δεν θα υπάρξει ποτέ εκεχειρία στην Ουκρανία».

Η Ρωσία προετοιμάζεται για έναν πόλεμο δίχως τέλος. Αρκεί να ρωτήσει κανείς τον αγαπημένο «ψευδο-ιστορικό» του Βλαντίμιρ Πούτιν, γράφει σήμερα το Politico.

Ο Βλαντίμιρ Μεντίνσκι, πρώην υπουργός Πολιτισμού της Ρωσίας (2012–2020) και ένθερμος υπέρμαχος της πατριωτικής προπαγάνδας, έχει επιβλέψει την αναθεώρηση της διδακτέας ύλης ιστορίας με έντονα παραποιημένο περιεχόμενο. Υποστηρικτής της ανάρτησης αγαλμάτων του Στάλιν, έχει πρωτοστατήσει στη δίωξη ιστορικών του Γκουλάγκ.

Ο Μεντίνσκι ηγήθηκε επίσης της ρωσικής αντιπροσωπείας στις πρόσφατες διαπραγματεύσεις με την Ουκρανία στην Κωνσταντινούπολη.

Σε τηλεοπτική του συνέντευξη επικαλέστηκε τον Μεγάλο Βόρειο Πόλεμο (1700–1721) ως παράδειγμα ότι η Ρωσία είναι διατεθειμένη να πολεμά «όσο χρειαστεί», μέχρι να νικήσει ή να εξαναγκάσει σε παράδοση. «Ο Πόλεμος με τη Σουηδία κράτησε 21 χρόνια. Και λίγα χρόνια μετά την έναρξή του, ο Πέτρος ο Μέγας προσέφερε ειρήνη στους Σουηδούς. Τι απάντησαν εκείνοι; Θα πολεμήσουμε μέχρι τον τελευταίο Σουηδό, είπε ειρωνικά ο Μεντίνσκι.

Ο Πούτιν φαντασιώνεται τον εαυτό του ως σύγχρονο Πέτρο τον Μέγα — έχει μάλιστα άγαλμά του στο Υπουργικό Συμβούλιο — και φαίνεται να πιστεύει ότι δεν είναι μόνο η διάρκεια του πολέμου που θα του αποφέρει νίκη, αλλά και η εξάντληση της υπομονής του Ντόναλντ Τραμπ μέσω ατέρμονων διαπραγματεύσεων.

Η τηλεφωνική επικοινωνία δύο ωρών των δύο ανδρών τη Δευτέρα δεν φάνηκε να οδηγεί σε ειρήνη.

Ο Τραμπ, σε προηγούμενες δηλώσεις του, είχε εκφράσει αισιοδοξία ότι θα μπορούσε να μεσολαβήσει για συμφωνία — πιθανόν ευνοϊκή προς τη Ρωσία — όμως μετά την τελευταία συνομιλία με τον Πούτιν φαίνεται να μετατοπίζει τη θέση του.

Αντί να εξοργιστεί με την αδιαλλαξία του Πούτιν, όπως ήλπιζε ο Ζελένσκι,  ο Τραμπ εμφανίστηκε έτοιμος να εγκαταλείψει την όποια προσπάθεια διαμεσολάβησης.

Ανέφερε μάλιστα ότι η ειρήνη μπορεί να επιτευχθεί μόνο απευθείας από τη Ρωσία και την Ουκρανία, «επειδή γνωρίζουν λεπτομέρειες της διαπραγμάτευσης που κανείς άλλος δεν γνωρίζει».

Μιλώντας σε δημοσιογράφους στον Λευκό Οίκο, ο Τραμπ άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο πλήρους απεμπλοκής των ΗΠΑ:

«Ήταν ευρωπαϊκή υπόθεση. Έπρεπε να παραμείνει ευρωπαϊκή. Αλλά η προηγούμενη κυβέρνηση μάς έπεισε ότι πρέπει να εμπλακούμε».

Πρόσθεσε: «Αν δεν υπάρξει πρόοδος, θα αποχωρήσω», επαναλαμβάνοντας την απειλή που διατυπώνει τελευταία όλο και συχνότερα.

Παρόμοια στάση κράτησε και ο Αμερικανός Αντιπρόεδρος Τζέι Ντι Βανς:

«Θα προσπαθήσουμε να το λήξουμε, αλλά αν δεν τα καταφέρουμε, κάποια στιγμή θα πούμε: Ξέρετε τι; Άξιζε η προσπάθεια, αλλά δεν συνεχίζουμε άλλο».

Στο Κρεμλίνο, πιθανόν να υποδέχθηκαν με ικανοποίηση αυτές τις δηλώσεις.

Ο Πούτιν και οι συνεργάτες του έχουν κατανοήσει τον χαρακτήρα του Τραμπ: τον μεγάλο λόγο που δεν συνοδεύεται από αντοχή ή συνέπεια όταν τα πράγματα τραβούν σε μάκρος, όπως συνέβη και με τη Βόρεια Κορέα και τον Κιμ Γιονγκ Ουν.

Ο Γερμανός υπουργός Άμυνας, Μπόρις Πιστόριους, δήλωσε ότι η Μόσχα χρησιμοποιεί την «υπόσχεση συμφωνίας» ως δόλωμα στον Τραμπ, την ώρα που συνεχίζει να «παίζει καθυστερήσεις» προσφέροντας μόνο «ρητορικές υποχωρήσεις».

«Ο Πούτιν δεν δείχνει να ενδιαφέρεται σοβαρά για την ειρήνη ή την εκεχειρία  τουλάχιστον όχι με αποδεκτούς όρους για τους υπόλοιπους. Ακούω τα λόγια, αλλά δεν τα αξιολογώ. Κρίνω μόνο τις πράξεις», πρόσθεσε.

Αλλά γιατί να περιμένει κανείς ότι ο Πούτιν θα διαπραγματευτεί σοβαρά την ειρήνη;

Το Κρεμλίνο έχει σταθερά υιοθετήσει την τακτική της καθυστέρησης. Συμμετέχει σε διαπραγματεύσεις μόνο όταν αυτές εξυπηρετούν τους στόχους του ή όταν επιδιώκει τη φθορά της άλλης πλευράς.

Και ο βασικός του στόχος παραμένει:

όχι εκεχειρία πριν αποσπάσει υποχωρήσεις που θα σημάνουν το τέλος μιας ανεξάρτητης και δημοκρατικής Ουκρανίας.

Οι κόκκινες γραμμές της Μόσχας δεν έχουν αλλάξει από το 2022:

• Μόνιμη ουδετερότητα της Ουκρανίας,
• Αποκλεισμός της ένταξης στο ΝΑΤΟ,
• Αυστηροί περιορισμοί στους εξοπλισμούς,

Διεθνής αναγνώριση της Κριμαίας και των τεσσάρων κατεχόμενων ανατολικών περιοχών ως ρωσικού εδάφους.

Μέχρι τότε όπως καυχήθηκε ο Μεντίνσκι  η Ρωσία θα συνεχίσει τον πόλεμο, υποβοηθούμενη από μια ενδεχόμενη κυβέρνηση Τραμπ, που δεν θα ασκεί πίεση στον Πούτιν και πιθανόν δεν θα συνεχίσει τη στρατιωτική στήριξη προς το Κίεβο.

Άλλωστε, τόσο ο Τραμπ όσο και ο Βανς θεωρούν ότι πρόκειται για «ευρωπαϊκό πρόβλημα» στο οποίο οι ΗΠΑ δεν έπρεπε ποτέ να εμπλακούν.

Ακόμα κι αν ο Ζελένσκι δεχόταν να υποκύψει στις απαιτήσεις του Πούτιν, κάτι που δεν συμβαίνει,  είναι εξαιρετικά απίθανο να εξασφάλιζε τη συναίνεση του Κοινοβουλίου ή του ουκρανικού λαού μέσω δημοψηφίσματος. Πολλοί στρατιώτες θα ένιωθαν προδομένοι και θα αναρωτιούνταν για ποιο σκοπό έγιναν όλες αυτές οι θυσίες. Η χώρα θα οδηγούνταν σε εσωτερική κρίση.

Γιατί, λοιπόν, να μπει ο Πούτιν στη διαδικασία σοβαρών διαπραγματεύσεων, όταν το μόνο που φοβάται είναι η πιθανή εγκατάλειψη της Ουκρανίας από τις ΗΠΑ, αν δεν υπάρξει συμφωνία;

Όπως παρατήρησε και η πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στην Ουκρανία, Μπρίτζετ Μπρινκ, αυτό είναι το κέντρο της στρατηγικής του Πούτιν. Η ίδια παραιτήθηκε τον περασμένο μήνα, λέγοντας: «Από την αρχή της κυβέρνησης, η πίεση ασκείται στο θύμα, την Ουκρανία, όχι στον θύτη, τη Ρωσία».

Πηγή: politico.eu

Διαβάστε ΕΔΩ περισσότερες ειδήσεις