Στιβ Κερ: Η σπαρακτική έκκληση του προπονητή των Γουόριορς για τον έλεγχο των όπλων

Ο Στιβ Κερ, προπονητής των Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς, δεν δίστασε να πάρει θέση για ένα από τα πιο καίρια ζητήματα της αμερικανικής κοινωνίας, μετά τον αγώνα με τους Πόρτλαντ Μπλέιζερς. Λίγες μόλις ημέρες μετά το τραγικό περιστατικό με ένοπλη επίθεση στο Πανεπιστήμιο Brown, όπου έχασαν τη ζωή τους δύο φοιτητές και εννέα τραυματίστηκαν, ο Κερ έκρινε απαραίτητο να απευθυνθεί στην κοινή γνώμη, χωρίς καν να του έχει τεθεί σχετική ερώτηση.

“Θέλω να πω κάτι”, ξεκίνησε ο έμπειρος τεχνικός, με το ύφος του να προδίδει την ένταση των συναισθημάτων του. “Καθόμουν εδώ πριν από επτά χρόνια, μετά τους πυροβολισμούς στο Πάρκλαντ. Ήμασταν στο Πόρτλαντ εκείνη την ημέρα και θυμάμαι να ανοίγω την τηλεόραση και να βλέπω τις ειδήσεις. Με όσα συνέβησαν χθες το βράδυ στο Brown, είναι άλλη μία υπενθύμιση ότι αυτοί οι πυροβολισμοί συνεχίζουν να συμβαίνουν και ότι υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτό. Η απώλεια που νιώθουν όλοι όσοι επηρεάστηκαν το Σάββατο το βράδυ είναι ακριβώς η ίδια απώλεια που ένιωσαν οι οικογένειες στο Πάρκλαντ και σε κάθε άλλο μαζικό περιστατικό με πυροβολισμούς.”

Ο Κερ τόνισε ότι η αποφυγή της συζήτησης για τέτοια θέματα είναι ανθρώπινη, αλλά δεν είναι η λύση. “Κανείς δεν με ρώτησε γι’ αυτό σήμερα. Δεν περίμενα να με ρωτήσει κανείς. Αμφιβάλλω αν θα τηρηθεί ενός λεπτού σιγή στο γήπεδο, γιατί είναι στην ανθρώπινη φύση να μη θέλουμε να ασχολούμαστε με αυτά τα πράγματα. Είναι ανθρώπινο να σκέφτεσαι: ‘Αυτό είναι φρικτό, ας μην το σκεφτούμε καν’. Όμως πρέπει να το σκεφτούμε.”

Ο προπονητής των Γουόριορς, ο οποίος έχει επανειλημμένως ζητήσει αλλαγές στη νομοθεσία για την οπλοκατοχή, υπενθύμισε ότι υπάρχει η δυνατότητα να βρεθούν λύσεις. “Η συντριπτική πλειονότητα των κατόχων όπλων σε αυτή τη χώρα είναι υπεύθυνοι, νομοταγείς πολίτες”, δήλωσε. “Έχουν κάθε δικαίωμα να κατέχουν όπλο. Αλλά εναπόκειται σε εμάς να αποφασίσουμε αν πραγματικά θέλουμε να αναλάβουμε δράση ως χώρα, ως πολίτες. Ξέρουμε, ξέρουμε ότι υπάρχουν μέτρα κοινής λογικής που μπορούμε να λάβουμε και που θα σώσουν ζωές. Και θέλω απλώς ο κόσμος εκεί έξω — δεν έχει σημασία αν είσαι Δημοκρατικός ή Ρεπουμπλικανός, κάτοχος όπλου ή όχι — να σκέφτεται: ‘Κι αν ήταν το παιδί μου; Κι αν ήταν ο αδελφός ή η αδελφή μου’; Θα ήσουν διατεθειμένος να σταθείς απέναντι σ’ αυτούς που σε εκπροσωπούν και να πεις: ‘Ξέρετε κάτι; Φτάνει πια. Δεν πρόκειται να σας ψηφίσω αν δε στηρίξετε την πρόληψη της ένοπλης βίας μέσω νόμων κοινής λογικής, τους οποίους συμφωνεί η συντριπτική πλειονότητα των Αμερικανών’.”

Χτυπώντας μερικές φορές το τραπέζι μπροστά του, ο Κερ θέλησε να τονίσει το μήνυμά του, το οποίο σκοπεύει να επαναλαμβάνει κάθε φορά που θα σημειώνεται μια νέα εθνική τραγωδία. “Ή θα συνεχίσουμε να αφήνουμε το λόμπι των όπλων να μας ισοπεδώνει και να μην κάνουμε τίποτα για να προστατεύσουμε ο ένας τον άλλον, να προστατεύσουμε τα παιδιά μας, να προστατεύσουμε το μέλλον μας, ή θα πάρουμε μια απόφαση. Γι’ αυτό, μη γυρίζετε απλώς το βλέμμα αλλού, παρότι είναι ανθρώπινο και το καταλαβαίνω. Σκεφτείτε το. Σκεφτείτε αν θέλετε να γίνει κάτι. Θέλετε το παιδί σας να πηγαίνει στο σχολείο φοβισμένο κάθε μέρα; Ή θέλετε πραγματικά να αναλάβετε δράση; Γιατί αυτό σημαίνει δημοκρατία. Να απαιτούμε από τους εκπροσώπους μας να μας προστατεύουν. Και αυτή η επιλογή υπάρχει. Μπορούμε είτε να συνεχίσουμε όπως τώρα και να αφήνουμε αυτά τα πράγματα να συμβαίνουν, είτε να θέσουμε απαιτήσεις. Οπότε, καθώς το σκέφτεστε σήμερα, σκεφτείτε: τι θα γινόταν αν επρόκειτο για ένα μέλος της δικής σας οικογένειας. Ευχαριστώ.”