Ο Κυριάκος Πιερρακάκης ως υποψήφιος για την Προεδρία του Eurogroup: Μια νέα εποχή για την Ευρωζώνη

Η επίσημη υποψηφιότητα του Κυριάκου Πιερρακάκη για την Προεδρία του Συμβουλίου των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης (Eurogroup) αποτελεί ένα κομβικό γεγονός, με τις πρώτες ενδείξεις να δείχνουν σημαντικές πιθανότητες επιτυχίας. Εάν ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών αναλάβει τα ηνία των υπουργών Οικονομικών της ζώνης του ευρώ, η εξέλιξη αυτή, μέσα σε 12 ημέρες από σήμερα, αναμένεται να σηματοδοτήσει μια πρωτοφανή πολιτική και οικονομική ανατροπή για το 2025.

Η διαδικασία, που έχει πλέον εξελιχθεί σε αναμέτρηση δύο μόνο υποψηφίων μετά την απόσυρση του Ισπανού διεκδικητή, αποτελεί από μόνη της μια απτή απόδειξη μιας ριζικής αλλαγής. Η Ελλάδα, χώρα που πριν από δέκα με δεκαπέντε χρόνια απειλούσε την ίδια της τη θέση στην Ευρωζώνη, παρουσιάζεται σήμερα ως υποψήφια να ηγηθεί του κεντρικού οργάνου συντονισμού των ευρωπαϊκών οικονομιών. Αυτό συμβαίνει μάλιστα υπό τις εξαιρετικά δύσκολες διεθνείς και γεωπολιτικές συνθήκες που αντιμετωπίζει η Ευρώπη.

Το ελληνικό «success story», που άλλαξε την Ευρώπη
Τα τελευταία πέντε χρόνια, η Ελλάδα έχει αναδειχθεί στη μοναδική «θετική είδηση» της Ευρώπης. Από την περίοδο του «Greek drama», με τις επώδυνες μνημονιακές πολιτικές, την ύφεση 9% και το δημόσιο χρέος που έφτασε το 210% του ΑΕΠ το 2020, η χώρα κατάφερε να ξεπεράσει τις αντιξοότητες. Σήμερα, έχει ανακάμψει πλήρως, επιτυγχάνοντας πρωτογενές πλεόνασμα 4,8% του ΑΕΠ το 2024, με ρυθμούς ανάπτυξης διπλάσιους ή τριπλάσιους του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Επιπλέον, το δημόσιο χρέος αναμένεται να μειωθεί κάτω από το 140% του ΑΕΠ το 2026 και κάτω από 120% το 2029.

Η πορεία αυτή προς την επιτυχία, όπως αναδεικνύεται από τον διεθνή Τύπο (όπως οι Financial Times και Handelsblatt) και κορυφαίους Ευρωπαίους πολιτικούς, βασίστηκε στην επίκληση της Ελλάδας ως παραδείγματος προς μίμηση. Το μήνυμα «κάντε το όπως η Ελλάδα» κυριαρχεί, υπογραμμίζοντας μια νέα προσέγγιση που δεν στηρίχθηκε στην αυστηρή λιτότητα, αλλά σε φοροελαφρύνσεις, στοχευμένες πολιτικές, δημοσιονομική υπευθυνότητα και δομικές μεταρρυθμίσεις. Αυτές οι μεταρρυθμίσεις εκσυγχρόνισαν τη νομοθεσία, μείωσαν τη γραφειοκρατία και ενίσχυσαν τα κίνητρα για έρευνα και καινοτομία, μετατρέποντας την Ελλάδα από χώρα που αντιμετώπιζε το Grexit σε διεκδικήτρια ηγετικού ρόλου στην οικονομική διακυβέρνηση της Ευρωζώνης.

Το «update» Πιερρακάκη
Πέρα από την επιτυχία της χώρας, στην υποψηφιότητα του Κυριάκου Πιερρακάκη για το Eurogroup, μέτρησε και η πορεία του. Ο 42χρονος υπουργός έχει συνδέσει την πολιτική του διαδρομή με σημαντικές τομές. Ως υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης, πρωταγωνίστησε στον ψηφιακό μετασχηματισμό του ελληνικού κράτους. Ως υπουργός Παιδείας, επιχείρησε μεταρρυθμίσεις σε έναν ευαίσθητο τομέα, πριν αναλάβει το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών τον Μάρτιο 2025. Η υποψηφιότητά του αντικατοπτρίζει μια ευρύτερη ικανότητα σύνθεσης τεχνοκρατικής αρτιότητας με πολιτικό όραμα, προώθησης μεταρρυθμίσεων με διορατικότητα και κατανόησης ότι η οικονομική πολιτική του 21ου αιώνα συνδέεται άρρηκτα με την τεχνολογική καινοτομία.

Από τον διχασμό «Βορράς – Νότος» στην Ενότητα
Η υποψηφιότητα Πιερρακάκη αμφισβητεί τα παραδοσιακά στερεότυπα της Ευρώπης, τονίζοντας στην επιστολή υποψηφιότητάς του ότι οι διαχωρισμοί «Βορράς-Νότος» και «λιτότητα-ευελιξία» δεν αρκούν πλέον για την αντιμετώπιση των σύγχρονων προκλήσεων: γεωπολιτική αβεβαιότητα, αμυντική ετοιμότητα, τεχνολογική κυριαρχία και κλιματική μετάβαση. Η πρότασή του εστιάζει σε τέσσερις πυλώνες: την Ένωση Αποταμιεύσεων και Επενδύσεων, την ολοκλήρωση της ενιαίας αγοράς, το ψηφιακό ευρώ και την τεχνολογική κυριαρχία, καθώς και τη διαφύλαξη των δημοσιονομικών θεμελίων.

Το μήνυμα ενότητας προκύπτει και από την ίδια την εμπειρία της Ελλάδας, μιας χώρας που διήλθε από μια υπαρξιακή κρίση, διδάχθηκε τη δύναμη της ανθεκτικότητας, το κόστος του εφησυχασμού, την αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων και τη στρατηγική σημασία της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Η ελληνική εμπειρία μετατρέπεται σε ευρωπαϊκό μάθημα: η σταθερότητα και η ανάπτυξη επιτυγχάνονται όταν η δημοσιονομική υπευθυνότητα συνδυάζεται με δομικές μεταρρυθμίσεις και ευρωπαϊκή ενότητα. Οι επόμενες δύο εβδομάδες θα κρίνουν αν η Ευρώπη είναι έτοιμη να «ακούσει» αυτό το μήνυμα και να προχωρήσει σε μια υπέρβαση που αναζητά εδώ και δεκαετίες.