“Κακοκαιρία Ελπίς”: Άρθρο-Παρέμβαση για την κατάσταση στην Αττική

Πως γίνεσαι από Ευρωπαίος Επίτροπος κλασικός έλληνας πολιτικάντης; Μια κυβέρνηση Μητσοτάκη δρόμος. Τόσο έφτανε για τον Χρήστο Στυλιανίδη. Μια χιονόπτωση στην Αθήνα, σίγουρα βαριά, αλλά ούτε πρωτοφανής, ούτε «φαινόμενο». Προμελετημένη και αναμενόμενη από τις αρμόδιες υπηρεσίες. Για να αποδειχθεί η γύμνια του περίφημου «επιτελικού κράτους». Παρέα με τις αρχές της Περιφέρειας και τους Δήμους.

Τα παραπανω σχολιάζει σε άρθρο του ο διευθυντής του iEidiseis.gr. Θανάσης Τσεκούρας υπό τον τίτλο «Κρίμα, κύριε Στυλιανίδη». Και συνεχίζει το άρθρο του Θ. Τσεκούρα:
Τι έφταιξε για τον αρμόδιο(;) υπουργό; Μα, η… Αττική Οδός. Μήπως και ο ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί όχι και ο Σημίτης που την υλοποίησε; Οι «εργολάβοι» που την κατασκεύασαν; Καμιά παρέα εξωγήινοι που μπορεί να την έχουν βάλει στο μάτι; Οι οδηγοί που την προτιμούν; Κρίμα που έναν ολόκληρο κύκλο υπόπτων ο αρμόδιος(;) υπουργός τον άφησε έξω από τις ευθύνες. Αλήθεια εκείνος ο Ευριπίδης άμοιρος ευθυνών ήταν για τη Μήδεια, πριν ένα χρόνο; Και για τη φετεινή Ελπίδα, δεν έχει κάτι να μας πεί εκείνος ο Γάλλος γκωλιστής, ο Αντρέ Μαλρώ;
Αν η κατάσταση δεν ήταν σοβαρή, τότε θα ήταν για πολλά γέλια. Ενας υπουργός εμφανώς εκτός τόπου και χρόνου και μια κυβέρνηση του «112».Επιτελικό μπάχαλο σε κωμωδία επιτελικού κράτους.
Μια ερώτηση μόνο στον υπουργό μας. Καλά για το χάλι στην Αττική Οδό φταίει η…Αττική Οδός. Για την Κηφισίας, ποιός ευθύνεται; Μάλλον η… Κηφισίας. Για τη Μεσογείων, την Εθνική Οδό, την πλειονότητα των δρόμων της Αθήνας που διαλύθηκαν από το πρώτο χιόνι? Ακόμη ο υπουργός «Κλουζώ» να ανακαλύψει τους ενόχους και να αναζητήσει ευθύνες?
Κρίμα. Περιμέναμε περισσότερη σοβαρότητα από έναν υπουργό που τουλάχιστον είχε γράψει αρκετές ώρες πτήσης στην αναπτυγμένη διοικητική μηχανή των Βρυξελλών. Τουλάχιστον να κάνει τη δουλειά του και να μην παριστάνει τον «εισαγγελέα υπηρεσίας». Εστω αναλαμβάνοντας τις ευθύνες που του αναλογούν.
Γιατί το να δείχνουμε με το δάχτυλο τους άλλους και στο τέλος να ζητάμε και μια «συγγνώμη » για να περνάει η ώρα δεν είναι στάση ατομικής ευθύνης.