Λαμίν Γιαμάλ: Η συγκλονιστική εξομολόγηση του wonderkid της Μπαρτσελόνα

Ο Λαμίν Γιαμάλ, το ανερχόμενο αστέρι της Μπαρτσελόνα, παραχώρησε μια εκ βαθέων συνέντευξη στο CBS, διάρκειας 60 λεπτών, όπου μίλησε για την πορεία του από τα φτωχικά παιδικά του χρόνια στη γειτονιά Ροκαφόντα, μέχρι την εξέλιξή του σε ένα παγκόσμιο ποδοσφαιρικό φαινόμενο. Ο Γιαμάλ θυμήθηκε τις ώρες που περνούσε παίζοντας σε αυτοσχέδια γήπεδα, τονίζοντας την αμέριστη στήριξη της οικογένειάς του, η οποία υπήρξε καθοριστική τόσο τότε όσο και τώρα.

Ο νεαρός ποδοσφαιριστής αναφέρθηκε επίσης στην ιστορική φωτογραφία που τραβήχτηκε με τον Λιονέλ Μέσι ως μωρό, σχολιάζοντας παράλληλα τις αναπόφευκτες συγκρίσεις που τον συνδέουν με τον θρύλο της Μπαρτσελόνα. Ο ίδιος δήλωσε ότι επιθυμεί να χαράξει τον δικό του ξεχωριστό δρόμο στο ποδόσφαιρο, διατηρώντας παράλληλα την ταπεινότητά του, παρά το γεγονός ότι η ζωή του πλέον έχει απομακρυνθεί από την “φυσιολογικότητα”. Ένα από τα σημαντικότερα θέματα που θίχτηκαν αφορούσε την απόφασή του να εκπροσωπήσει την εθνική Ισπανίας έναντι του Μαρόκου, της χώρας καταγωγής του.

Αναφορικά με τα παιδικά του χρόνια στη γειτονιά όπου μεγάλωσε, ο Γιαμάλ περιέγραψε την αβεβαιότητα που χαρακτήριζε την καθημερινότητα: «Ήταν μια γειτονιά όπου κανείς δεν ήξερε τι θα του συμβεί στη ζωή. Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν ήξερε αν θα γινόταν ποδοσφαιριστής, αρχιτέκτονας, ζωγράφος ή αν θα έβρισκε μια δουλειά. Βλέπεις τους γονείς σου να δουλεύουν, δεν μπορούν να είναι πάντα μαζί σου, και νιώθεις όχι άγχος αλλά αβεβαιότητα για το τι θα σου συμβεί.»

Για τις συγκρίσεις με τον Μέσι, ο Γιαμάλ δήλωσε: «Είναι ο καλύτερος στην ιστορία. Και οι δύο ξέρουμε ότι δεν θέλω να γίνω ο Μέσι, και ο Μέσι ξέρει ότι δεν θέλω να γίνω εκείνος. Θέλω να ακολουθήσω τον δικό μου δρόμο, και αυτό είναι όλο».

Σχολιάζοντας το συναίσθημα όταν το κοινό σηκώνεται όρθιο και τον χειροκροτεί στο γήπεδο, ανέφερε: «Εκεί όπου μεγάλωσα στα γήπεδα που παίζαμε υπήρχαν, ας πούμε, τοίχοι όπου καθόντουσαν άνθρωποι, και νομίζω πως δεν υπήρχε καλύτερο συναίσθημα από το να τους κάνω να σηκώνονται, να γελούν με τους αντιπάλους. Νομίζω πως είναι το καλύτερο συναίσθημα στον κόσμο, και είναι κάτι που μου το θυμίζει πολύ είναι όταν παίζω στο γήπεδο και οι φίλαθλοι σηκώνονται επειδή εκπλήσσονται από μια ενέργειά μου».

Εξηγώντας την απόφασή του να εκπροσωπήσει την Ισπανία αντί για το Μαρόκο, ο Γιαμάλ τόνισε: «Σκεφτόμουν να παίξω με το Μαρόκο. Εκείνη την εποχή, το Μαρόκο είχε φτάσει στα ημιτελικά του Μουντιάλ, αλλά τη στιγμή της κρίσης, δεν αμφέβαλα ποτέ. Με όλη την αγάπη και τον σεβασμό που έχω για το Μαρόκο, πάντα ήθελα να παίξω στο EURO και στην Ευρώπη. Πιστεύω ότι το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο το παρακολουθούν περισσότερο και θεωρώ ότι είναι πιο κοντά στο υψηλότερο διεθνές επίπεδο. Και δόξα τω Θεώ, το κατάφερα. Αυτό με φέρνει επίσης πιο κοντά στο Μουντιάλ, με πιθανότητες να το κερδίσω. Τρέφω μεγάλη αγάπη για το Μαρόκο, γιατί είναι και η δική μου χώρα. Μεγάλωσα όμως στην Ισπανία, που επίσης νιώθω πως είναι η χώρα μου».

Σχετικά με την επίδραση που έχει στους φιλάθλους, δήλωσε: «Μου έχουν πει ότι άρχισαν να βλέπουν ξανά ποδόσφαιρο εξαιτίας μου. Η μητέρα μου τώρα παρακολουθεί όλους τους αγώνες μου. Ο κόσμος εδώ είχε σταματήσει να φορά ποδοσφαιρικές φανέλες στο σχολείο, και τώρα αυτή η τάση έχει επιστρέψει. Ακόμα και οι τουρίστες, εδώ στη Βαρκελώνη, αγοράζουν τη φανέλα της Μπαρτσελόνα με το νούμερο 10 στην πλάτη. Αυτό με έκανε να συνειδητοποιήσω πολλά για τα όσα έχω καταφέρει».

Ο Γιαμάλ αναφέρθηκε επίσης στη ζωή του ως 18χρονος, η οποία απέχει πολύ από τη “φυσιολογική”: «Ένα παιδί 18 χρονών σχολάει από το σχολείο και πάει σπίτι. Εγώ πάω στην προπόνηση και τέσσερις παπαράτσι είναι στο σπίτι μου και με ρωτούν για τη ζωή μου. Ανοίγω την τηλεόραση και είμαι στην τηλεόραση. Περπατώ στον δρόμο και βλέπω ένα παιδί να φοράει τη φανέλα μου. Θέλω να βγω για ένα ποτό και δεν μπορώ γιατί ο κόσμος θα με σταματήσει».

Ερωτώμενος αν τον κουράζει να είναι σταρ, απάντησε: «Όχι, ειλικρινά δεν με πειράζει. Μάλιστα, μου αρέσει».