Η Ελλάδα σε μια παρτίδα γεωπολιτικού σκακιού

Με το ξεκίνημα της νέας δεκαετίας ,ο ζωτικός χώρος της ανατόλικής Μεσογείου βρίσκεται στο επίκεντρο του παγκόσμιου γεωστρατηγικού ενδιαφέροντος. Η Ελλάδα κατέχει δεσπόζουσα θέση στον παγκόσμιο χαρτη καθώς αποτελεί τη γέφυρα της Ευρασιας,το κομβικό δηλαδή σημείο απο το οποίο υποχρεωτικά θα περάσουν όλοι οι νέοι ενεργειακοί-εμπορικοί δρόμοι. Το «παιχνίδι» λαμβάνει χώρα στη γειτονιά μας,γεγονός που αποτελεί μοναδική ευκαιρία για τη χώρα, να περάσει απο τις ασκήσεις επι χάρτου,στο πεδίο της δράσης.

Η πατρίδα μας διαθέτει ευρεία διαπραγματευτική δύναμη, όσον αφορά την εκμετάλλευση και τη διαφύλαξη των πόρων της,την οποία οφείλει να αξιοποιήσει στο έπακρο.Από τη μια αποτελεί το νοτιότερο σύνορο της ευρώπης, την πύλη εισόδου προς την καρδιά της Ένωσης,ως χώρα υποδοχής προσφυγικών ροών, δύναται να θέσει τους όρους της στους Ευρωπαίους εταίρους,σε επικείμενες συζητήσεις για επιχειρηματικές συνεργασίες. 

Σε στρατιωτικό επίπεδο από την άλλη, αποτελεί πυλώνα σταθερότητας στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ στην κρίσιμη περιοχή της Βαλκανικής χερσονήσου,δικαιωματικά λοιπόν μπορεί και πρέπει να διεκδικίσει μια έμπρακτη στρατιωτική υποστήριξη,σε περίπτωση αμφισβήτησης των κυριαρχικών της δικαιωμάτων και κατ’ επέκταση των πλουτοπαραγωγικών της πηγών.

Η λεκάνη της Μεσογείου βρίθει υδρογονανθράκων,δυστυχώς όμως ελλείψει κεφαλαίων και τεχνογνωσίας είναι πρακτικά αδύνατο να ενεργήσουμε μόνοι,γεγονός που καθιστά την σύναψη συνεργασιών πράξη μείζονος σημασίας. Οι μεγαλες δυνάμεις (ΗΠΑ,ΓΑΛΛΙΑ ΙΣΡΑΗΛ) που ήδη αναζητούν πηγές ενέργειας στη περιοχή έρχονται να καλύψουν αυτή μας την αδυναμία. Το κύριο όμως όφελος μας στα πλαίσια μιας συνδιαχείρισης,έγκειται στο οτι οι δυνάμεις αυτές, μόλις εντοπίσουν τις πηγές και ξεκινήσουν διαδικασίες εξορύξεων, θα διαφυλάξουν με κάθε κόστος το μερίδιο τους, με οτι αυτό συνεπάγεται σε διπλωματικοστρατιωτικό επίπεδο. Συνεπώς η συνεκμετάλλευση αποτελεί μονόδρομο ασφαλούς πορείας προς την κατεύθυνση αυτή.

Για την πραγματοποίηση των προαναφερομένων απαιτείται όμως πρώτα, η άμεση ανακύρηξη ΑΟΖ με συντεταγμένες, καθως και η οριοθέτηση με χώρες φίλα προσκείμενες σε εμάς. Το παράδειγμα της Κύπρου θα πρέπει να αποτελέσει οδηγό για την χάραξη στρατηγικής μας σε σχέση με την έρευνα και αξοιοποίηση του ορυκτού μας πλούτου.

Εν κατακλείδι,πεδίο δόξης λαμπρόν ανοίγεται για την πατρίδα μας ,αρκεί βέβαια να υπάρξει ενιαία εθνικη γραμμή στην εξωτερική μας πολιτική, θέληση, όραμα ,τολμηρός σχεδιασμός και κυρίως αίσθημα ενότητας ,τόσο στη πολιτική σκηνή της χώρας, όσο και εν γένει στις τάξεις του Ελληνικού λαού,για την προάσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και την αποκόμιση του πλούτου που εχει να μας χαρίσει η πατρώα γη.

Έναν πλούτο που απο τα βάθη του παρελθόντος αλλά και ως τις μέρες μας υφάρπαξαν άλλοι. Ίσως εφτασε ο καιρος να τον χαρεί και ο λαός που κατοικεί αυτόν τον τόπο κάποιες χιλιάδες χρόνια και που στην εποχή της κρίσης πληγώθηκε πολύ,οχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο, αλλα και στη περηφάνεια και την αξιοπρέπεια του.Ποτέ δεν είναι αργά.Άλλωστε ο φοίνικας λένε αναγεννάται απο τις στάχτες του.