Αντίνοος Αλμπάνης: Aνησυχώ για τους δικούς μου, για όλο τον κόσμο και για την δική μου υγεία

Ο ηθοποιός Αντίνοος Αλμπάνης, παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στη δημοσιογράφο Μαρία Ανδρέου και το Enjoy.

Συγκεκριμένα, ο Αντίνοος Αλμπάνης είναι πρωταγωνιστής στο καθημερινό σίριαλ «Ήλιος». Μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στις δύο επώδυνες ψυχολογικά καραντίνες, και τον φόβο για την πανδημία του κορονοϊού.

«Θα σας ανοίξω την καρδιά μου. Η πρώτη καραντίνα για μένα ήταν πολύ βαριά. Αυτή η στέρηση ελευθερίας, η αίσθηση εγκλεισμού. Δεν πέρασα καλά, ένιωθα μεγάλη πίεση. Στο δεύτερο lockdown μακαρίζω την τύχη μου που λόγω των γυρισμάτων που είναι καθημερινά και πολύωρα, είμαι στην εργασία μου και έχω τη δυνατότητα να ξεφεύγω από το σπίτι και, όταν γυρίζω σε αυτό, να είμαι κουρασμένος, να κάνω τα βασικά και να κοιμάμαι έπειτα από μια δημιουργική ημέρα», δήλωσε χαρακτηριστικά ο ηθοποιός.

«Αλήθεια, μια δεύτερη καραντίνα και για πολύ χρονικό διάστημα, που δεν θα ήξερα και πόσο θα κρατήσει, όλο τον χειμώνα (;), μέχρι την άνοιξη (;), θα μου ήταν δυσβάσταχτη αλλά, αναγκαστικά, όπως όλοι, έτσι και εγώ θα καθόμουν μέσα για το κοινό καλό», σημείωσε.

Σχετικά με το αν φοβάται για τους δικούς του ανθρώπους ο Αντίνοος Αλμπάνης δήλωσε: “Φυσικά ανησυχώ και για τους δικούς μου ανθρώπους και για όλο τον κόσμο και για την δική μου υγεία. Υπάρχει κάποιος να είναι άτρωτος; Όχι. Ο μόνος τρόπος για να ξεπεράσουμε αυτόν τον «πόλεμο», αυτή την την πανδημία παγκοσμίως είναι η συλλογική προσπάθεια για να πάρουμε τη ζωή μας πίσω. Γιατί η ζωή μας είναι μαζί με τους άλλους αγκαλιά. Ωστόσο πιστεύω ότι, όταν θα τελειώσει κάποτε όλη αυτή η περιπέτεια, γιατί όλα είναι περαστικά, θα έχει δημιουργηθεί μια νέα τάξη πραγμάτων σε πολλά επίπεδα και όλοι μας θα έχουμε αλλάξει. Όταν θα έχουμε πάρει απόσταση από τα πράγματα και θα έχει γραφτεί ιστορία, θα δούμε και πόσο θα έχουμε αλλάξει. Σε αυτή τη φάση όμως, με ότι όπλα διαθέτουμε, μάσκες, αποστάσεις, καραντίνα, κάνουμε όλοι μαζί υπομονή για να περάσει το κακό. Χρειάζεται συλλογική κοινωνική ευθύνη για να μην προκαλέσουμε μεγαλύτερη δυστυχία και να μην παρατείνουμε την απελπισία”.