Κοκορευόμενοι επάνω στον εξώστη

Στη φοιτητριούλα που σ’ έχει ερωτευτεί

θα σε καταγγείλω πονηρέ πολιτευτή.

Τζάμπα χαραμίζει θα πάω να της πω

το νεανικό της και αγνό ενθουσιασμό.

Διονύσης Σαββόπουλος

Θα άξιζε πραγματικά κάποιο τμήμα Πολιτικής επιστήμης ενός πανεπιστημιακού ιδρύματος να διεξήγαγε μια έρευνα με αντικείμενο την συμπεριφορά και το πραγματικό ενδιαφέρον των αιρετών .

Με άλλα λόγια μόλις εκλέγεται κάποιος και καταλαμβάνει μια θέση εντός της Κυβέρνησης, της Βουλής, ενός Περιφερειακού ή Δημοτικού Συμβουλίου τι αλλάζει στη συμπεριφορά του και τι πραγματικά τον νοιάζει.

Αυτό λοιπόν το οποίο κυριαρχεί στη συμπεριφορά του είναι η αλαζονεία και τον νοιάζει μόνο το πως θα επανεκλεγεί. (Αυτό βέβαια δεν μπορώ να το στηρίξω σε μια έρευνα, παρά μόνον σε έναν αυτόβουλο ισχυρισμό ο οποίος στηρίζεται σε παρατηρήσεις.

Παρατηρώντας λοιπόν την συμπεριφορά των κυβερνητικών αξιωματούχων παρατηρώ μια αλαζονεία.

Σήμερα οι πολιτικοί εκτίθενται πολύ και εύκολα μπορεί κάποιος να εξαγάγει συμπεράσματα ως προς τη συμπεριφορά τους και τον τρόπο σκέψης τους. Ας είναι καλά τα κοινωνικά δίκτυα και τα εικοσιτετράωρα προγράμματα των ΜΜΕ.

Πραγματικά η χώρα βρίσκεται σε «πόλεμο». Εννοώ την πανδημία.

Ο κόσμος νιώθει να πλανάται πάνω από το κεφάλι του ένας φόβος ίδιος με τη Λερναία Ύδρα, της οποίας ο Ηρακλής έκοβε το ένα κεφάλι και φύτρωναν δύο.

Έτσι και ο φόβος της αρρώστιας, γεννά το φόβο του θανάτου, του φόβου της οικονομικής ανέχειας, της ανεργίας, της ύφεσης, της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελευθερίας.

Όταν ο ΄’άνθρωπος φοβάται δεν είναι ελεύθερος.

Όταν δεν είναι ελεύθερος τότε υποκύπτει στην άρχουσα τάξη.

Ο μάστορας Νικολό Μακιαβέλλι το λέει ξεκάθαρα πως ο ηγέτης του οποίου του έτυχε κρίση, οι υπήκοοι λόγω του φόβου τον εξυψώνουν και τον αποδέχονται.

Βέβαια εδώ γεννιούνται δύο ερωτήματα.

Είναι ξεκάθαρο αν φοβούνται τον ηγέτη τον ίδιο ή την κρίση η οποία υφίσταται και όταν τον ηγέτη τον φοβούνται είναι ηγέτης;

Στη χώρα μας δραστηριοποιούνται πολιτικώς από το 1974 …. Πολιτικές φατριές.

Η Δεξιά , κυρίως εκφραζόμενη από την ΝΔ με συμπαγές ποσοστό 23 % περίπου.

Η Κεντροαριστερά, ένα ιδιάζον μόρφωμα το οποίο προσπαθεί και πολλές φορές το καταφέρνει να απλωθεί από περισσότερο από το κεντροαριστερό πλαίσιο. Εκφράζεται με το πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος απορρόφησε το ΠΑΣΟΚ. Το συμπαγές ποσοστό 23% περίπου

Τα μικρά κόμματα απόνερα κυρίως των δύο μεγάλων φατριών με ποσοστό 23% περίπου

Οι αναποφάσιστοι με ποσοστό 23 % στους οποίους πέφτει και όλη η προσοχή σε κάθε προεκλογικό αγώνα.

Το Κουμμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας με ποσοστό 5%περίπου.

Με μικρές διακυμάνσεις ώστε να φτάνουν στο 100%

Η Βουλή των Ελλήνων αντιπροσωπεύει περίπου το 50% του εκλογικού σώματος, το άλλο 50% είναι από αδιάφορο έως τόσο οργισμένο που δεν δέχεται να συμμετάσχει, στην εκλογική διαδικασία.

Η Βουλή είναι μειοψηφία του εκλογικού σώματος.

Οι επόμενες εκλογές, θα διεξαχθούν με απλή αναλογική.

Όπερ σημαίνει ότι θα υπολογίζετε άλλα 4 κόμματα που έχουν δυναμική άνω του 3%, ακριβώς γιατί το περίπου 50% του εκλογικού σώματος δεν ψηφίζει.

Στην Βουλή θα υπάρξει σίγουρα +1 από την κεντροδεξιά και +1 από την κεντροδεξιά.

Το τελικό αποτέλεσμα θα είναι κάπως έτσι :

ΝΔ: 32%

Σύριζα: 28%

Κιναλ: 8%

ΚΚΕ: 6%

Μερα 25: 4%

Ελ Λύση: 5%

Κόμμα Α κεντροδεξιάς: 6%

Κόμμα Β κεντροαριστεράς: 5%

Θα κερδίσει η ΝΔ; Ναι μεν αλλά . Θα κερδίσει τις εκλογές αλλά όχι την αυτοδυναμία.

Δεν μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση, αλλά το κυριότερο δεν μπορεί να ελέγξει πλέον τους αριστερούς και κεντροαριστερούς αποφασισμένους αλλά και αναποφάσιστους ψηφοφόρους.

Ο αρρωστημένος πολιτικός καθωσπρεπισμός της δεξιάς θα οδηγήσει την παράταξη στο να λουφάξει και σε τελευταία ανάλυση να ανδρωθεί η αντιπολίτευση εκφρασμένη με κάθε φορέα.

Το ερώτημα το οποίο τίθεται όλες αυτές οι από κέντρο έως αριστερές δυνάμεις τι θα πράξουν και πως θα κινηθούν.

Περισσότερο από ποτέ χρειάζεται ένας αριστερός ηγέτης με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.

Σίγουρα δύο από αυτά είναι να έχει την ικανότητα να εμπνέει και το άλλο να στήνει συμμαχίες. Στο δεύτερο ο κος Αλέξης Τσίπρας έχει δώσει ρεσιτάλ όταν συνεργάστηκε με το κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων και συγκεκριμένα τον κύριο Πάνο Καμμένο μάστορα του αριβισμού.

Ο κύριος Τσίπρας παρέδωσε μαθήματα περί πολιτικής και εφικτού και συνεργάστηκε με τον προαναφερόμενο χωρίς να ανοίξει μύτη παρά μόνο όταν ήθελε ο ίδιος.

Κάτι το οποίο δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε είναι οι καυτές πατάτες που η κυβέρνηση όχι μόνο έβαλε στη χόβολη αλλά θα κληθεί και να τις βγάλει. Παιδεία, Αιγαίο.

Ο Τσίπρας, ως ηγέτης του δεύτερου κόμματος θα στηριχθεί από ποσοστά εκλεγμένων βουλευτών του ΚΙΝΑΛ, καθώς και των υπολοίπων κομμάτων της αριστεράς πλην του ΚΚΕ, του ΜεΡα 25..

Με απλά μαθηματικά , αλλά και με πολιτικά μαθηματικά κλειδώνει ένα 40-42 % και καθίσταται πλέον επισήμως αντί αυτού (διάβαζε ΠΑΣΟΚ).

Τα ερωτήματα τα οποία τίθενται είναι:

Ποιος αντικαθιστά τον κύριο Κυριάκο Μητσοτάκη;

Ποια αντιπολίτευση έχει να αντιμετωπίσει αυτός ο αντικαταστάτης;

Ποιους πρέπει να απαρνηθούν τα κόμματα για να παρακαμφθούν τα εμπόδια ώστε να εισέλθουν νέοι και να δώσουν το απαιτούμενο στήριγμα.

Βέβαια τα πάντα ρει.

Τούτα πρεσβεύω εν έτη 2021 την 15η Ιανουαρίου ακούγοντας από το CD το Carmina Burana του Carl Orff.

Ο Ανδρέας Θεοδωρακόπουλος είναι επικοινωνιολόγος και συγγραφέας