Η Γερμανία γυρίζει την πλάτη στην βιωσιμότητα της ΕΕ
Γράφει ο Μάκης Μπλέτσας
Ή θα δράσουν όλα τα μέλη μαζί, για να χρηματοδοτήσουν τις ανάγκες που έφερε αυτή η πρωτοφανής και ανυπαίτια κρίση ή διαφορετικά ας μας το πουν ότι η ΕΕ είναι παραμάγαζο της Γερμανίας και ας το κλείσουν!
Γράφει ο Μάκης Μπλέτσας
Επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά: παρότι η πανδημία είναι μια παγκόσμια κρίση με κοινό παρονομαστή, έχει οδηγήσει την ΕΕ ξανά σε σύγκρουση Βορρά – Νότου, σε μια άνευ προηγουμένου επιστροφή στην δράση των εθνικών κρατών και εν τέλει στο «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».
Αυτό ακριβώς βλέπει κάποιος αν παρατηρήσει την στάση της Γερμανίας και των υπολοίπων ισχυρών του σκληρού πυρήνα της Ένωσης απέναντι στην κοινή πρόταση 9 κρατών μελών (μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα) για ένα έκτακτο ευρω – ομόλογο (ή κορονο – ομόλογο). Παρότι ουσιαστικά η Ευρώπη έγινε το επίκεντρο της πανδημίας, οι απαντήσεις που δόθηκαν δεν ήταν ποτέ εκείνες που θα περίμενε κάποιος από μια Ένωση.
Αυτό είναι κάτι που το ξέρουμε πολύ καλά στην Ελλάδα, αφού πάνω σε αυτή την αντίληψη αντιμετώπισης του όποιου κινδύνου στηρίχτηκε η σκληρότητα και η κοινωνική αναλγησία των μνημονίων.
Δεν θα ξεπεράσουμε ποτέ αυτή την νέα κρίση χωρίς ισχυρή ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, σε όλα τα επίπεδα. Αν είναι η ΕΕ, η ευρωζώνη, απλά ένας νομισματικός θεσμός, ένα σύνολο κανόνων, πολύ χαλαρών, που προβλέπουν ότι κάθε κράτος ενεργεί για τον εαυτό του, τότε τίθεται για άλλη μια φορά εν αμφιβόλω το οικοδόμημα της Ένωσης και στο τέλος και η ίδια η βιωσιμότητά της. Ή θα δράσουν όλα τα μέλη μαζί, για να χρηματοδοτήσουν τις ανάγκες που έφερε αυτή η πρωτοφανής και ανυπαίτια κρίση ή διαφορετικά ας μας το πουν ότι η ΕΕ είναι παραμάγαζο της Γερμανίας και ας το κλείσουν!
Ήδη ο Κόντε, πρωθυπουργός της Ιταλίας, είπε ότι οι προτάσεις που έγιναν στην σύνοδο ήταν εξαιρετικά άτολμες και είχε δώσει περιθώριο 10 ημερών στην ΕΕ για να καταλήξει σε επαρκείς λύσεις. Δεν είπε τι θα κάνει εάν η Ευρώπη δεν καταλήξει σε συμφωνία, αλλά δεν θέλω να φαντάζομαι το ενδεχόμενο μιας ΕΕ χωρίς Ιταλία. Από κοντά και ο Ισπανός πρωθυπουργός, Πέδρο Σάντσεζ, που συμφώνησε με το τελεσίγραφο Κόντε.
Η Ευρώπη θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει το σοκ μόνο με ασυνήθιστα και εξαιρετικά μέτρα αντίστοιχα ή μεγαλύτερα του σχεδίου Μάρσαλ. Σε διαφορετική περίπτωση όλη η Ευρώπη θα πληγεί από μια βαθιά ύφεση, μεγέθους που δεν έχει ξαναδεί.
Την ίδια στιγμή, λοιπόν, που οι 9 ηγέτες που πρότειναν ευρω – ομόλογο (τονίζοντας ότι οι 9 χώρες που υποστηρίζουν την πρόταση εκπροσωπούν το 57% του Α.Ε.Π. της Ευρωζώνης) και στις Ηνωμένες Πολιτείες ανακοινώθηκε πακέτο στήριξης της οικονομίας ύψους 2 τρισ. δολαρίων και έχουν χαθεί ήδη 3 εκατομμύρια θέσεις εργασίας, η Γερμανία και οι συνοδοιπόροι Ολλανδία, Δανία, Σουηδία, Αυστρία προτείνουν εθνικά δάνεια για άλλη μια φορά από τον ESM. Δηλαδή μνημόνια για όσες χώρες τα χρειαστούν, ας μη γελιόμαστε!
Η κρίση του κορονοϊού, όμως, δεν είναι δυνατόν να ανακοπεί με μνημόνια και οι «τέσσερις της σταθερότητας» αρνούνται να συμφωνήσουν ακόμα και με την αύξηση του προϋπολογισμού της Ε.Ε. από το 1% στο 1,074%.
Αν η πανδημία πλήξει πιο βαριά την οικονομία της Γερμανίας και των υπολοίπων αρνητών του ευρω – ομολόγου, κάτι που δεν θέλει κανείς άνθρωπος που έχει σώας τας φρένας, τότε ίσως υπήρχε διαφορετική στρατηγική. Αλλά τότε θα είναι αργά για την Ε.Ε. Μια ένωση διαλυμένων χωρών δεν έχει ούτε τρόπο ούτε λόγο ύπαρξης. Μια κοινότητα χωρίς κοινά όπλα απέναντι σε μια τέτοια κρίση είναι δύσκολο να διατηρηθεί ως έχει.